Na de dood van Boudewijn Büch zijn inmiddels twee biografieën uitgekomen. Bovenstaande uitgave beleeft inmiddels een tweede druk. Het geeft aan hoe mensen geboeid zijn door het mysterie dat om Boudewijn Büch’s leven hing. 

Er is een (geweldige) Franse film met Marie Trintignant, getiteld 'Comme elle respire'. De film gaat over een meisje dat aan mythomanie lijdt en haar hele leven aan elkaar liegt. Ik was destijds zeer verbaasd dat dit bestond. 

Boudewijn Büch deed in feite hetzelfde. In het boek wordt hier de term fabuleren voor gebruikt. Al lezend wat hij zoal beweerde krijg ik sterk de indruk dat hij er zelf in is gaan geloven wat hem allemaal overkwam. Het intense verdriet om de dood van zijn zoontje, de boeken die hij er over schreef en de manier waarop hij zijn leven inrichtte als rouwende vader, maakten diepe indruk. Hoe kon iemand zo iets verzinnen? Toch gebeurde het. 

En dit is nog maar één verhaal. Al tijdens zijn leven waren er vele twijfels omtrent het waarheidsgehalte van zijn belevingen. Toch heeft dit nooit tot zeer grote problemen voor Boudewijn geleid. Nu na zijn dood wordt alles openbaar gemaakt. Verbazingwekkend! 

Boudewijn was een zeer innemende persoonlijkheid, die overliep van energie en enthousiasme. Hij kwam met al zijn fratsen weg. Triest is het feit dat, ondanks dat hij zo populair en geliefd was, het hem niet gelukt is zich aan iemand te binden. Al zijn vriendschappen liepen uiteindelijk stuk omdat hij ze verbrak als iemand te dichtbij kwam. En zelfs dat begrepen al die vrienden wel. 

Het was een eenzame, rusteloze man, die zich steeds meer terugtrok tussen zijn boeken of verre reizen maakte. Zijn ideaal (een beroemd dichter worden) ging ten onder aan zijn behoefte om veel geld te verdienen. Hij leed regelmatig aan depressies en in het laatste stadium van zijn leven was de aardigheid er voor hem af. Voor hem zal de dood niet onwelkom zijn geweest. 

Dinie