Jop
Deze
taal is zo begrijpelijk als je die hardop leest, dat een vertaling
niet zou hoeven, lijkt me. Ook al mis je dan iets of interpreteer je
verkeerd. Het ronde, het warme, wat juist deze taal zo iets speciaals
geeft, gaat voor mij verloren in het Nederlands. Ik ben erg onder de
indruk van dit gedicht. Het puur lichamelijke, dat bij vrouwen zo sterk
ontwikkeld is, komt in het Zuid-Afrikaans prachtig over. Daarom ook nam
ik
al eens Elisabeth Eybers.
...'hy kom sit langs haar, rustig roer hy
: sy tee. so sit hulle. so ver reeds nagelaat
: in verlies. vir hulle vrugbaarheid so
:
: seldsaam sorgvuldig ná aan mekaar'
Prachtig.
Hier ben ik heel blij mee!
(dat boord samen met roeien lijkt op een bootje, en dan ook nog de
associatie van een stijf boord om je nek??? )
Prachtig.
Ik ben ook altijd gefascineerd door deze taal en wil helemaal
geen vertaling ;-) die paar woorden zie je erbij deed had ik ook zo
herkend, alleen boord kende ik niet, maar jij noemde dat 'boomgaard' en
ja, dat zal het zijn. een samentrekking : boomgaard > boogaard > boogerd>
boord. Er heten hier veel mensen "Van den Boogaard, van den boogerd in
alle variëteiten. Fruittelers vroeger dus ;-))
Ik
kan me deze ervaring gewoon niet voorstellen!
Ik zou me te pletter schrikken als ik ineens weer dat vloeien zou
voelen. Maar goed, dat is alleen maar mijn eigen subjectieve
gedachtengang daarover. Ik was maar al te blij dat ik daar vanaf was!
:-)
Wat ik vreemd vind ik de NL vertaling, is "houdbaarheidsdatum"
Het
is een prachtig beeldend gedicht, het zal je maar overkomen...,-)
Wat ik ook zo leuk vind, dat ze in het Afrikaans van die leuke woorden
hebben en die ook prachtig klinken: sonbesies ( krekels) heerlijk toch?
ja en wat "houdbaarheidsdatum" nu daar staat begrijp ik helemaal niets
van
en zo lelijk...op dit moment weet ik niet zo gauw een ander woord en dat
staat er ook niet in het Afrikaanse gedicht, er staat:
so ver reeds nagelaat
in verlies vir hulle vrugbaarheid so
(er staat toch letterlijk " nog
vruchtbaar was")
daar lees ik :
zoveel al achter heeft moeten laten
toen zij nog vruchtbaar was ( misschien een dood kindje gehad of geen...)
( hun verbondenheid in al die jaren)
elkaar zo zeldzaam zorgvuldig ná/ > ( verknocht zijn aan elkaar, door de
jaren heen) die laatste zin begrijp ik wel maar ook weer niet
helemaal.-)(?)
een gedicht dat je meerdere malen moet herlezen, er komen dan steeds
meer
beelden bij.
>
Ik kan me deze ervaring gewoon niet voorstellen! Ik zou me te pletter schrikken als ik ineens weer dat vloeien zou voelen. Wat ik vreemd vind ik de NL vertaling, is "houdbaarheidsdatum"
<
Ik vind het ook een mooi gedicht. Ik had onmiddellijk associaties met
een
onderzoekje dat ik eens heb gedaan (voor mijn studie) naar ervaringen
van
vrouwen in/met de overgang. Grappig genoeg kwamen daarin beide emoties
terug: zowel de opluchting dat het 'vloeien' voorbij was (vooral door
het
lichamelijk gedoe), als het gevoel door in de overgang te zijn gekomen
als
vrouw a.h.w. afgeserveerd te zijn: geen kinderen meer te kunnen krijgen,
als vrouw seksueel afgedaan te hebben (ik zeg niet dat dat zo is of
hoeft
te zijn, hou me ten goede, maar het kwam wel bij sommige vrouwen naar
voren in dat onderzoek), of het gevoel maatschappelijk niet meer mee te
tellen als oudere vrouw (voor mannen gold dat in hun ervaring minder).
In
die zin snapte ik de 'houdbaarheidsdatum' wel en vond het zelfs wel mooi
gevonden. Maar ik ben het ermee eens dat het puur als vertaling erg raar
is.
jop
wrote:
> sy dra die tee uit op die stoep
> die lug blus sag vir dié tyd van die oggend
> die stad lê soos 'n volgeloopte dam
aanvulling over deze kleine metafoor: water is enorm belangrijk in
Zuid-Afrika.
een volle dam is zoveel meer dan (waterrijke) Nederlanders ervaren; het
betekent ook dat het 't komende jaar wel goed zit, een heel grote zorg
minder, de oogst zal lukken, er is water.
Ja
Jop, mooi gedicht! En inderdaad een fraaie tegenhanger van De
Appelboom. Alsof ze dat gedicht kende. Overigens - ik herken Eisjens
verbazing. (Eigen ervaring in deze leidde tot veel beroerds).
>
Ja Jop, mooi gedicht! En inderdaad een fraaie tegenhanger van De Appelboom. Alsof ze dat gedicht kende. Overigens - ik herken Eisjens verbazing. Eigen ervaring in deze leidde tot veel beroerds).<
ik had ook zoiets: Antjie, even Apeldoorn bellen, nou ja, op zijn minst
de
huisarts. Maar goed. Haar gedicht is echt bedoeld als vrouwelijke
tegenhanger van Koplands Appelboom. Dat vertelt ze zelf in de
Verantwoording achter in haar bundel.
>
Ik kan me deze ervaring gewoon niet voorstellen! Ik zou me te pletter schrikken als ik ineens weer
dat vloeien zou voelen."<
Ik dacht precies hetzelfde toen ik dit gedicht een tijdje geleden voor
het
eerst las. Niet alleen zou ik me doodschrikken, ik zou ook direct de
huisarts bellen, want als je na meer dan een jaar weer gaat vloeien, is
dat meestal geen goed teken. Dat wordt je, althans in Nederland, stevig
ingepeperd. Als sfeertekening vind ik het een treffend gedicht. Maar de
blijdschap om het na jaren weer vloeien kan ik alleen in literaire zin
waarderen; met mijn werkelijkheid botst het.
Ik
zie de hele tijd die kersenboom (uit de vertaling) voor me: kale boom
die ineens weer in bloei staat (grin, ik vertypte me en schreef eerst
'in
vloei staat'. Zo'n plant die je wat verwaarloosd hebt en die ineens gaat
opbloeien bij hernieuwde aandacht. Deuren die gesloten leken maar die
toch
ineens op een kier blijkt te staan. Als (relatief) jonkie :-) kan ik
trouwens wel wat met het beeld van die twee mensen, die al een flinke
historie samen hebben gehad, dat Krog schetst. Voor mij overigens riep
het
geen beeld op van oudjes! Dat zou ook irt het vloeien onzin zijn, toch?
Dit
vind ik echt prachtig! Heel mooi die taal.
Maar geluk voelen bij het weer gaan vloeien, nee pertinent niet.