Novelle
Atlas Contact, Jong (Oek de), Leeslijst, Literatuur, mei - oktober 2013, mei 2013, Novelle, Psychologie
Ik wil graag van Oek de Jong - Pier en oceaan nomineren. Een lijvig werk dat uit twee boekdelen bestaat en ik ben zelf bijna aan het einde van dat tweede boekdeel. Er kan ook besloten worden om alleen het eerste deel te lezen. Degene die gegrepen wordt door het verhaal, en dat zal zeker gebeuren, begint uit zichzelf ook aan het tweede deel ;-)
Het eerste deel van dit tweeluik is opgedeeld in 3 delen en beslaat de periode 1952 - 1964.
Deel 1 beschrijft de start van het leven samen van de Fries Lieuwe Roorda en de Amsterdamse Dina Houttuyn. De start is een 'moetje', want Dina is zwanger en het stel woont voor de duur van Lieuwe's diensttijd bij een hospita in Breda. Dina zal de rest van haar leven last hebben van het gevoel vast te zitten, onvrij te zijn en ze snakt er soms naar om haar vleugels uit te kunnen slaan, wat bij vlagen z'n weerslag heeft op Lieuwe en haar gezin.
Van de achterflap:
Wolkenatlas is alleen al door zijn structuur bijzonder. Vijf verhalen worden in eerste instantie maar tot de helft verteld: het avontuurlijke reisjournaal uit 1850 van notaris Ewing, de hilarische brieven van de musicerende oplichter Frobisher uit Zedelghem, de thriller van roddeljournaliste Luisa Rey, de krankzinnige lotgevallen van de uitgever Cavendish en de futuristische ondervraging van Sonmi-451. Het zesde verhaal, de kern van het boek, is compleet en speelt ver in de toekomst, wanneer de mensheid bijna te onder is gegaan. Pas daarna worden de andere verhalen afgerond en voert Mitchell de lezer met zijn spannende stijl, zijn sturende woordkeus, zijn humor en zijn ontroerende details weer gemakkelijk door al de genres terug in de tijd, tot aan het laatste woord.
Het boekje leest als voert de wind je over het water, in een ritmische beweging, eigen ook aan de roeisport, zoals gedreven, liefdevol en deskundig beschreven. Ik zwicht voor zoveel inleving en toewijding en vergeet mijn vooringenomen afkeer aan het lijflijk krachtsvertoon van sportlieden. Ik ben ik door het boekje gegleden met waardering, waar de schrijver zich van zijn literaire zijde toont, wanneer hij spanning weet op te bouwen door wedstrijd en eindbezoek met elkaar te verweven.
Helaas bezondigt de schrijver zich nog al eens aan zuiver ''opschrijven'' zonder de kunst van het suggeren te beoefenen. Hij verklapt vooraf wat hij gaat zeggen en ontneemt de lezer het geheimvolle van vermoedens en verborgen wendingen. De lezer bekruipt het gevoel dat iets wordt meegedeeld en niet verteld, dat het gaat om een reportage, een verslaglegging, met gevoel en zorg weliswaar. Hij laat weinig ruimte voor de verbeelding van de lezer, want dan volgt al de volgende mededeling.
