Anna Enquist: De Thuiskomst
Nog zo'n mooi audioboek gehoord, echt een kadootje: op haar wat
treurige, ietwat monotone manier van spreken las Anna Enquist me De
thuiskomst voor. Het was dat ik moest rijden anders had ik me de ogen
uit de kop gehuild.
Lees verder...
Alessandro Baricco: Novecento
Novecento - voluit Danny Boodmann T.D. Lemon Novecento - is op een
oceaanstomer te vondeling gelegd. Daar is hij gevonden door de matroos
Danny Boodmann die hem zijn naam heeft gegeven en T.D. Lemon naar de
doos waarin hij lag. Omdat er een grootse finale aan de naam ontbreekt
en het kind gevonden worden in het eerste jaar van de nieuwe eeuw, wordt
er 'Novecento' aan toegevoegd. (meer)
Remco Campert: Het Satijnen hart
Ik heb mijn eerste luisterboek beluisterd: Campert las "Het satijnen
hart" voor. En ik vond het prachtig. Juist omdat de hoofdpersoon een
oude man is, de leeftijd heeft van Campert zelf, klopte het precies. Ik
kan me niet voorstellen dat "het satijnen hart" door een jonge vrouw zou
worden voorgelezen ;-).
Remco leest rustig, dat is prettig want ik merk dat ik langzaam luister,
de tijd nodig heb om beelden te vormen bij hetgeen hij leest. En soms
dwaal ik zelfs af met mijn gedachten. Dus de repeat-knop is een must
voor me. Ik heb nog niet geprobeerd of ik de was erbij kan strijken,
want dan zou ik het nuttige met het aangename kunnen verenigen. (meer)
James Joyce: Molly
De Hoorspelfabriek bracht dit najaar een kleine 10-tal hoorspelen op
de markt, waaronder ´Molly´, uit de Ulysses van James Joyce. Dit is een
3 uur durend hoorspel (3 CDs van ongeveer een uur elk), met Annewil
Blankers in de hoofdrol, of beter gezegd, in de enige rol. Het is
namelijk een monoloog. Een drie uur durende monoloog! Dat schrok me van
tevoren wel een beetje af. Daarnaast, drie uur Annewil, zou me dat niet
vreselijk gaan tegenstaan? Integendeel: ik heb er nu al drie keer drie
uur geboeid naar geluisterd. (meer)
Sándor Márai: De gravin van Parma
Het boek had ik gelezen en ik was zeer benieuwd hoe dit hoorspel zou
zijn. Het prachtige boek "Gloed" van dezelfde schrijver heb ik ook als
toneelstuk gezien en ondanks dat het bijna één monoloog was, was het van
het begin tot het eind adembenemend. Dus waarom zou een hoorspel dat
niet kunnen zijn? (meer)
Ton van Reen: Bevroren dromen
Bijzonder aan de schrijfstijl is dat de hoofdstukken
achtereenvolgens Marguerites handelingen, die van haar dochter en die
van Achmed beschrijven. Eigenlijk is het een vrijwel perfecte klassieke
tragedie: de eenheid van tijd (1 dag), van plaats (het dorp en zijn
directe omgeving) en handeling. (meer)