Cristina García: De zusters Agüero


Verleden jaar las ik Dreaming in Cuban van deze schrijfster, een mooi boek. De zusters Agüero is haar tweede roman. Hoewel er de nodige overeenkomsten zijn, viel dit boek me tegen. Ik heb me niet geërgerd of zo, maar het heeft me nergens geraakt en ik denk dat me er niets van zal bijblijven.

Een aardig element uit het boek vond ik de beschrijvingen van de natuur, met name de fauna op Cuba. Ignacio Agüero is bioloog en wordt geregeld op expedities gestuurd om eventuele nieuwe soorten te ontdekken. Later vergezelt zijn vrouw Blanca hem op die expedities. Maar is het nu per ongeluk of niet dat Ignacio zijn vrouw doodschiet? Twee jaar later pleegt hij zelfmoord. Hij laat twee dochters achter.Constancia is vrij snel na de geboorte van Reina door haar moeder ondergebracht bij haar ooms. Pas na de dood van Blanca keert ze terug naar huis. Dit alles speelt zich af voor de tijd van Fidel Castro.

Het eigenlijke verhaal begint jaren later. Constancia woont in New York waar haar man een florerende sigarenzaak heeft. Zijzelf is topverkoopster van cosmetica. Wanneer de sigarenzaak verkocht is, vestigen zij zich in Miami.

Reina blijft op Cuba. Zij is een bijzonder nuttige elektricien. Totdat ze door de bliksem getroffen wordt en de huid over vrijwel haar hele lichaam verbrandt. Met huidtransplantaties afkomstig van diverse donors komt ze er weer boven op. Haar lichaam is net een patchwork-deken en geeft een onaangename geur af, althans dat vindt Reina zelf. Voor de meeste mannen blijft ze de begeerlijke vrouw die ze was.  En dan kan Reina opeens niet meer in Cuba blijven. Waarom is onduidelijk. Ze krijgt een uitreisvisum en vertrekt naar Miami.

De echtgenoot van Constancia sluit zich aan bij een groepje mannen die Cuba willen bevrijden. Een keer in zijn leven wil hij toch iets heldhaftigs doen. Niet lang na zijn verdwijning krijg Constancia opeens het gezicht van haar moeder. En dat gezicht ziet Reina bij aankomst in Miami. Ze kan er niet aan wennen haar moeders gezicht op haar zuster te zien. Datzelfde gezicht, maar nu van een oude foto van Blanca, prijkt op de potjes cosmetica die Constancia is gaan maken. De smeerseltjes, puur natuurlijke ingedriënten, zijn zo succesvol dat Constancia een eigen fabriek begint: Cuerpo de Cuba.

Af en toe raadpleegt Constancia een santero. Ook wanneer ze een brief van haar oom uit Cuba krijgt. En de santero stuurt haar terug naar Cuba om de waarheid omtrent haar ouders te achterhalen. En zo keert Constancia terug naar Cuba terwijl Reina achterblijft in Miami.

Ik weet eigenlijk niet waarom dit verhaal geschreven is. In Dreaming in Cuban was er ook sprake van een dochter in de VS en een moeder en dochter op Cuba. In dat boek stonden de standpunten duidelijk tegenover elkaar (zonder stellingname). Celia, de moeder, was een groot bewonderaar van Fidel (El Lider), Lourdes, de dochter in de VS, was helemaal vol van het materiele succes dat je kunt bereiken en Lourdes dochter Pilar stond tussen Celia en haar moeder in. Zoiets ontbreekt in deze tweede roman. Wel iets meer dan een opgeleukt niemendalletje, maar niet veel.

Het boek gaat terug in de ruildoos waar het ook uit afkomstig was.
Groetjes,


Paula
 



Dreaming in Cuban

Christina Garcia Biography
The thing I hate most in the Cuban context is this attempt to limit what it means to be Cuban. Not too long ago at a reading I gave in Puerto Rico, a man stood up and said, "You can't be Cuban because you write in English." The point for me is that there is no one Cuban exile. I am out here in California and may not fit in anywhere, but I am Cuban too. I think I am trying to stake out a broader territory.

Boekgrrls

Laatste keer bijgewerkt: 07/08/06  Eisjen

Terug naar top pagina