Zelfportret
Ik ben het niet die foto
nooit geweest ook
wat onder de huid
rood en bezig
wil niet vastgelegd op welke
ultragevoelige dan ook
ik gluur misschien
door die pupillen
naar buiten, ja buiten spelen
dansen bij het draaiorgel
miepen en mopperen
en lekker vervelen
een opname van een droom
dat kunnen ze niet
als mijn ik weer een baby heeft
verbaasd is of heel soms gelukkig
of bang van de laarzen
heb ik nog altijd stukgevallen knieën
vragen, vragen en
honingkleurige vlechten
niet dat witte oudewijvenhaar
uit: Nerf en flanken (2008)
Uitgeverij: In de Knipscheer
Onderstaande van
internet gehaald:
Chawwa Wijnberg, geboren in 1942, is dichter en beeldend kunstenaar. In
januari 2003 werd ze aangesteld als eerste Stadsdichter van Middelburg,
waar
ze vanaf 2000 woonachtig is.
Ze studeerde aan de Academie voor Beeldende Kunst St. Joost in Breda en
werkte ruim tien jaar als beeldhouwer. Zij nam deel aan allerlei
tentoonstellingen, onder meer in Enschede, Utrecht en Amsterdam. In 1984
was
er een grote overzichtstentoonstelling van haar sculpturen in Galerie
Micro
in Oosterhout. Sinds 1990 maakt zij kleurenprenten in gemengde techniek,
voornamelijk geïnspireerd op gedichten van anderen en van haarzelf.
Tentoonstellingen van dit werk waren onder meer te zien in Breda, Den
Bosch
en bij Amazone in Amsterdam.
Vanaf 1984 volgde zij een aantal jaren de poëzie-workshops van Elly de
Waard. Van 1985 tot 1989 maakte zij deel uit van 'De nieuwe wilden', een
groep vrouwelijke dichters die onder leiding van De Waard enige furore
maakte. In 1988, 1995 en 1996 trad zij op tijdens de Nacht van de Poëzie
te
Utrecht.
Van 1994 tot 1997 schreef Chawwa Wijnberg een column voor de
opiniepagina
van het Utrechts Nieuwsblad. Ze geeft lezingen en workshops en treedt
regelmatig op om voor te lezen uit eigen werk. Haar gedichten werden
gepubliceerd in verschillende tijdschriften en verzamelbundels.
Haar joodse achtergrond is een belangrijk en telkens terugkerend thema
in
haar werk.
Chawwa Wijnberg is overigens niet de moeder van de dichter Nachoem M.
Wijnberg.
In de Provinciale Zeeuwse Courant van 30 oktober 2002 stond een
interview
met haar afgedrukt. Wijnberg is als stadsdichter van Middelburg voor
twee
jaar aangesteld en moet in de periode vier gedichten schrijven.
Gré
Door alle commotie rondom de verkiezingen, is het gedicht Zelfportret er
een
beetje tussendoor 'geschoven'. Ik heb het even in een map bewaard want
er
staan zoveel mooie aangrijpende dingen en onderlagen in. Ik heb deze
dichteres ook opgezocht via internet. Heel bijzonder vind ik wat ze
schrijft. Je voelt ook haar verdriet en de trauma's die ze nog steeds)
moet
verwerken. Humor heeft ze ook, op een milde cynische manier in haar
columns,
die ze schrijft. Bedankt voor je inbreng.
Mooi gedicht van de mij onbekende Chawwa Wijnberg. Hoewel, ik geloof
wel dat ik eens van haar gehoord heb, maar in ieder geval heb ik niets
gelezen. Ik vind het ritmisch af en toe horten, maar ik vind ook dat
dit wel past bij de inhoud. De tweede strofe is erg mooi (ritmisch
ook), in de derde strofen de laarzen, de stukgevallen knieën, de
'vragen, vragen' scherp en de wending van de honingkleurige vlechten
naar het witte haar verrassend en mooi.
Ik ga meer van haar lezen, Gré.
mooi gedicht gré, dank.
ik vind dat ze mooi verwoordt hoe angst haar identiteit heeft doen
wankelen, haar ook vastgepind heeft in die traumatische kinderjaren.
eeuwig terugkerende stukgevallen knieën en honingkleurige vlechten al
is ze zelf nu misschien grootmoeder geworden.
Bedankt voor jullie reacties op mijn gedicht van Chawwa Wijnberg.
Inderdaad lopen zinnen soms niet goed
Ze geeft heel goed aan hoe iemand terugkijkt op haar jeugd en zich nu
verbergt in haar volwassenheid, met zelfs grijs haar, maar dit kan ze
verbloemen, net als de vervelende herinneringen uit haar jeugdjaren.
Het sprak me erg aan.
