Een sonnet van over de politiek. Ik lees dit soms in de klas (maatschappijleer
havo / vwo) wanneer we het over regering en parlement hebben:
Ik zou zo graag een fractie willen leiden
van een partij met een regeerakkoord.
Je gooit je eigen mening overboord
en kunt een standpunt makkelijk vermijden.
Ook schuif je moties nonchalant terzijde,
je breekt, als dat je past, je erewoord,
en is het parlement voorgoed gesmoord,
dan wordt je voor je diensten onderscheiden.
Het lijkt me wel een baantje dat me ligt.
Je houdt gewoon je lippen stevig dicht
vanwege de geheime staatsgeheimen.
En daarna kun je, met een beetje slijmen,
de kiezers toch gemakkelijk weer lijmen.
Je zegt gewoon: hier is iets groots verricht!
In de klas praat ik dan met mijn leerlingen over politiek. Dat kan
tijdloos: hoe zit dat met dat regeerakkoord?' en er zijn regelmatig
actuele voorbeelden. Op dit moment is D66 een voorbeeld in de kwestie
Afghanistan, waarna de eigen mening uiteindelijk toch overboord ging en
de kiezers misschien ook wel. Ik ken dit gedicht omdat het in de krant
stond toen een bundel gedichten over de politiek uitkwam, en door
kamerleden gedichten werden voorgedragen uit die bundel. (De heren van
Den Haag zijn onderweg, 100 gedichten en verzen over politiek en
maatschappij, een bloemlezing samengesteld door Frits Niessen en Erik
Jurgens) en volgens de journalist geen politicus dapper genoeg was om
dit voor te lezen. Het gaat natuurlijk toch om kiezersbedrog, en dat als
structureel verschijnsel en min of meer als eigenschap van de politiek.
Wat niet is zoals wij het ons voorstellen, maar ons ook niet meer erg
verbaast.
Als gedicht is het een sonnet. Daarom ben ik op zoek naar een wending en
vind die zo ongeveer bij 'en daarna'. Hier is iets groots verricht is in
tegenspraak met de hele praktijk uit de rest. Er is helemaal niets
groots verricht, of misschien ook wel omdat groots de schijn wordt
opgehouden, wat vast een kunst op zich is. (alweer, zie d66) Bij het
voorlezen erger ik me altijd aan de geheime staatsgeheimen. Het bekt
niet lekker, ik vind het een lelijke formulering en ik herken het ook
niet uit de politieke praktijk. Het lijkt alsof de dichter niets beters
wist. Al kan het natuurlijk ook dat ik niet beter weet.
Het aardigst vind ik eigenlijk het begin: 'Je gooit je eigen mening
overboord en kunt een standpunt makkelijk vermijden'. In de
maatschappijleer, en onder jongeren, is het altijd héél belangrijk om
een goed beargumenteerd eigen standpunt te kunnen verwoorden, en moet je
nu eens kijken wat ze daar mee doen in de echte politiek.
En in vervolg op de keuze van Edith vorige week: Het is misschien niet
echt relevant, maar ook dit is omarmend rijm en gaat over een slechte
relatie.
Riek
>
Als gedicht is het een sonnet. Daarom ben ik op zoek naar een wending en
> vind die zo ongeveer bij 'en daarna'.
Ik zie de volta eerder op de traditionele plaats: bij de laatste 6
verzen. Het is dan een soort resume/reden voor waarom precies die baan
zo leuk lijkt (de algemene regel, terwijl het voorgaande meer concreet
is).
> Bij het voorlezen erger ik me altijd aan de geheime staatsgeheimen.Het
> bekt niet lekker, ik vind het een lelijke formulering
Bij het binnenin lezen vond ik dit juist een leuk grapje. Juist omdat de
ik-verteller voor de rest zo parmantig/pretentieus is (beetje zoals die
figuur van LPF, donker haar, snorretje, naam ontschiet mij): "Ik heb
geen inhoud, maar ik blaas dat wel even op". Geheime geheimen zijn
natuurlijk heel erg geheim ;-)
> En in vervolg op de keuze van Edith vorige week: Het is misschien niet
> echt relevant, maar ook dit is omarmend rijm en gaat over een slechte
> relatie.
Ik keek even in mijn 'Poetik in Stichworten" en vond het rijmschema niet
terug, lijkt op een Ronsard/Frans sonnet, maar de rijm in de laatste 6
verzen gaat niet volgens de 'voorschriften'. Of je moet zeggen dat
slijmen
niet rijmt op geheimen en verricht niet op dicht. Maar er zijn vast meer
variaties, en voor de inhoud is het waarschijnlijk minder belangrijk ;-)
Leuk
gedicht en verassend actueel (zoals je zelf ook al aangeeft). Van
wanneer is het eigenlijk? Dat kan ik in je uitleg nergens vinden. Ben
overigens wel benieuwd naar de andere bijdragen uit de bundel: bejubelen
die het ambt van politicus op eenzelfde cynische manier?
Eerlijk gezegd zie ik helemaal geen wending in het gedicht... gewoon
meer van hetzelfde over het gekonkel en gelieg :-)
Naast jouw ergernis over de geheime staatsgeheimen (helemaal mee eens,
het bekt voor geen meter) struikelde ik over het parlement dat gesmoord
werd? Door wie? Door de fractieleider?? Of bedoelt hij hier zichzelf,
want een fractieleider zit toch in het parlement? Eerder nog zou ik dat
iets vinden voor een bewindspersoon. Of ben ik nou het spoor bijster?
Wat
goed gevonden van jou om zo 'politiek' te behandelen!
Ik heb het gedicht met plezier gelezen, het is zo actueel.-)
