Achterflap:
"In de nacht dat Flor Fernandez Barrios geboren werd Cuba
geteisterd door een wervelstorm. Een zware donderslag zorgde ervoor
dat de elektriciteit uitviel, maar Flor en haar moeder overleefden
de moeizame bevalling."
De schrijfster beschrijft haar jeugd, die gekenmerkt werd door de
Cubaanse revolutie. Ze was lid van een welgestelde familie, en zulke
families werden hard aangepakt door Castro. Bezittingen werden afgenomen,
en ze werden beschouwd als verraders. Als tienjarig meisje wordt Teresa
(zoals ze in het boek genoemd wordt) met vele andere schoolkinderen van
tien en ouder tewerkgesteld op het platteland. Ze wonen in primitieve
kampen en werken dagenlang op de tabak- en suikerrietplantages. Ook haar
vader komt in zo'n kamp terecht, en dan heeft hij het nog goed: veel
zogenaamde verraders zitten zonder proces jarenlang in gevangenissen in
barre omstandigheden. De moeder staat intussen met vele andere vrouwen
dagenlang in de rij voor winkels, om vaak nog met lege handen terug te
keren naar huis.
Als Teresa 14 is, krijgen ze eindelijk de felbegeerde toestemming om
naar Amerika te emigreren. Hun leven verandert drastisch, ze krijgen het
beter, maar ze hebben niets mee mogen nemen, en mogen nauwelijks contact
hebben met de achtergebleven familie.
Het is een schokkend verhaal. Zulke jonge kinderen die als een soort
slaafjes te werk worden gesteld, en op school gehersenspoeld worden,
zoveel mensen zonder vorm van proces gevangen of zelfs gedood. Maar
vooral: de aanhangers van de revolutie: waarom gedroegen die mensen zich
zo: geloven ze werkelijk in wat ze doen, of zijn het machtwellustelingen?
Er wordt verteld dat er nog wel voldoende eten is, maar dat is voor de
toeristen, voor de bezoekers van het eiland. Natuurlijk ook voor de
machthebbers, die zullen ook wel niets tekort gekomen zijn. Maar hoe kan
het dat hier niets aan gedaan werd? Wist het buitenland het niet?
Behalve over de revolutie en zijn gevolgen vertelt deze Cubaanse
schrijfster ook over de Cubaanse manier van leven. Veel magie en
bijgeloof, veel spiritualiteit, natuurlijk ook verboden door de
revolutionairen, maar niet te onderdrukken. Het blijkt voor Teresa een
manier om zich staande te houden, als ze langzaam dreigt te
amerikaniseren, maar zich daar eigenlijk niet prettig bij voelt. Ze is
en blijft Cubaanse.
Marjo
|
Cuba is een land in Midden-Amerika. Het is een socialistische/communistische
dictatuur. Het land wordt sinds 1959 geleid door Fidel Castro. Cuba
verklaarde zich onafhankelijk na de Spaans-Amerikaanse Oorlog op 10
oktober 1898. De onafhankelijkheid werd internationaal erkend op 20 mei
1902.
(meer bij
Wikipedia)
|
