Het boek is 31 januari uitgekomen en aangezien ik nog nooit iets van haar gelezen had en de achterflap me intrigeerde leek me het een mooie kennismaking.
En dat is het. Ik ben halverwege en, al gaat het om het aloude thema van een verloren liefde, het is domweg 'spannend'. De hoofdpersoon, Pip, heeft de derde liefde in haar leven verloren. Haar vriendin, 12 jaar jonger als zijzelf, heeft nota bene haar hart verloren aan een middelbare, lompe, getrouwde _man_. Het is één en al terugkijken naar wat er gebeurd is en het zich afvragen over het hoe en waarom in haar leven. Waarom zij niet geschapen is voor die éne grote liefde voor het leven.
Ik had al sterk het gevoel dat het autobiografisch is en Het Parool heeft daar het antwoord op. Daar weten ze precies te vertellen wie de verloren liefde is. Daar schrijven ze ook:
