Belli, Samira: Ontsnapt uit de hel
Boyden, Joseph: Driedaagse reis
Boyne, John:
De jongen in de gestreepte pyama
Freijda, Michael: Ritselingen
Gerritsen, Esther: Normale dagen
Gong, Yuhong: Tijdloos, over een verre rivier
Hauptman, Gaby: Gezocht, impotente man
Kadare, Ismael : Leven, spel en dood van Florian
Mazrek
Koopman, Erwin: De ritselaar van Havanna *
Krauss, Nicole: De geschiedenis van de liefde
Latour, José: Havanna Outcast *
Robinson, Philip:
Maanvijver
Samartin, Cecilia: Schaduwhart *
Roodnat, Joyce: Sterrenschot
Schippers, K: Waar was je nou...
* In het kader van de Pax Crhisti Campagne:
Viva Cuba, lezen en schrijven in vrijheid
Kinder- Jeugdboeken:
Bondoux, Anne-Laure: De tranen van de
moordenaar
Brashares, Ann: 4 vriendinnen en 1
spijkerbroek
Dieltiens, Kristien: De stille pijn van
Luca
Sachar, Louis: Gaten
Stravaganza: Stad der maskers
Zwigtman, Floortje: Schijnbewegingen
Samira Belli: Ontsnapt uit de hel
Samira Bellil groeide op in een probleemgezin waar haar brute vader
de scepter zwaaide. Ze leefde grotendeels op straat en werd als puber
meerdere malen het slachtoffer van groepsverkrachtingen. Vijftien jaar
later vond Samira eindelijk de moed om haar verhaal te vertellen.
Samira Bellil schreef Ontsnapt uit de hel om andere vrouwen die het
slachtoffer zijn geworden van verkrachting te steunen en hun te laten
zien dat het mogelijk is een nieuw leven op te bouwen. Ze trotseerde met
dit boek het risico bedreigd te worden omdat ze de wet van de stilte en
de taboes van de buitenwijken doorbrak.
Een therapie door middel van woorden om alle vrouwen die zwijgen weer
hoop te geven. Elle
Het aangrijpende verhaal van een meisje dat op straat leeft om te
ontsnappen aan een vader die haar slaat en een moeder die zwijgt. Le
Nouvel Observateur
"Samira Bellil (1973-2004) overleed op 31-jarige leeftijd aan maagkanker.
Wij zijn zeer dankbaar dat wij in de gelegenheid zijn geweest om Samira
te ontmoeten, toen ze bij het verschijnen van haar boek Ontsnapt aan de
hel voor een paar dagen Nederland bezocht. We hebben haar leren kennen
als een sterke, warme, bijzondere vrouw, die met passie kon vertellen
over wat haar zo hartstochtelijk bezighield. Met Ontsnapt aan de hel
schreef Samira een spraakmakend boek over het leven in de buitenwijken
van Parijs, waar moslimmeisjes hun leven niet zeker zijn en vaak ten
prooi vallen aan groepsverkrachtingen en ander geweld. Samira Bellil was
van Algerijnse afkomst en groeide op in de Parijse buitenwijk
Seine-Saint-Denis. Zij was een fervent activiste voor de beweging Ni
Putes Ni Soumises (Geen hoeren, geen slavinnen), die zich inzet voor de
rechten van vrouwen in buitenwijken."
Het lijkt mij een erg mooi en indrukwekkend verhaal van een mij een
sterke vrouw! Ik heb het boek zelf nog niet gelezen, maar zou het graag
samen met anderen willen lezen.
Meer bij
De Fabel
van de Illegaal
Steun voor het geringe aantal moslims dat wél wil werken aan de
enorme problemen in eigen kring is volgens Krikke onontbeerlijk.
Bezuinigen daarop noemt hij 'achterstelling' van allochtonen. Via het
boek 'Ontsnapt uit de hel' (2003), dat in de vensterbank ligt, komt
Krikke op de vernietigende gevolgen die bezuinigen zal hebben.
De Frans-Algerijnse Samira Bellil vertelt in 'Ontsnapt uit de hel' hoe
zij door migranten groepsgewijs werd verkracht. Krikke: ,,Dat is geen
islamitisch fenomeen, maar het gevolg van ouderlijk onvermogen om
kinderen te coachen. Dat zie ik in Bos en Lommer ook.'' Ouders hebben
allang de greep op hun kinderen verloren. ,,De achterstand verergert
door achterstelling. Een initiatief van Marokkaanse vertrouwenspersonen
om in zulke gezinnen in te grijpen strandde op geldgebrek.''
Mahgrebonline.nl
Gettomeisjes in opstand
Woordvoerder van de protestbeweging is Samira Bellil. Zij schreef een
gruwelijke aanklacht tegen het lot van allochtone meisjes. Haar
autobiografische verhaal is bloedstollend en een aanrader voor de naïeve
apostelen van de multiculturele samenleving. Het is ook het verhaal van
honderden andere meisjes.
Ze heeft een vader die slaat, een moeder die zwijgt en jongere zusjes
waarvoor ze moet zorgen. Op dertienjarige leeftijd wordt Samira verliefd
op Jaïd, de 19-jarige 'held' van de buurt. Jaïd heeft vele vrienden en
eenmaal Samira ontmaagd is, belandt ze in de hel. De vrienden willen
immers ook wel eens. Op een dag botst ze op straat tegen K., de beste
vriend van Jaïd. Hij sleurt haar aan haar haren mee naar zijn kamer,
stopt een pornofilm in de videorecorder. "Dat wil ik ook", zegt hij,
waarna hij zich op Samira werpt. De vrienden kijken toe en wachten elk
hun beurt af. Het gerucht verspreidt zich als een lopend vuurtje door
het getto. Samira is nu helemaal vogelvrij verklaard en een maand later
moet ze alweer een groepsverkrachting ondergaan.
Thuis slaat haar vader er op los omdat ze de eer van de familie te
grabbel heeft gegooid... Drie jaar en enkele zelfmoordpogingen later
stapt Samira eindelijk naar de politie om aangifte te doen.
Op 8 maart, gisteren dus, stapte Samira (vijftien jaar na haar
lijdensweg) aan het hoofd van de opstandige moslimmeisjes op in een mars
op Parijs. Opvallend is dat de "moslima's" hun protest voeren, gesluierd
met een islamitische hoofddoek. Voor buitenstaanders kan dan
onbegrijpelijk lijken, maar voor de slachtoffers van verbaal en fysiek
geweld en zware sociale controle is het dat niet. In de gettowijken
geldt voor meisjes een ongeschreven wet. Zonder hoofddoek of vormeloze
zak om het lijf worden ze uitgescholden, bespuwd, betast of verkracht.
Voor jongerenbendes zijn ze loslopend wild en een gemakkelijke prooi.
Dat ze op straat durven komen is moedig, maar dat ze een hoofddoek
dragen is het bewijs dat de straatterreur en de religieuze controle het
pleit hebben gewonnen.
Politics.be / De koran, stimulans tot verdraagzaamhied
Samira Bellil, de auteur van het spraakmakende boek Ontsnapt aan
de hel, overleed op 6 september 2004 aan de gevolgen van maagkanker.
Ze werd nauwelijks 31 jaar. Haar autobiografische boek deed vorig jaar
heel wat stof opwaaien in Frankrijk en daarbuiten. Daarin getuigde ze
hoe ze als 13-jarige slachtoffer werd van een groepsverkrachting. Ze
besloot de daders aan te klagen en werd daardoor verstoten uit haar
moslimgemeenschap. Samira Bellil, van Algerijnse afkomst, groeide op in
de Parijse buitenwijk Seine-Saint-Denis. Ze was een fervent activiste
voor de beweging Ni Putes Ni Soumises die zich inzet voor de
rechten van vrouwen in de voorsteden van de grote steden waar vooral
allochtonen wonen en bendegeweld welig tiert.
Liberales.be
Joseph Boyden: driedaagse reis
Twee indiaanse vrienden. Xavier en Elijah, trekken de oorlog in: de
eerste wereldoorlog. Een groot avontuur denken ze, maar dat valt
natuurlijk vies tegen. Het is een verhaal over een gruwelijke oorlog,
maar ook een ontroerend verhaal over vriendschap. Boyden schrikt er niet
voor terug om alles in details te vertellen. Maar dat doet hij ook als
hij de indiaanse cultuur beschrijft. Het is een prachtig en
indrukwekkend boek.
Over de auteur:
Joseph Boyden (Canada, 1966) doceert creative writing aan de
universiteit van New Orleans. Zijn verhalenbundel, Born with a Tooth,
werd genomineerd voor de Upper Canada Writer's Craft Award en de
Pushcart Prize 1997. Zijn werk verscheen in diverse literaire
tijdschriften. Driedaagse reis is inmiddels in Canada een bestseller en
werd ook in Amerika uitstekend ontvangen.
De Bezige Bij
John Boyne: De jongen in de gestreepte pyama
Ik heb dit weekend het boek 'De jongen in de gestreepte pyjama' gelezen,
geschreven door John Boyne. Ik had nog nooit van deze auteur gehoord. Is
waarschijnlijk zijn debuut. Ik vond het een beklemmend, aangrijpend boek.
Minpuntje: Het boek wordt geschreven vanuit het perspectief van de
9-jarige Bruno. Zijn taalgebruik en gedachtengang is soms wat wijs voor
zijn leeftijd. Maar als je je daar overheen kunt zetten, is het beslist
een aanrader.
Eerdere
aanbeveling van dit boek.
Het lijkt een trend te zijn, boeken waarvan niet helemaal duidelijk
is of ze voor jongeren of voor volwassenen zijn geschreven. Het begon
met het fantastische The curious incident of the dog in the night-time
van Mark Haddon en nu is er De jongen in de gestreepte pyjama (The boy
in the striped pyjamas) van John Boyne, dat met Haddons boek vergeleken
wordt. Ook in dit boek wordt het verhaal verteld vanuit het perspectief
van een kind en ook hier levert dat verrassende inzichten op.
(Meer bij
8weekly)
Michael Freijda: Ritselingen
Kareltje woont met zijn vader, een houthakker, diep in het bos. Op
een dag vertelt hij zijn vader dat hij zo graag een hertje zou willen
hebben. Om aan de wens van zijn zoontje te kunnen voldoen schakelt de
houthakker de hulp in van een oude vrouw die aan de andere kant van het
bos woont. Zij staat in het nabij gelegen dorp bekend als heks omdat ze
al jarenlang teruggetrokken in het bos leeft. De kennis die ze heeft
over alle planten en dieren uit het bos wordt al jaren door de
verschillende generaties vrouwen uit haar familie doorgegeven. Maar nu
is zij stervende en er is niemand aan wie zij haar kennis over kan
dragen. Als wederdienst vraagt zij de houthakker te luisteren naar haar
verhaal.
Dit verhaal van de oude vrouw brengt bij beiden veel herinneringen boven
en langzaam komt een duistere verzwegen familiegeschiedenis naar boven
die zorgt voor veel verwarring en verdriet.
Zie ook de eerdere
aanbeveling voor dit boek
Esther Gerritsen - Normale Dagen (2005)
Net deze erg mooie roman uitgelezen. En 'k had meteen de neiging maar
weer bij 't begin te beginnen. Want er valt wat mij betreft nog wel wat
te
ontdekken en mogelijke lijntjes te onderzoeken.
Kort de plot, want deze is mogelijk uit 'de recensies' wel bekend. En 'korthouden'
is in dit geval ook niet moeilijk, want die plot is uiterst simpel.
Het verhaal bestrijkt een week. Van 20 juni tot 27 juni 2001. De
hoofdpersoon is Lucy, eind twintig, pas afgestudeerd als student
theaterwetenschappen. Haar plan is een toneelstuk te gaan schrijven over
the Oklahoma City bomber', Timothy Mcveigh. Maar haar oma belt: "Opa is
ziek..... " Ernstig". "Moet ik komen?" "Ja, dat kan". Dus Lucy gaat, met
in haar tas de 'McVeigh- spullen'. Na een week overlijdt opa en Lucy
gaat terug naar huis. Dat toneelstuk zal waarschijnlijk niet geschreven
worden.
Lucy is na de dood van haar ouders (auto-ongeluk) vanaf haar vroegste
jeugd opgevoed door haar grootouders op hun boerderij, ergens aan de
Waal. Al drie jaar is ze er niet teruggeweest: als zij me me niet bellen
- doe ik het ook niet. Tot oma inderdaad belt.
Lucy is een denker Ze analyseert haar eigen gedrag tov derden. En wil 't
daarover hebben. Haar grootouders zijn doeners. Praten is niet 'hun
ding', wat Lucy tot machteloosheid slaat. En te sterker tot de outsider
die ze zich altijd al voelde.
Een voorbeeld, pag. 82:
Grootmoeder bracht koffie. Lucy zei: 'Ik schrijf een toneelstuk over
McVeigh. Die terrorist die is geexecuteerd'. 'Wat schrijf je?' 'Een
toneelstuk' 'Oh ja?' 'Ja' 'Doe jij
dat maar kind'.
Zullen we 't maar es hebben over deze roman? Waarom kiest Lucy voor
McVeigh? En waarom begint de roman met de executie van McVeigh en
eindigt met het overlijden van opa? Gaat deze roman over outsiders? Of
over praten of vanzelfsprekend zwijgen?
Relevante links:
Yuhong Gong: Tijdloos, over een verre rivier
Herfst 2001 in Parijs. Lize M. Gong, de vermaarde schrijfster van
tachtig jaar ontvangt een mysterieuze liefdesbrief die haar gedachten
terugbrengt naar haar jeugd in China. De laatste keizer trad af in 1911,
het keizerrijk dreigde haar eeuwenoude traditie te verliezen. Het 'Rijk
van het Midden' ging gebukt onder de wanorde en wankelde tussen de
buitenlandse agressie en binnenlandse chaos, op zoek naar een nieuwe
identiteit. De jonge Lize is de dochter van een Franse pianiste die in
het zuidwesten van China gestrand was en een lokale gokhuizenbezitter.
Hoewel Lize's moeder mateloos gefascineerd is door deze oude beschaving,
is er geen trots meer te bespeuren in haar vader die een erfgenaam van
het oude China is. Vader bewaakt zijn territorium van lichtzinnige
pleziertjes, omdat hij, net als het hele volk, nimmer in een toekomst
gelooft. Wanneer Lize's moeder en haar broer plotseling verdwijnen,
besluiten vader en dochter te vertrekken met het cruiseschip Oriënt,
over de rivier de Yangtze. Op deze reis zou zich een liefdesepos van
meer dan een halve eeuw geleden afspelen.
Yuhong Gong schrijft prachtig over mensen, landschappen en rivieren,
haar taalgebruik is schitterend en sensueel. Dit alles in een moedig en
verrassend verhaal over China van toen en van nu.
Lees meer bij
Trendy Style en bij
Nu.nl
Gaby Hauptman: Gezocht impotente man
Misschien niet echt een diepgaande roman of boek wat hoog op een
literatuur lijst staat, maar ik heb net het boek: "Gezocht: impotente
man" gelezen van Gaby Hauptman.
Het is een boek vol humor geschreven. Ik heb het op mijn balkonnetje in
2 middagen uitgelezen. Het is pakkend geschreven en doet je denken aan
de clichés en dingen van alledag. Een lekker boek om even in weg te
zakken, hardop bij te lachen en even heerlijk te ontspannen. Dit soort
boeken ontspringt het oog vaak, omdat het qua literatuur niet in de
topklasses thuis hoort. En juist daarom wilde ik het aandragen voor de
leeslijst :-)
Achterflap:
Carmen Legg, een aantrekkelijke, ambitieuze en zelfbewuste vrouw, heeft
genoeg van mannen - ze vinden zichzelf namelijk onweerstaanbaar, zijn
egoïstisch en ijdel en... ze willen maar één ding...... Wat haar betreft
was de relatie met haar ex de laatste. Maar na enkele eenzame weken
besluit Carmen dat dit leven ook niet alles is. Wat ze wel zou kunnen
waarderen is een vriend voor een goed gesprek. Of iemand om af en toe
mee naar de film te gaan. Iemand die - net als zij - s'avonds weer naar
zijn eigen huis gaat. Carmen plaats een contactadvertentie: Jonge,
aantrekkelijke vrouw zoekt man die mooi is, intelligent, charmant, vol
humor en impotent. Haar advertentie blijkt een enorm succes maar heeft
wel heel wat onverwachte gevolgen...
Boekgrrl, die wel van een onbezonnen gek boek op zijn tijd houdt...
Wie zijn ogen niet gelooft heeft het toch goed gelezen: Carmen Legg
bedoelt letterlijk wat ze in haar advertentie schrijft. Ze zoekt een
droomprins om van te houden, maar die in bed zijn handen thuishoudt. De
advertentie wordt een doorslaand succes, en wanneer Carmen werkelijk
tussen haar aanbidders de man van haar leven ontdekt, hoopt ze heimelijk
dat zijn impotentie, als ware het een lichte verkoudheid, vanzelf weer
overgaat. Gaby Hauptmann is er in Gezocht: impotente man voor het leven
in geslaagd het klassieke thema ?vrouw zoekt man' een geheel nieuwe
wending te geven: haar roman is een waarachtige komedie en een lofzang
op de liefde.
CJP Lezen
Ismael Kadare: Leven, spel en dood van Florian
Mazrek
Geïntrigeerd geraakt door een bespreking bij de Tros Nieuwsshow op
zaterdagochtend heb ik me eindelijk eens aan de schrijver Kadare gewaagd.
Ik had uiteraard al vaak van hem gehoord maar had nog nooit iets van hem
gelezen omdat ik bang was dat z'n boeken voor mij misschien een beetje
te zware kost zouden zijn. Maar omdat de boekbespreker op de radio het
over humor had, en die humor me bij lezing van de eerste alinea's in de
boekhandel ook aansprak, was ik verkocht. En gelukkig maar, want dit is
een schitterend boek. Droog en humoristisch maar tegelijk uiterst
serieus vertelt het over een zomer in Albanië, waar het bewind kampt met
het probleem van de vluchtelingen. Florian Mazrek wil eigenlijk
toneelspeler worden maar wordt afgewezen door de toneelschool en komt
dan bij het leger terecht, bij een onderdeel dat er in een kustplaats
bij de grens met Griekenland voor moet zorgen dat mensen het land niet
uit vluchten. Om vluchtelingen te ontdekken wordt ook Vjollca Morina
ingezet, een jonge vrouw die geacht wordt contacten aan te knopen met
bezoekers van de badplaats, om er achter te komen of ze vluchtplannen
hebben en ze dan aan te geven. Natuurlijk komen Florian en Vjollca met
elkaar in contact, en worden ze smoorverliefd. Verder speelt het verhaal
van Hektor uit de Ilias een belangrijke rol: die wordt in een gevecht
met Achilles gedood, en daarna door hem uit wraakzucht achter zijn
strijdwagen gebonden en rond de stadsmuren gesleept. In het boek vraagt
de minister die verantwoordelijk is voor het vluchtelingenvraagstuk (en
die z'n voorganger die uit de gratie is geraakt in de gevangenis bezoekt)
zich af of dat nu wel of niet een goed idee is: het lijk van iemand die
een gestrande vluchtpoging heeft gedaan tonen aan het volk, ter
afschrikking. Te vertellen hoe dit probleem samenhangt met het leven,
het spel en de dood van Florian Mazrek zou zonde zijn voor wie het boek
nog wil lezen, maar ik kan je verzekeren: het boek is een
tragisch-komisch kunstwerkje. Een aanrader, dus. En om toch wat meer
indruk te geven, hieronder wat citaten.
De openingszin: "De gebeurtenissen die hier worden beschreven, speelden
zich af in een badplaats aan de Albanese kust. Het was dat jaar een
prachtige zomer, zo helder en zo zonnig dat het bijna iets beangstigends
had, kortom: een zomer zoals men kon verwachten aan het einde van een
eeuw die zo veel gevaarlijke perioden had gekend."
Als de minister door de machthebber is ontboden, en ze bespreken het
vluchtelingenvraagstuk: "De minister voelde zich onder de blik van de
Almachtige Leider ineenkrimpen. 'Wel, luister goed,' zei Hij zacht,
alsof Hij een geheim openbaarde. 'Dat doen ze om mij verdriet te
doen.'De minister verstijfde. Hij realiseerde zich dat de Leider iets
ongewoons had gezegd, in bewoordingen die waarschijnlijk nooit eerder in
dit gebouw waren gebruikt, zodat het even duurde voordat de betekenis
ervan volledig tot hem doordrong." In dit stuk van het boek wordt
schitterend geschreven hoe de minister heen en weer wordt geslingerd
tussen liefde en angst voor de Leider, tussen machtsgevoelens en
onzekerheid en doodsangst over wat hij geacht wordt te doen en te laten.
En een kijkje in hoe 'het systeem' z'n volk bespioneert, in de woorden
van de agent die Vjollca 'runt': "Hij begon te vertellen dat het geklets
van de hoeren, met alle verdraaiingen, onvolledigheden, leugens en
onduidelijkheden die erin zaten, een oneindige informatiebron vormde
waaruit de staat de meest waardevolle gegevens kon putten. Iedereen, van
hoog tot laag, kreeg op een dag, of hij dat nu wilde of niet, met die
donkere diepe poel van hele en halve waarheden en leugens te maken.
Beroemde kunstenaars, dieven, sportmensen, regeringsfunctionarissen,
epileptici, gerespecteerde dames, nietsnutten en types waar zelfs de
gevangenis de neus voor ophaalde, het maakte niets uit. Net als alle
onderaardse stromen en rivieren stond alles en iedereen met elkaar in
een duister contact. Of het nu ging om een alledaags voorvalletje of om
een geraffineerd complot, er kon niets gebeuren of het moest in die
smerige, duistere diepte wel een of ander spoor nalaten. Daarom waren er
dag en nacht honderden mensen bezig om daarin alle bruikbare gegevens op
te sporen. En als de staat zich in zijn bestaan bedreigd voelde, kwamen
er nog eens honderden anderen bij."
En als Florian z'n rol speelt, wordt verwoord hoe hij ernaar heeft
uitgekeken dat zijn publiek zo onder de indruk zou zijn: "Hoe vaak had
hij zich dit moment voorgesteld, als de toeschouwers met ingehouden adem
naar hem keken? En in de stilte, als het geluid van een knappende
vioolsnaar, een gesmoorde kreet." De cynische humor van dit citaat is
pas duidelijk in de context, als je weet wat Florian's rol is, maar dat
verklap ik dus niet ;-)
Erwin Koopman: De ritselaar van Havanna
Als we aan Cuba denken, denken we aan dikke sigaren, Amerikaanse
oldtimers, de Buena Vista Social Club, suiker, mooie vrouwen en Fidel
Castro. Maar achter deze romantiek gaat een geheel andere werkelijkheid
schuil. In het Cuba van de eenentwintigste eeuw doet het totalitaire
regime er alles aan om de macht te behouden en wachten de Cubanen
eigenlijk maar op één ding: de dood van Castro. Het dagelijkse
leven bestaat uit gescharrel naar voedsel en dollars op de zwarte markt,
angst en onderling wantrouwen, pogingen om het land te verlaten en een
gedwongen applaus voor de restanten van de eens zo glorieuze Revolutie.
Journalist Edwin Koopman vertrok naar Cuba om er een bekende dissident
te interviewen. Als journalist bij voorbaat een verdacht sujet, wordt
hij scherp in de gaten gehouden door de geheime dienst. Langzaam raakt
hij verstrikt in een web van geheimzinnige ontmoetingen en zijn eigen
toenemende paranoia. Net als hij denkt dat hem niets meer zal gebeuren,
wordt hij opgepakt...
De ritselaars van Havana is het persoonlijke verhaal van de gedreven
journalist Edwin Koopman. In de afgelopen tien jaar bezocht hij Cuba
herhaaldelijk en voor langere perioden. Door zijn ontmoetingen met
tientallen Cubanen weet hij door te dringen tot de kern van dit land
waar de laatste dagen van de revolutie worden geteld. Hoe bepaalt de
alom aanwezige controle van de staat de emoties en onderlinge relaties?
Hoe slagen de Cubanen erin te overleven?
(Bron:
Broese)
Nicole Krauss: De geschidenis van de liefde
Soms heb je een boek in handen waar je in door blijft lezen, een boek
dat je op een stille zondag uit te kast pakt en er gewoon in begint te
lezen omdat elke passage die je tegen komt je weer vermaakt en je
opnieuw ontroert, een boek kortom waar je telkens weer aan wilt denken.
Nicole Krauss heeft met haar tweede roman De geschiedenis van de liefde
zo'n item voor de boekenkast gemaakt. Na jaren poëzie te hebben
geschreven, verscheen in 2003 haar romandebuut Man komt kamer binnen.
Het werd in Amerika bijzonder goed ontvangen en je kon geen blad opslaan
of Krauss stond er in. Als boeken 'gehyped' worden, is dat vaak geen
goed teken, maar voor De geschiedenis van de liefde zou het niets uit
moeten maken. De roman is gewoonweg prachtig.
(Meer bij
8Weekly)
José Latour: Havana Outcast
Elliot Steil is de zoon van een Cubaanse moeder en een Amerikaanse vader
die in de periode kort voor de revolutie als arbeider in Cuba werkte.
Zoals zovelen van zijn landgenoten, heeft Elliot – die leraar is in
Havana – weinig hoop op een betere toekomst.
Dan ontmoet hij een mysterieuze buitenlander die zegt dat hij een vriend
was van Elliots overleden vader. De man biedt hem een
ontsnappingsmogelijkheid uit zijn weinig vrolijke bestaan en Elliot
grijpt die kans met beide handen aan.
De vreemdeling blijkt helaas niet zijn reddende engel te zijn, maar een
potentiële moordenaar die Elliot probeert te verdrinken voor de kust van
Florida. Vastbesloten het motief van deze moordaanslag te achterhalen,
begint Elliot een zoektocht naar de man die hem verraden heeft, en naar
zijn Amerikaanse afkomst. Een speurtocht die hem in een wereld van
verraad en corruptie doet belanden.
Havana outcast is een
intelligente, kleurrijke en nietsontziende thriller waarin
maatschappijkritiek en een persoonlijke ontdekkingstocht gecombineerd
worden met explosief geweld. Het lukte José Latour, die op Cuba woont,
om zijn in het Engels geschreven misdaadroman in de Verenigde Staten
gepubliceerd te krijgen – waar hij veel bijval oogstte van zijn
Amerikaanse collega's. (Bron
de Boekerij
Webinterview met
José Latour
Joyce Roodnat: sterrenschot
Jaap, natuurkundige, heeft volgzaam de baan in de bibliotheek aangenomen
die zijn moeder na zijn afstuderen gevonden had, en even braaf heeft hij
hààr uitverkorene ten huwelijk aanvaard. Maar als de brief uit Groningen
op de deurmat valt bedenkt hij zich geen moment: hij gaat op expeditie
naar Groenland: het noorderlicht onderzoeken. Het is 1932, het jaar van
de poolnacht. Tegen de zin van moeder en verloofde vertrekt Jaap met
twee andere Hollandse kerels. Ze richten een kamp in tussen de Denen en
Eskimo's, en doen iedere dag hun metingen, terwijl de winter invalt. Als
zijn partners andere bezigheden en interesses blijken te hebben dan Jaap,
moet hij in z'n eentje de dagelijkse strijd tegen de kou aangaan, een
zware strijd. Maar de eskimovrouw die het huishouden zo'n beetje deed
helpt hem erdoor. De liefde is onvermijdelijk. Al voordat ze zwanger
blijkt te zijn wil hij met zijn Keetti trouwen. De Denen en de andere
Nederlanders lachen hem uit: trouwen, dat doe je niet met een eskimo.
Jaap heeft het er moeilijk mee, het gaat recht tegen zijn natuur in,
maar ook de eskimo's willen zijn betrokkenheid niet.
Roodnat schrijft afstandelijk en zakelijk, maar met veel details weet ze
perfect de sfeer op te roepen. De ontberingen die de mannen moeten
ondergaan, onderga je dusdanig dat je de kou bijna voelt. Je ziet de
inlanders sjokken op hun kamikken. Je ziet de verstarde eskimo met zijn
speer staan, klaar om de zeehond eraan te spietsen. Misschien is het
even wennen aan deze manier van schrijven, maar dan wil je het boek niet
meer wegleggen. Het is op een aparte manier spannend, en ontroerend. En
informatief.
Gegoogle naar de betekenis van het titelwoord levert dit op:
"Sterrenschot wordt in de winter of zeer vroege voorjaar gevonden.
In die tijd van het jaar door reiger, bunzing enz. gegeten
vrouwtjeskikkers en -padden zijn maar gedeeltelijk te verteren. De
eierstokken (al in conditie om dril af te zetten) van de prooi gaan in
de maag van de rover enorm opzwellen en worden vervolgens uitgebraakt
als sterrenschot. "
Iets wat ingenomen wordt, maar onverteerd weer uitgescheiden.
Heeft Roodnat dit bedoeld met haar titel? De hoofdpersoon, Jaap, heeft
toen hij een kleine jongen was, gezien hoe zijn vader zich voor het
hoofd schoot (ook al een sterrenschot?) en heeft dat niet verwerkt. Als
hij als volwassen man aan zichzelf en de weersomstandigheden van
Groenland aangewezen is, en hij flink onder druk komt te staan, probeert
hij zijn emoties vast te leggen in de schilderijen -hij is
amateurschilder- komt de ervaring van vroeger in volle kracht boven. Of
is het de manier waarop zijn expeditiegenoten hem met zijn onderzoek
laten zitten? Het feit dat de eskimo's vast houden aan hun eigen wetten
en gewoonten, en de Westerse afwijzen? (ofwel: hoe Keetti Jaap afwijst)
Het boek doet me qua sfeer denken aan dat boek van Allard Schroder "de
hydrograaf". Ook een mooi boek dus.
Cecilia Samartin: Schaduwhart
Cuba 1955: Nora en Alicia zijn nichtjes en hartsvriendinnen. Maar als
de revolutie uitbreekt, komt er een einde aan hun onbezorgde leven. De
ouders van Nora besluiten Cuba te verlaten en vertrekken naar de
Verenigde Staten.
Nora mist haar nichtje verschrikkelijk. Ze kunnen nu alleen nog met
elkaar schrijven. En hoewel Nora haar best doet zich aan te passen aan
het leven in Amerika zal haar hart altijd in Cuba liggen…
K. Schippers: Waar was je nou...
Zoals ik al eerder schreef, heb ik een zwak voor genomineerde boeken...
Ik keek even op de site www.libris.nl welke boeken eigenlijk genomineerd
zijn voor de Libris-prijs, maar een shortlist is er nog niet, alleen is
de longlist niet zo erg long. Ik kwam K. Schippers tegen, met de vrij
emotionele titel 'Waar was je nou'. Ik heb ooit in een opwelling een
boek van hem gekocht 'Poeder en wind' en dit was zo mooi!!! Het is al
meer dan 15 jaar geleden dat ik dit boek kocht, waar het over ging weet
ik niet precies meer, maar wel dat het erg mooi was. En ook dit verhaal
is net zo surrealistisch als 'Poeder en wind', dAt weet ik nog wel, dat
het niet echt was, maar toch... Op bovenstaande site vond ik deze
beschrijving:
'Op een dag sluit Ruud zichzelf buiten. Geen ramp, want hij kan het huis
van zijn moeder in. Ze is een paar maanden eerder overleden. In haar
nalatenschap vindt hij een serie foto's die zij met haar Kodak maakte.
Wanneer hij naar een oude strandfoto kijkt, is het alsof hij stemmen van
vroeger hoort. En beweegt daar niet iets? Voor hij het weet gaat hij zo
in de foto op dat hij erin verdwijnt. Hij hoort de vlieger klapperen in
de wind. Als hij omhoog kijkt, ziet hij ze boven zich in de lucht. Bij
zijn terugkomst gelooft niemand hem, als is het wel vreemd dat hij even
was verdwenen. Ruud begint te vermoeden dat hij met behulp van de Kodak
echt in en uit sommige foto's kan stappen. Om dat te bewijzen probeert
hij een broche mee terug te nemen uit het verleden. Maar wat moet hij
doen als hij ineens de kans krijgt daar te blijven, bij een geliefde uit
zijn eigen jeugd?'
Ik keek bij de leestips en toen zag ik dit:
'Dit boek zuigt je mee in een draaikolk waar tijd, ruimte en
werkelijkheid hun gebruikelijke betekenis verliezen.Verdrinken doe je
als lezer niet, de schrijver beheerst de roman volkomen. Alles klopt,
nergens gaat het verhaal met je op de loop.Themas als afscheid en
verlangen zetten aan tot nadenken. Proza wordt poëzie in dit boek. Dit
is geen page-turner. Dit is schoonheid om langzaam tot je te nemen, en
te genieten van de prachtige taal. Lezen en herlezen.' De mening van
Manda Heddema van Boekhandel De Koperen Tuin uit Goes. Need I say more?
Het lijkt mij een super-boek. Ik zit nu middenin 'De vrouw van de
tijdreiziger', ook surrealistisch, ik heb tussendoor het
boekenweekgeschenk van Japin gelezen, die me niet tegenviel. Na de
ongelooflijk slechte geschenken van Palmen, Grunberg en wie weet wie nog
meer, was dit een boek waarvoor in ieder geval moeite
gedaan is in de vorm van research. Ondanks zijn af en toe onduidelijke
overgang van verleden tijd naar tegenwoordige tijd, vond ik het een leuk
boek(je). Maar goed, daar ging het niet over. Ik wil graag Waar was je
nou van K. Schippers nomineren voor de nieuwe leeslijst. En dan ga ik nu
verder met de tijdreiziger.
Kinder- Jeugdboeken
Bondoux, Anne-Laure: De tranen van de moordenaar
Was er over dit boek nou al iets gemaild? Ik meen me vagelijk te
herinneren van wel. Het lijkt me in ieder geval, vanwege het
merkwaardige gegeven en de poëtische uitwerking ervan, wel een geschikt
boek om te nomineren voor de leeslijst.
Korte inhoud:
Paolo woont met zijn ouders op het uiterste zuidpuntje van Chili, een
onherbergzaam, rotsachtig, leeg gebied. Toch komt er op een dag iemand
langs: een moordenaar, op de vlucht voor de politie. Hij vermoordt de
ouders van Paolo, maar laat het kind leven. Samen leven ze verder in het
hutje en er ontstaat een band. Tot er nóg iemand arriveert: Luis, op de
vlucht voor de verwachtingen van zijn familie en de buitenwereld. Luis
leert Paolo lezen en schrijven. Met zijn drieën wonen ze daar, tot alle
geiten van ouderdom gestorven zijn en er nieuw vee gekocht moet worden
in de stad.
Mooi verhaal over goed en kwaad, over liefde en eenzaamheid, en over
kind zijn en volwassen worden.
Ann Brashares - 4 Vriendinnen en 1
spijkerbroek
Op de valreep wil ik dit boek ook nog aanbevelen. Ik ken het niet
zelf, het is me aangeraden om te lezen, en omdat het me licht en vrolijk
lijkt, zie ik het als iets verfrissend anders tussen de tot nog toe vrij
serieuze titels op de nominatie lijst. Hier staan er ook nog maar vijf
op, dus een zesde is geen overbodige luxe. Ik ben in de winkel het boek
gaan bekijken en moest al een beetje grinniken toen ik het doorbladerde.
Het gaat om vier vriendinnen, Carmen, Lena, Tibby en Bridget, die al
vijftien jaar vriendinnen zijn en voor 't eerst de zomervakantie los van
elkaar gaan doorbrengen. Ze zien het eigenlijk niet zitten. Maar wat hen
in ieder geval blijft verbinden is één spijkerbroek, die tweedehands
door Carmen is gevonden en hen alle vier zit als egoten. Ze spreken af
dat ze om de beurt de broek zullen dragen, waarbij iedereen zich aan de
daarvoor opgestelde regels moet houden. Als ik het me goed herinner zijn
de regels ongeveer de volgende: nooit wassen, nooit denken "ik ben dik",
nooit door een jongen uit laten trekken, maar het zelf doen in zijn
bijzijn mag wel, niet neuspeuteren als je hem draagt, je "zusters" (dus
de spijkerbroek gezworenen!) de hele zomer schrijven, en de broek
doorgeven volgens de afgesproken regels. De broek wordt dus van
vakantieadres naar vakantieadres gestuurd, met de bijbehorende verhalen.
Het gegeven is in ieder geval origineel genoeg, en ik kreeg wel zin in
hilarische verhalen! Het is _geen_ slapstick, of het chicklit is moet
blijken, en een geciteerde krant op de achterflap noemt het "grappig,
bruisend, en ontroerend". Overigens is mijn genoemde boek het eerste, al
verschenen in 2002, van inmiddels drie delen. En is het zelfs al
verfilmd. De Engelse titel is "The Sisterhood of the Traveling Pants".
Kristien Dieltiens - De stille pijn van Luca
Luca, 19 jaar oud, gaat terug naar zijn geboortestreek in Kroatië.
Hij heeft dertien jaar in België gewoond, en al die tijd geen woord
gesproken. Zijn vader denkt dat de reis misschien wel therapeutisch zal
werken. Inderdaad komen de herinneringen boven, aan dat jongetje van zes
dat niets begreep van de veranderingen om hem heen. De oorlog brak uit.
Ineens mocht zijn beste vriend en buurjongen niet meer met hem
spelen. Stiekum speelden ze toch spelletjes: Kroaten vangen en verraders
bespioneren.
Dit boek, ook genomineerd voor de Thea Beckmanprijs, is mooi en vooral
aangrijpend. Deze oorlog is nog niet zo lang geleden, en zal misschien
meer leven bij de lezers van dit boek dan een boek over een andere
oorlog. Het vreselijke wordt niet breeduit verteld, maar is duidelijk
genoeg. Ik las dat er kleine foutjes in zitten, kinderen uit een
Kroatisch katholiek gezin zouden nooit namen als Luca en Jelena hebben
gekregen, die zijn typisch Servisch, maar ik zou dat niet geweten hebben.
Het verhaal van Luca, een jongen van zes, wiens wereld 'zomaar' totaal
verandert, zal een diepe indruk achter laten.
Louis Sachar (spreek uit "Sekker"):
Gaten
Ik las dit zelf al in 1999, maar wil het graag herlezen. De centrale
plaats in dit verhaal is een (straf)werkkamp in een woestijn in Texas.
Hier komen twee jongens na elkaar terecht: de één door pech, de ander
door een klein vergrijp. De eerste, Stanley, is de jongste nazaat uit
een arme familie, al eeuwen achtervolgt door het noodlot vanwege een
ooit niet ingeloste belofte. De tweede, Hector, is een straatkind en
komt over alsof hij niet goed wijs is. In het kamp komen verschillende
geschiedenissen tot leven die knap door de tegenwoordige tijd heen
geweven worden. Het gaat om de geschiedenis van de oude
vervloeking, de geschiedenis van het werkkamp dat ooit een groot meer
was met een bloeiende leefgemeenschap en, natuurlijk, de geschiedenissen
van de twee hoofdpersonen, die zonder het zelf te beseffen alsnog oude
schulden inlossen en onrecht aan de kaak stellen. Behalve dit weet ik er
een heleboel niet meer van, maar nog wel dat ik het een intrigerend,
superknap uitgedacht, spannend en heel apart boek vond. Herlezen, dus!
Stravaganza - Stad der maskers
Het gaat over een jongen Lucien, uit deze tijd die een hersentumor
heeft. Hij krijgt van zijn vader een mooi ingebonden boekwerk, en als
hij dat vasthoudt als hij gaat slapen kan hij "stravageren" naar
Bellezza, een plaats die erg op ons Venetië lijkt, terug in de tijd,
ongeveer de middeleeuwen. Hij raakt in Bellezza verwikkeld in de
avonturen van een jong meisje, Arianna, die graag mandolier (punteraar
op de boten in Bellezza) wil worden om geld te verdienen voor haar
familie. Arianna blijkt gelieerd te zijn aan de duchessa, de heerseres
van Bellezza. Lucien wordt opgevangen door Rodolpho, de eerste raadsman
van de duchessa. Rodolpho is ook een stragavanti, hij weet dus wat er
met Lucien, die in Bellezza Luciano wordt genoemd gebeurt. Er is een
groep van tijdreizigers waarvan Lucien en Rodolpho er dus een paar zijn.
In Bellezza woedt ondertussen een machtstrijd tussen de duchessa en de
machtigste familie van de rest van Talia, de Chimici's. Er worden
allerlei moordsaanslagen beraamd op de duchesa en Arianna en Lucien
raken betrokken bij deze strijd om de macht. Ondertussen strijdt Lucien
in de tegenworodige tidj tegen zijn hersentumor, en kan hij alleen in
zijn slaap als hij naar Talia verdwijnt relatief zorgeloos leven.
Het is een mooi verhaal, waar heel veel paralellen in zitten met het
middeleeuwse Italië, de machtsstrijd daar met de Borgia's en de
stadsstaten met het machtige Rome. De verwikkelingen worden goed
beschreven, de karakters rondom Lucien en Arianna blijven wat vlak. Ook
de beide hoofdpersonen zijn wat vlak, maar toch beter beschreven dan de
andere karakters. Toch is het geen slecht boek. Het leest lekker weg,
het is een aardige schets van de middeleeuwse tijd in Italie, met een
knipoog, want het is niet echt Italie en niet echt Venetie. Er volgen
nog twee delen over de avonturen van Lucien in Talia. Ik denk wel dat ik
die ook nog ga lezen.
Floortje Zwigtman - Schijnbewegingen
Ik wil wel 'Schijnbewegingen' van Floortje Zwigtman nomineren. Ik
heb het niet zelf gelezen, en kan er dus weinig over zeggen, maar ik heb
wel veel positieve verhalen van anderen hierover gehoord. En nu ze ook
nog de Gouden Uil voor jeugdliteratuur heeft gekregen, wil ik het graag
lezen, en lijkt het me leuk om dat met een paar anderen te doen. Dus
misschien via de leeslijst? Om jullie een idee te geven van het boek,
heb ik twee stukjes van internet gehaald.
Van Bol.com:
Historische jeugdroman die gesitueerd is in het Victoriaanse Londen van
eind negentiende eeuw. Het verhaal speelt in 1894 en vertelt over het
leven van Adrian Mayfield (16). Op 14-jarige leeftijd wist deze
Oost-Londenaar reeds de kroeg van zijn ouders draaiende te houden, maar
na het onafwendbare faillissement moet hij een saai baantje aanvaarden
bij een kleermaker. Daar ontmoet hij Augustus Trops en die ontmoeting
brengt een ommekeer. Adrian wordt geïntroduceerd in een kunstenaarskring
en gaat werken als schildersmodel. Onder een andere naam verdient hij
bij als mannelijke prostituee. Vanuit dat circuit raakt hij betrokken
bij inbraak en afpersing.
Van de Gouden Uil Jury:
Schijnbewegingen is een fascinerende en overweldigende roman die op een
schitterende manier realiteit en fictie met elkaar verweeft. Adrian
Mayfield is zestien wanneer hij van zijn baantje in Victor Procopius'
Herenmodepaleis verlost geraakt en berooid zijn dromen volgt. Via
ingenieuze verhaallijnen raakt de lezer samen met Adrian verwikkeld in
de erudiete herenkringen rond Oscar Wilde. In de bekende zwierige maar
ook punctuele stijl van Zwigtman worden fictionele en historische
gebeurtenissen tot een boeiend psychologisch portret gesmeed. De auteur
slaagt erin de karakters van alle personages, in de hoofd- én in de
bijrollen, interessant en geloofwaardig uit te tekenen. In de subtiele
veranderingen die de karakters ondergaan toont Zwigtman haar lezers dat
de decadentie van deze periode ook maar door gewone mensen werd
vormgegeven. Haar rijke taal, met veel beeldspraak en verwijzingen,
wordt ondanks de uitgebreide research die aan het boek vooraf ging nooit
pretentieus. Zelden wordt in een jeugdroman de lezer zo meegezogen als
in de boeiende en spannende zoektocht van Adrian Mayfield. Floortje
Zwigtman slaagt erin op een heel pure manier en zonder taboes in de huid
van de jonge Adrian te kruipen. De jury van de Gouden Uil
Jeugdliteratuurprijs prijst dan ook de geloofwaardige manier waarop de
auteur enerzijds de decadente sfeer neerzet die rond de eeuwwisseling
heerste in de kunstenaarskringen rond de Londense Empire, en anderzijds
de kern raakt van alle jongeren die vandaag dromen en zoeken.
