HET HUIS VAN DE POEZIE: Gedichtendag 2008 in het Geldmuseum te Utrecht

Het Huis van de Poëzie opent op Gedichtendag 2008 haar deuren in het Geldmuseum te Utrecht. Wellicht een aardig uitje voor de Boekgrrls? Zie verder https://www.huisvandepoezie.nl/. Als Jop of een andere Boekgrrl zin heeft om langs te komen voor een eventuele recensie van het festival, bieden we u graag een perskaart aan.
Met vriendelijke groet,
Ingmar Heytze

HET HUIS VAN DE POEZIE
donderdag 31 januari 2008,
Geldmuseum Utrecht, 20.00 - 00.00 uur
Na een succesvolle proefeditie in 2007 opent Het Huis van de Poëzie op Landelijke Gedichtendag 2008 voor de tweede keer haar deuren. Dit jaar in het Geldmuseum, waar het publiek al dwalende door de vele kamers van de voormalige Rijksmunt de meest uiteenlopende dichters tegenkomt. Eén avond lang zijn in het Geldmuseum voordrachten van onder anderen Simon Vinkenoog, Jean Pierre Rawie, Tonnus Oosterhoff, Lévi Weemoedt, Ruth Lasters, Ilja Leonard Pfeijffer, Edward van de Vendel, Julien Holtrigter, Ester Naomi Perquin, Gijs ter Haar en Luuk Gruwez te zien en horen. Aldus Initiatiefnemer Ingmar Heytze: "Er zijn nauwelijks festivals waar zowel publieksfavorieten, geheimtips, podiumdichters, veelbelovende debutanten, gecanoniseerde dichters en slammers één podium delen. Dat is precies het punt waarop het Huis van de Poëzie zich wil onderscheiden van alle andere literaire evenementen; het Huis van de Poëzie heeft vele kamers." Daarnaast is er een Poëtisch Spreekuur voor mensen met literaire of inspiratiegerelateerde klachten, een Internationale Kamer en de Collegezaal met poëziegerelateerde lezingen. Wiljan van den Akker presenteert zijn poëziedebuut De Afstand, er zijn muzikale voordrachten van onder andere Alfred Schaffer en Peter van der Linden en er is de mogelijkheid om te kijken waar de munten van Nederland geslagen worden - want de vaste opstelling van het museum is uiteraard ook te zien. De voorverkoop voor het Huis van de Poëzie start zeer binnenkort, houd hiervoor de website in de gaten. Kijk ook op www.huisvandepoezie.nl voor het programma en nieuws.
Het Huis van de Poëzie wordt georganiseerd door de SLAU en is een initiatief van Ingmar Heytze en Ari Doeser.

Edith gaf deze tip door aan de grrls, niemand hapte, dan heb ik maar, als niet-zo'n-gedichten-maar-wel-Domgrrl me aangemeld. Ik vond de locatie ook interessant, zo'n museum waar je anders nooit binnenkomt in je eigen stad. Dus, met een zak Fisherman's Friend in de tas, tegen de kriebelhoest die nog hardnekkig aan de staart van mijn griep hangt, ging ik richting de Munt.

hmmm, we zijn nu 10 dagen verder en dit mailtje is nog niet gevorderd - een vriendelijk doch schuldmakend vraagje van Edith en hier ben ik dan, zoekend door het programma om ook al weer uit te zoeken wie ik allemaal gezien/gehoord heb. Ik (her)kende geen namen - ben helemaal niet thuis in de Nederlands poëzie wereld. Ik weet dat ik ooit een mooi gedicht van Ingmar Heytze ergens op een aanzichtkaart tegenkwam en vond het zo'n prachtig lesbisch liefdes verklaring, totdat iemand me vertelde dat Ingmar toch een man was... Ach ja, weer wat geleerd. Trouwens ik had weer zo'n gelijkwaardig revelatie in de Huis van de Poëzie, toen een van de dichters vroeg aan ons:
'Heeft iemand Ilja al gezien?'
'Jaaa' werd er door verschillende enthusiaste mensen geroepen.
'Mooi, he, vooral al dat haaaaar. Als ik zo'n mooi bos haar had zou ik het ook weten...' zei de dienstdoende dichteres dromerig.
Ik snel 'Ilja, veel haar' op mijn notitie blok gekrabbeld, vast van plan om deze schoonheid op te gaan zoeken.
'En zijn stem!' ging ze verder.
Hmm, Ilja is blijkbaar ook geen meisjes naam dussss.
Goed, behalve deze wijze les om geen gender te koppelen aan voor mij onbekende namen wat heb ik nog meer meegemaakt in Het Huis van de Poëzie?

Eerst even wat over de lokatie - De Munt, statig gebouw aan een van de weinig plekken in Utrecht met vele woonarken. Nu een Geldmuseum. Tussen de dichtelijke bedrijven door heb ik een blik op verschillende tentoongestelde stukken kunnen werpen. De collectie spaarvarkens is schattig, de glazen vloer van de Gulden Middenweg met zijn duizenden oude muntstukken eronder is ook bezienswaardig. Maar af en toe was het zeker handiger geweest als de continu draaiende video voorstellingen uitgezet had kunnen worden. Soms was het erg irritant om afgeleid te worden door historische beelden over hoe muntstukken vroeger gemaakt waren terwijl iemand voorlas-uit-eigen-werk. Wel een erg concreet voorbeeld van hoe kunst zo vaak moet wijken voor commerce...

Ok, maar jullie gedichtengrrlies willen natuurlijk weten wie ik allemaal gezien/gehoord heb. Ik had een programma gekregen bij de ingang maar aangezien ik al die namen niet kende zei het me niet zo veel en ik wandelde zomaar een gang in en liep de eerst de beste zaal binnen waar veel volk verzameld waren. Dit was mijn eerste fout. Bij later inzien zag ik dat de meeste optredens allemaal een kwartiertje duurden, terwijl ik juist daar in een Bundelpresentatie van maar liefst 3 kwartier was beland. Wiljan van den Akker werd geïnterviewd door iemand die begon met een uitsprak van Jackson Pollock waarin hij ooit zei: 'I'm a bird, not an ornithologist' om uit te leggen waarom hij niet uit kon leggen hoe hij schilderde. Aangezien W van den A blijkbaar behalve dichter ook neerlandicus is, wilde de interviewer wel heel graag weten precies hoe zijn gedichten tot stand kwamen. Ik vond het wel een erg technisch verhaal worden en droomde maar een beetje weg. Ik begon weer op te letten toen de 'vogel/ornitholoog' vertelde hoe hij Dante's hel persoonlijk voorstelde als een luxe cruise. Waar je nooit meer vanaf mocht. Aaagghh! Ja! dat is inderdaad hel! (Een beetje zoals in een eindeloos Bundelpresentatie belanden... nee hoor, grapje, zo erg was het ook weer niet ;-)

Hierna ging ik een trap op naar De Stylkamer waar ik me komfortabel kon instaleren op een tafel en wachtte ik op wie zou komen. Enige consultatie met het programma achteraf leerde me dat de eerste dichter Nachoem Wijnberg moest zijn geweest. Want hij stelde zich niet voor. Begon meteen met een erg ondichterlijk verhaal over zijn parkeerproblemen om daarna vrij zenuwachtig wat gedichten voor te lezen en dan te vluchten. Daarna heb ik blijkbaar Levi Weemoedt gehoord. Hij was meer relaxt, kwam binnen met de vraag 'Komen jullie voor mij?' Waarbij ik natuurlijk dacht 'Hoe moet ik dat weten, wie bent u dan?' maar blijkbaar hechten dichters geen belang aan hun eigen namen. Ik heb moeten concluderen dat het _of_ grootheidswaanzin ('Iedereen weet natuurlijk wie ik ben.') moet zijn _of_ een minderwaarheidscomplex ('Het kan niemand schelen wie ik ben.'). Deze 2e meneer vond ik minder poëtisch maar wel grappiger dan de eerste. Een blik op de programma vertelde me dat de volgende kwartiertje gevuld zou worden door een vrouw, dus besloot ik om toch te blijven voordat ik verder door het gebouw ging dwalen. Patty Scholten ging (uiteraard zonder zich voor te stellen) lekker zitten aan de grote tafel (de heren hadden allebei rondgelopen) en na een paar korte gedichten ineens hoorde ik iets dat me erg bekend voorkwam. Een hele lijst met namen van snoep en koek en dan een hele lijst met ingewikkelde tandarts behandelingen. Is die ooit hier langsgekomen op Woensdag Gedichtendag?

Weer beneden in de gang zag ik dat het lekker druk was bij de boekenstal van Savannah Bay - ik geloof dat ze een hele goede avond hebben gehad, ik zag veel mensen met goedgevulde boekentassen later in de avond. Drankje gehaald aan de bar en dan wat muzikale vermaak tussendoor voordat ik via de Loonstrook naar de Gouden Berg ging. Ik kwam midden in een optreden van (geloof ik) Edward van de Vendel met erg leuk kindergedichten. Daarna Esther Jansma nam plaats op de trap en ik zie dat ik op mijn papiertje heb gekrabbeld 'Leegstand - mooi!' dus dat heeft blijkbaar op dat moment indruk gemaakt - een gedicht over een leegstaand huis - tja, daar heb ik nou eenmaal een zwakte voor.

Laatste stop van de avond was in de Jackpot. Een piepklein kamer bij de ingang waar de dichter in een soort raam-opstelling zat en het publiek (hooguit 8 personen) eromheen tegen de muren leunde. Erg intiem. Daar heeft eerst Ester Naomi Perquin het raam gevuld en daarna Ruth Lasters. Ik vond de mooie Belgische tongval van laatstgenoemd een geschikte afsluiter van de avond en heb hierna mijn regenjas gepakt en het gebouw verlaten. Sorry dat ik bijna niets heb verteld over de gedichten die ik gehoord heb, maar eerlijk gezegd ben ik niet zo heel goed in voorgelezen worden... Ik lees liever zelf . Ik zag de avond meer als een soort kaleidoscope toneel, vele steeds wisselende (woord)beelden, weinig samenhang. Het was mooi zo.

 

elma