Het boek begint: "Mannen gaan altijd weg. Dat is niet erg, je voelt er niks van." Sander is de zoveelste man die haar heeft gedumpt. Hij zei dat ze lui was, onzeker en passief. Dat ze haar leven vergooide en dat hij daar genoeg van had. Ze neemt het hem niet eens kwalijk, want hij heeft gelijk. Nou ja, ze vindt zichzelf niet lui, want ze heeft een baan, maar verder vindt ze eigenlijk ook wel dat er niet veel met en aan haar te beleven valt. Daisy treurt nog steeds over haar eerste grote liefde Jay, al was zijn verdwijnen het beste wat haar had kunnen overkomen. Jay was haar eerste vriendje, hij trok haar mee in de wereld van kraakpanden en drugs. Ze raakte haar ouders kwijt, de school, en de moed om opnieuw te beginnen.