ik heb het bijna uit en vind het goed te lezen.
(wat niet betekent dat ik mevrouw boon had uitgezocht als vriendin in vredstijd maar in oorlogstijd was ze goud waard)

ja, ik lees mee. De reservering van de bieb duurde even dus ik ben er wat later in begonnen en ben nu ongeveer halverwege.
Tot nu toe bevalt het boek me wel. Wat je zegt, minder een vriendin in vredestijd dan in de oorlog.

ik vond het ook boeiend om te lezen hoe zo'n jeugd van hotel naar hotel hoppend zo misvormend kan zijn.
haar moeder vond ik in haar brieven echt een vreselijk mens. zoo egocentrisch. en jij?

en vreemd eigenlijk dat ze aan de ene kant zo zelfstandig is en aan de andere kant iedere keer weer iets met een man heeft.
man = zakerheid? terwijl dat natuurlijk in die tijd ook niet zo was.

behalve Dóra heeft ze eigenlijk geen vriendinnen. was ze zo bedreigend?

> ik vond het ook boeiend om te lezen hoe zo'n jeugd van hotel naar hotel hoppend zo misvormend kan zijn.
> haar moeder vond ik in haar brieven echt een vreselijk mens. zoo egocentrisch. en jij?

Ze heeft ook wel een heel vreemde jeugd gehad, helemaal geen gezinsleven. Moeder is inderdaad heel egocentrisch. Maar ik vind dat niet alleen in haar brieven, ook tijdens de jeugd van Anna lijkt ze me dat.

>
> en vreemd eigenlijk dat ze aan de ene kant zo zelfstandig is en aan de andere kant iedere keer weer iets met een man heeft.
> man = zakerheid? terwijl dat natuurlijk in die tijd ook niet zo was.

Ik vind de relatie die ze met mannen heeft ook wel apart. Lijkt ze daar misschien ook heel erg op haar moeder? Zelf toch ook behoorlijk egocentrisch heb ik het idee. Zelfs in de oorlogstijd krijg je het idee dat ze de dingen die ze doet ook vooral voor zichzelf doet. Heb jij dat beeld ook?

>
> behalve Dóra heeft ze eigenlijk geen vriendinnen. was ze zo bedreigend?

Of had ze misschien, door haar vreemd jeugd, helemaal geen idee hoe je vrienden maakt? Ze lijkt dat ook niet van moeder te hebben meegekregen.
Met wie ze toch ook wel een heel vreemde relatie heeft. Ze wil wel contact houden, maar niet teveel, niet te dichtbij en niet te diepgaand.

 

> Ze heeft ook wel een heel vreemde jeugd gehad, helemaal geen gezinsleven. Moeder is inderdaad heel egocentrisch. Maar ik vind dat niet alleen in haar brieven, ook tijdens de jeugd van Anna lijkt ze me dat.

o, ja. vind ik ook

>>
>> en vreemd eigenlijk dat ze aan de ene kant zo zelfstandig is en aan de andere kant iedere keer weer iets met een man heeft.
>> man = zakerheid? terwijl dat natuurlijk in die tijd ook niet zo was.
>
> Ik vind de relatie die ze met mannen heeft ook wel apart. Lijkt ze daar misschien ook heel erg op haar moeder?

en ze is een kind van haar tijd. veel vrouwen dachten zo imo

> Zelf toch ook behoorlijk egocentrisch heb ik het idee. Zelfs in de oorlogstijd krijg je het idee dat ze de dingen die ze doet ook vooral voor zichzelf doet. Heb jij dat beeld ook?

ja.
omdat zij een behoefte heeft mensen te helpen

>>
>> behalve Dóra heeft ze eigenlijk geen vriendinnen. was ze zo bedreigend?

> Of had ze misschien, door haar vreemd jeugd, helemaal geen idee hoe je vrienden maakt?

ze kon wel goed met mannen omgaan. boy with the boys. zoiets

> Ze lijkt dat ook niet van moeder te hebben meegekregen.

nee.

> Met wie ze toch ook wel een heel vreemde relatie heeft. Ze wil wel contact houden, maar niet teveel, niet te dichtbij en niet te diepgaand.

nee. maar dat begrijp ik wel
haar moeder wou haar opslokken imo

ik denk dat mevr. boom zich liet onderhouden. vandaar de mannen waar ze zo te zien niet heel veel van hield. ze had tenslotte geen vak geleerd
om zelf in haar onderhoud te kunne voorzien.

Ik vind het een boeiend en intrigerend boek én een boeiend en intrigerend mens.

Na een jeugd van rondreizen en nergens tot rust komen, een leven van rondreizen, nooit rust hebben en uiteindelijk toch tot rust gekomen.

Koelemeijer heeft geschreven in een stijl die past bij het verhaal, korte zinnen, snel geschreven.
Het deel van het boek dat gaat over de periode na de oorlog, heeft op mij het meeste indruk gemaakt, heeft ook de meeste spanning. Dat zou je eigenlijk juist verwachten van het deel van het boek dat over de oorlog gaat, met alles wat ze daarin meemaakt.

Ik las Anna Boom op de valreep van juni. Het kwam er niet van om erover te schrijven en nu ik er dan eindelijk voor ga zitten vloeit er eigenlijk niet veel uit mijn 'pen'. Ik vond het boek namelijk niet zo bijzonder. Het las wel makkelijk, maar de taal was niet om van te genieten of zo. Sterker nog, ik vond het soms wel erg een opsomming, bijvoorbeeld in het stuk rond de geboorte van Anna (juni 1920, juli 1920, november 1920). En nee, dit waren geen dagboekfragmenten.

In het boek kreeg ik ook af en toe het gevoel dat Anna de behoefte had haar gedrag te verduidelijken, te rechtvaardigen misschien. Maar eigenlijk was ze een poos gewoon niet erg bezig met (bijvoorbeeld) de oorlog, maar met zichzelf. Over deze naïviteit van Anna durf ik geen uitspraken te doen; er valt immers niet te zeggen hoe ik me zou gedragen in de oorlog? Kun je lol hebben met individuele leden van een onderdrukkende macht, als daar verzetsdaden tegenover staan? Ik hoorde van de week nog over een vrouw die in WOII verzetswerk had gedaan, was gepakt en gefolterd en toen mensen had verraden. Na de oorlog is ze daarvoor wel geëxecuteerd. Tja. Er zijn volgens mij maar weinig (zogenaamde) échte helden, die koste wat kost een moreel besluit nemen en daarbij blijven.

Toch had ik ook niet het gevoel dat Anna Boom zich in dit boek beter voordoet dan ze was. We hoeven niet van haar te houden, alleen haar levensverhaal wordt ons verteld. En daar mogen we van vinden wat we willen. Nou, 'wel aardig', is wat me te binnen schiet. Meer eigenlijk niet.

Even wat voorgaande mails lezen...
> Of had ze misschien, door haar vreemd jeugd, helemaal geen idee hoe je vrienden maakt? Ze lijkt dat ook niet van moeder te hebben meegekregen.

Kweenie, maar in een dergelijk (reizend) milieu maak je misschien eerder kennissen dan vrienden? Haar moeder legde bovendien zo'n claim op haar dat ze niet eens in de gelegenheid was om diepere contacten op te bouwen. Dat Anna wel relaties met mannen had komt misschien doordat die wat sneller zelf toenadering zochten? Ik las het zelf niet als behoefte aan zekerheid, zoals Elma suggereerde, of dat ze zich door hen liet onderhouden (idee van Joan). Het was volgens mij gewoon niet zo'n 'big deal' voor haar.

Nou, een beetje warrig bericht misschien van mijn kant, maar ik heb geen zin en tijd om er later nog eens naar te kijken ;)