Ongeveer 1850, Australië: In een nederzetting van Engelse kolonisten
spelen drie kinderen in een veld. Ineens springt er een wezen op hen af,
ze schrikken zich wezenloos: is het een zwarte, voor wie ze altijd
gewaarschuwd worden? Maar dan stamelt de verschijning: "niet schieten!
Ik ben Engelse man" En onder bewaking van het oudste kind wordt hij naar
de nederzetting gebracht.
De MacIvers nemen hem onder hun hoede, tegen de zin van vele
medebewoners. Zelfs al erkennen zij dat de man niet gevaarlijk is, hij
heeft duidelijk bij de Australische inboorlingen gewoond, en daar zijn
ze bang van. Hij is vast een spion.. Hij noemt zich Gemmy, en hij blijkt
een vrij simpele jongeman te zijn. Op 13-jarige leetijd is hij van een
schip af gezet, en aangespoeld op het strand. De inboorlingen hebben hem
opgenomen en hem opgevoed in hun manier van lezen die erg dicht bij de
natuur staat. Van wat hij voor zijn 13e geleerd heeft, is hij veel kwijt.
Verderop in het boek vernemen we dat het ook niet veel geweest is. Het
boek gaat vooral het indringende van kolonisatie, over de eigenlijk
onmogelijke vanzelfsprekendheid waarmee kolonisten het land naar hun
eigen inzicht willen veranderen, naar voorbeeld van hun vaderland, dus,
zonder er bij stil te staan dat dit nieuw land heel anders is. Maar
vooral ook over de verbazingwekkende brutaliteit, over hoe ze menen het
recht te hebben zomaar dat land in te pikken en de inboorlingen weg te
vagen. Alsof die geen cultuur hebben.
Dat Gemmy liefdevol is opgenomen door diezelfde "gevaarlijke"
inboorlingen, zet hen over het algemeen niet aan het denken, integendeel,
ze beschouwen Gemmy nu ook als zwarte. Alleen de dominee verdiept zich
in de schoonheid van het land "we hebben er verkeerd aan gedaan dit
continent als vijandig en onfortuinlijk te beschouwen" zegt hij, en "het
was fout het op onze manier te willen cultiveren. Het IS al bewoonbaar"
" de kinderen van dit land zijn voor dit land gemaakt, zoals het land
voor hen. We moeten, nederiger, van hen leren". Maar hij staat nagenoeg
alleen, dat weten we van de geschiedenis.
Als op zeker moment Gemmy beseft dat hij nooit geaccepteerd zal worden,
sterker nog: dat de Engelse manier van leven hem ziek maakt, verdwijnt
hij weer.
Malouf schrijft vrij indirect, er zijn heel veel beschrijvingen. Dat
maakt het boek wat saai, maar tegelijk zijn de gebeurtenissen en de
ideeën zo boeiend dat je doorleest. Je maakt je kwaad over de houding
van de kolonisten, maar is er ooit iets veranderd?
Marjo van T
|
Met de Aborigines (vaak ook aboriginals genaamd) worden de eerste
menselijke bewoners van het Australische continent en hun afstammelingen
aangeduid. Het woord aborigine stamt uit het Engels en betekent van
oorsprong, dus de oorspronkelijke bewoners. Het begrip is in het Engels
overigens niet specifiek.
(Meer bij
Wikipedia)
Australian Aboriginals David Malouf was born in Brisbane,
Queensland in 1934. His father's family came to Australia in the 1880s
from Lebanon and his mother's family from London just before World War
I. He was educated at Brisbane Grammar School and the University of
Queensland, where he taught for two years after graduating. He left
Australia aged twenty-four and lived in Britain from 1959-68 where he
taught in London and Birkenhead. He returned to teach English at the
University of Sydney, where he stayed until 1977. He now writes
full-time and lives part of the year in Australia and part in southern
Tuscany in Italy. (meer)
Meer
boeken over Australië
|
