Pauline van de Ven: De vrouw in het vogelhuis
Deze novelle is ideale lectuur voor een treinreis van ongeveer twee uur die je naar moeder of schoonmoeder voert. Je zult uitstappen bij moeders als de best mogelijke (schoon)dochter. Hoezo?
Pauline van de Ven gebruikt haar eigen voornaam voor de schoondochter en ze draagt het boekje op aan o.a. Paul, zoals haar man in het verhaal ook heet. Een ware geschiedenis wordt dus op zijn minst gesuggereerd. Het is niks hoogdravends, gewoon uit het leven gegrepen, maar een monumentje voor een geliefde schoonmoeder die een moeilijk verleden heeft, maar daar niet aan wil denken en zeker niet over praten. Gewoon dubbele deuren en heel veel sloten erop en daarachter vogels en planten en uitvoerig theegenot.
De kinderen vinden dat moeder niet meer alleen kan wonen in haar appartement zonder lift (achtenveertig traptreden ) en ze regelen na een bezichtiging van een modelflat met modelechtpaar een service-flat voor mams. Een ''paradijsje''. ''Het vogelhuis'', het appartement waar moeder zeer gelukkig was, wordt verkocht. Maar dan komt moeder tot bezinning ...
Intussen passeren makelaars en fluffers de revue, authentieke details en voorlopige koopcontracten, masterbedroom en jacuzzi, en zelfs een makelaar die de klep op de toiletpot dichtslaand Feng Shui-theorieën loslaat op de familie. Geestig hoe over de moeder gepraat wordt :
-De Canisiussingel in Nijmegen tussen 1917 en 1940 was de Maat der Dingen.
Over de dochter:
- Zoals bij de meeste mensen liepen er bij Babs een paar perifere
gevoelszenuwen door de portemonnee. Niet veel, maar toch een paar.Over haarzelf:
-Mami klonk verdrietig. Hardvochtig voelde ik me, wreed. Maar niet schuldig, althans niet op dat moment. Er gebeurt iets geheimzinnigs als iemand opeens van je afhankelijk wordt. Op de een of andere manier geeft het een hoornlaagje, een dun pantser, het vermindert de normale gevoeligheid en het inlevingsvermogen. (..) Het schuldgevoel dat bij afwijzen hoort is niet weg en ook niet kleiner, eerder groter. Maar het komt later, op weg naar huis en 's nachts in bed. Ik delgde het met bloemen.
En dat niet alleen. Wie zo'n boekje over mij schrijft na mijn dood mag ook eerst wel wat rottigheid uithalen;-)zoiets moeilijk plaatsen in de rest van je verslag over dit boek en ben dus wel benieuwd naar wat het verder kan betekenen.
> fluffers? wat zijn dat? Ik ken dit woord alleen ivm pornofilms > (vrouwen die de mannelijke sterren eh... gereed maken?... voor hun > optreden) Ik kan
het te verkopen object opnieuw te meubileren. In lichte kleuren. Bij voorkeur wit. Zachtgeel zou eventueel ook nog kunnen. Mosgroen lag buiten het spectrum.
Er werd niet ''gefluft''.
Jop
relevante links:
Besproken bij de boekgrrls van deze schrijfster:
Laatste keer bijgewerkt: 30/06/05 Eisjen
