Overlijden Tip Marugg


Gisteren stond de overlijdensadvertentie van Tip Marugg in de krant. Eerlijk gezegd wist ik niet eens dat hij nog leefde. Er stond een artikeltje van Cees Zoon in de Volkskrant waarin verteld werd, dat hij al jaren nagenoeg blind was en teruggetrokken leefde op Curaçao met zijn honden. Net als Reve was hij een stevige drinker. Schrijven en drinken als middel tegen zelfmoord was de kop van het artikel. Cees Zoon noemt zijn werk Latijns-Amerikaanse literatuur geschreven in het Nederlands. En Nederlands was in feite een tweede taal voor hem, want van huis uit sprak hij Papiamento. Jaren geleden las ik "De morgen loeit weer aan". Ik was onder de indruk, maar weet nu niet meer waar het over ging, maar kan me de sfeer nog wel herinneren. Ik ben benieuwd of het te vinden is in de
bibliotheek. Een generatie waarmee ik mee opgegroeid ben, is aan het verdwijnen.


Ja, joh, dat dacht ik ook gisteren toen ik het hoorde. 'De morgen etc.' herinner ik me ook als prachtig boek, maar wist ook niets meer. En voor alle keren dat de geliefde scholieren uittreksels van onze boekgrrlssite plukken, gooi ik er nu maar eens een url van zo'n uittrekselsite tegenaan, dan weet je het weer. :-)
 

De ikpersoon, een oude kluizenaar, zit voor zijn huis op de trap met whisky en bier. Het is nacht en hij denkt terug aan vroeger, aan zijn kindertijd en andere dingen. Hij voelt zich niet gelukkig op het eiland, hij voelt zich ellendig en eenzaam en wil liever dood. Hij heeft vier honden die hij altijd apart uit moet laten, anders vreten ze elkaar op. Hij beschrijft wat hij ziet bij zonsondergang en zonsopgang, hoe het landschap steeds lichter wordt en de heuvels steeds zichtbaarder. Zo vertelt hij ook een verhaal over de vogels die sterven bij het ochtendblauw, hij associeert daarbij de dag met de dood Hij voelt zich prettiger als het nacht is, hij is een echt nachtmens. De nacht is voor hem als de liefde, waarin hij zich veilig voelt, omdat de nacht als een zwarte vrouw is: "Terwijl ik in mijn enigheid halfdronken op de stoep van mijn woning zit te mijmeren, is de nacht mijn zwarte vrouw." Het verhaal eindigt als de morgen weer aan loeit.
(meer bij Scholieren.com)


Ja precies, En wat een mooi weemoedig gedicht van Der Mouw erbij.


Stond gisteren op teletekst, hij is in dezelfde maand geboren als Reve, en nu dus ook in dezelfde maand gestorven... Even gekeken, het staat nog steeds op teletekst 433, 

"Van het Reve en ik schelen nauwelijks 40 uur met elkaar in geboortejaar. De heer moet wel erg toornig zijn geweest in de maand december van dat verschrikkelijke jaar 1923", aldus Tip Marugg zelf.

Ik ken Tip Marugg niet. Lezenswaardig?


Tip Marugg moet je zeker lezen. Ik las maar één van de 3 romans die hij schreef, maar ik ga nu ook naar de andere 2 op zoek. Ik vraag me af of ze in de bibliotheek nog te krijgen zijn. De morgen loeit weer aan, is uit 1988 en werd toen genomineerd voor de AKO literatuurprijs.


vandaag hingen de vlaggen halfstok op bandabou (westelijke helft van het eiland), waar hij woonde. dat vond ik een 'groots' gebaar van de lokalen. hun dorpsheld dood. hij was al jaren ziek, had zijn leven lang aan niemand een boodschap en hield van afzondering. ja, binnen de proporties van klein en nog kleiner, was hij de reve van curaçao. ayó! femia

Kees Fens besteedt in zijn column in de Volkskrant vanmorgen op zijn eigen ingetogen maar onvolprezen wijze aandacht aan Tip Marugg. Lezenswaardig!


Tot op heden las ik niks van deze auteur. Wel herinner ik me een buitengewoon fascinerende tv-documentaire over hem. Wanneer? O jee, al heel wat jaren geleden. Wie ging bij hem op bezoek? Weet ik ook al niet meer. Was 't een vpro- docu? Ik herinner me een bescheiden onderkomen, 't was avond, veel drank en veel geklets.

Zou je zoiets nog ergens terug kunnen vinden?


hoi Eisjen bij dezen een paar foto's van de eenvoudige plechtigheid bij de 'ter aarde stelling' van Tip Marugg; de aarde moesten we uit een emmertje in het stenen 'huisje' scheppen.

Frank Martinus Arion, bovenste rij, derde foto
Willem Statius Muller, onderste rij, eerste foto
(klikken op de foto's geeft een groter beeld)

Wim Statius Muller liet me weten dat hij zich verheugt op het optreden in de Rode Hoed, hij heeft lichte voorkeur voor een andere locatie, omdat de hoed een rebelse reputatie heeft. maar ach, zei hij, zoals het een ouder iemand betaamt, de tijden zijn veranderd hè? ayó! femia




 

 


Een van de meest intrigerende auteurs in de Nederlandse literatuur was een man die geboren en getogen was op Curaçao, maar wiens roots zowel in Midden-Europa als in Zuid-Amerika lagen: Tip Marugg, ‘de heremiet van Pannekoek’. Zo stond hij al sinds jaar en dag op Curaçao bekend, en sinds een jaar of zeventien ook in Nederland. Het beeld van een van de wereld afgekeerde kluizenaar, die huiverig was van alles wat zweemt naar publiciteit en wiens leven door honden en door drank werd beheerst, sprak zeer tot de verbeelding. De drie romans die hij in een periode van dertig jaar heeft geschreven, werden in 2001 uitgebracht in één band.
(meer bij boekbalie.nl)


Silvio Alberto (Tip) Marugg (Curaçao, 16 december 1923 - 22 april 2006), Antilliaans schrijver en dichter.
Tip Marugg werd op Curaçao geboren als vijfde van zeven kinderen. Zijn ouders waren beiden Rooms-katholiek, maar Marugg werd zowel katholiek als protestants opgevoed.
(meer bij Wikipedia)

De schoonheid van de taal was zijn passie. Ook van zijn eigen taal, het Papiaments dat zoveel nuances op erotisch gebied kende. Hij maakte dan ook een erotisch woordenboek in het Papiaments. Ook schreef hij prachtige gedichten in die taal, die zijn nicht Enid Hollander op muziek zette.
(Jos de Roo. Meer op Antillen/Aruba)
 

Door de Boekgrrls besproken boeken:

 

Boekgrrls

Laatste keer bijgewerkt: 16/11/06  Eisjen

Terug naar top pagina