Arnaldur Indridason: Engelenstem

Ik had tot nu toe geen boeken gelezen van Arnaldar Indridason, maar nu dan het recensie-exemplaar. Ik heb de laatste jaren wel wat Scandinavische thrillers gelezen en die spreken me erg aan. Net zo goed als op de televisie de Engelse detective series (Ze gaan zo lekker langzaam). Waarschijnlijk omdat de hoofdpersonen gewone mensen zijn, met hun dagelijkse sores. Meestal zijn het geen echt optimistische types (en daar herken ik me dus niet in, want ik ben zelf redelijk blij in het leven staand, maar soms wat tobberig), dus blijkbaar vind ik dat realistischer dan de meeste detectives die alles kunnen. 

Ik vond dit een heel boeiend boek, waarvan ik de plot natuurlijk niet zal verraden, maar het is een verhaal met meerdere verhaallijnen en behalve dat het natuurlijk gaat over het oplossen van een misdaad , speelt naar mijn idee heel erg het thema: ouders en kinderen; wat verwachten ouders van hun kinderen en hoe beïnvloedt dat het leven van die kinderen. We leven op dit moment in een samenleving waarin ouders heel erg hoge verwachtingen hebben van hun kinderen en som lijken we niet goed in de gaten te hebben welke druk dat op de schouders van de kinderen legt.Wat de gevolgen kunnen zijn is een onderwerp dat in dit verhaal wordt behandeld. 

Een tweede verhaallijn is het verhaal over het vermoeden van kindermishandeling. Goed wordt duidelijk hoe ieder is behept met eigen vooroordelen en blinde vlekken. Het boek blijft daardoor afwisselend en boeiend. Op internet vond ik een aantal recensies, die mooi verwoorden wat ik ook van dit boek vind:

"Een deel van de eenzaamheid van Erlendur wordt verklaard evenals zijn vertroebelde relatie met zijn kinderen. Waarom heeft hij zo'n hekel aan Kerst? De lezer komt meer te weten over oorzaken die in zijn jeugd liggen. Het lijkt een zwaar boek, maar er is ook humor." (meer bij crimezone.nl)

Anke 

Ik las het boek ook als een trein. Originele uitgangspunten. Misschien iets te ver gezocht allemaal, maar dat is niet storend. Fijne schrijver.

In Utrecht staat dit boek al als sprinter op de plank en ik heb 'm verleden week gelijk meegenomen, met de gedachte dat ik die wel binnen een week uit zou kunnen hebben. Tsja, dat was nog ruim gedacht, want twee dagen later zat ik al op de laatste bladzij. Ik vond het pakkend van begin tot eind met een interessant gegeven, dat tot het einde toe goed uitgewerkt werd.

Ik hou ook wel van die Scandinavische somberheid. Vreemd toch, dat dit je zo kan aanspreken. En die somberheid komt in dit boek weer ruimschoots aan bod. Ik vond het boek een mooie mix van misdaadoplossing, privé-leven en omgang met collega inspecteurs, wiens privé-leven ook steeds besproken wordt.

Nog meer over dit boek....: 

Van der achterflap:
Een groot hotel in het centrum van Reykjavik is vlak voor Kerstmis afgeladen met gasten uit de hele wereld. Dan wordt er plotseling een moord gemeld bij de politie. Een personeelslid van het hotel, een man van middelbare leeftijd, is namelijk dood aangetroffen, verkleed als kerstman en met zijn broek op zijn enkels. Om deze delicate en complexe zaak te ontrafelen moeten inspecteur Erlendur en zijn collega’s diep graven in het trieste leven van het slachtoffer. Een verhaal over het menselijk lot, eenzaamheid en verlies in de breedste zin van het woord.

Arnaldur Indridason is de belangrijkste misdaadauteur van IJsland. 'Noorderveen' werd bekroond met de 'Glazen Sleutel' 2002, de prijs voor de beste Scandinavische thriller. Zijn volgende boek 'Moordkuil' kreeg het jaar daarna dezelfde prijs. Dat was nog niet eerder vertoond. 

Arnaldur Indridason werd in 1961 geboren in de IJslandse hoofdstad Reykjavik. Hij werkt als journalist en filmrecensent bij"Morgunbladid", de grootste krant van IJsland. Hij woont met zijn vrouw en drie kinderen in Reykjavic. 

schrijver: 

boektitel: 

Engelenstem

isbn: 

9789021440668

genre: