Wat ik al vermoedde is waarschijnlijk waar. De boeken die ik las over
Cuba van Barrios,
Samartin en
Eire zijn geschreven vanuit een kapitalistisch standpunt. Zij waren
enkelen van de blanken die Cuba ontvluchtten in de jaren na de revolutie.
De blanken hadden het goed in Cuba, zij hadden land, aanzien en
bedienden/slaven onder het bewind van Batista.
Toen kwam Fidel Castro met zijn socialistische idealen en zij werden
onteigend. Natuurlijk was dit voor hen niet de juiste politiek, niet de
manier waarop zij wilden leven. En ze vertrokken naar Noord-Amerika.
Maar hoe dachten/denken de Cubanen over Fidel? De zwarte bevolking, die
tot dan toe nauwelijks kansen had op onderwijs, of een goede baan?
Jaren later (1980-1990) gaat Jo van Damme naar Cuba, niet als
journalist, want die krijgen de geďdealiseerde toespraken van de leiders
voorgeschoteld, en de praatjes waarmee het socialisme verheerlijkt wordt.
Maar ook niet als toerist, want die komen niet verder dan de luxe hotels
en witte stranden.
Van Damme gaat tussen het volk, hij praat met de ritselaars, met de
prostituees en de arbeiders. Hij ontdekt dat er over het algemeen
gepraat wordt over Castro als over 'onze Fidel', die veel goeds gebracht
heeft. Er is gratis -dus voor iedereen- gezondheidszorg, gratis
onderwijs, en een redelijke sociale voorziening. Maar er zijn ook
tekorten. Het volk staat dagelijks urenlang in de rij om met hun bonnen
(eerlijke voedselverdeling) goederen te kopen die er misschien niet eens
zijn. Er is wel openbaar vervoer, maar je hebt als reiziger erg veel
geduld nodig en je moet geen luxe verwachten. De luxe is er voor de
toeristen. Zij hebben toegang tot luxe uitgaansgelegenheden, winkels
waar alles is, en lekker eten. Voor de Cubanen is er rijst met bonen, of
bonen met rijst en voor de variatie een rijstschotel met bonen. Geen
wonder dat er volop zwarte handel is, dat meisjes zich voor een goede
maaltijd aanbieden.
Kortom: de ideeën zijn goed, maar de uitwerking laat te wensen over. In
hoeverre is dit de schuld van Amerika, die een economische boycot
hanteert, al jarenlang? Tot aan de glasnost is het tekort aan goederen
opgevuld door handel met Rusland, maar hun goederen waren van inferieure
kwaliteit.
Kapitalisme versus socialisme, waar kiest een mens voor?
Marjo
|
Jo Van Damme (1 april 1959, Ninove) is journalist en presentator
voor televisie en radio. Hij begon zijn carričre als freelancejournalist
bij onder meer De Gentenaar en Standaard Magazine. Tegenwoordig is hij
vooral bekend als presentator van televisie- en radioprogramma's.
(meer bij
Wikipedia)
---
Hij heeft het nadeel verstandig te zijn/over te komen en dus
geprofileerd te worden als een degelijk anker als 't een beetje moeilijk
mag zijn. Daar lacht hij dan zelf mee, vandaar zijn gevoel voor
relativerende humor. Waarna hij thuis boeken leest uit de betere handel,
naar opwindende muziekjes luistert, een drankje niet versmaadt en er een
sigaar bij paft, zijn vrouw koestert en zich pedagogisch verantwoord
toelegt op de opvoeding van zijn zoon met de mooie naam Felix. Dus toch
een intellectueel.
(meer bij
Alles over Gent)
Hoe moet het straks verder met Cuba?
De relatie met de Verenigde Staten zal hierbij bepalend worden. In de
19e eeuw speelt de V.S. een belangrijke rol bij het onafhankelijk worden
van Cuba, los van Spanje. In de 20e eeuw wordt Cuba weer een pion in een
mondiale machtsstrijd, ditmaal tussen de V.S. en de U.S.S.R., in de
Koude Oorlog. Voortaan is Cuba vooral afhankelijk van de handel met de
Sovjet Unie. Voorheen was 80% van de handels-betrekkingen bepaald door
de V.S. De Amerikanen bevriezen echter de handelsbetrekkingen na de
machtsovername door Castro.
(meer bij
GeenCommentaar.nl) |