Het gebeurt me echt zelden dat ik sidderend een bladzijde omsla en
eigenlijk bijna maar met één oog durf te kijken wat er staat te gebeuren.
Het overkwam me met dit boek.
In het oude Japan, waar mededogen met de medemens nog niet bestaat en
waarin de hoge kastes geen geweten hoeven te hebben en kunnen doen en
laten wat ze willen, trouwt Takeo zijn geliefde Kaedo, die eigenlijk al
aan een ander was beloofd. Zij is erfgename van één van de drie rijken
en daarmee halen zij zich de woede op de hals van heel wat mensen.
Een grote rol speelt het feit dat Takeo een gedeelte van zijn
opvoeding heeft gehad bij de Verborgenen. Een geminachte groep mensen
die een ´barbaars´ geloof aanhangt waarin alle mensen voor één god
gelijk zijn en die moordenaars en geweldadige gewetenlozen na hun dood
niet aan hun straf laat ontkomen. Heel interessant om te zien hoe het
christendom hier heel voorzichtig om de hoek komt kijken.
Het wordt allemaal geweldig verteld op een manier die mythes,
geschiedenis en fantasy verweeft. Het boek 'Shogun' van James Clavell
speelde al lezend af en toe door mijn hoofd. Wie dat wist te waarderen,
zal denk ik ook hier wel van smullen. Ook zag ik in gedachten
telkens beelden van de schitterende film
Crouching
Tiger, Hidden Dragon. Die film vond ik eigenlijk één groot gedicht
qua beelden. De taal van de schrijfster is heel exact, maar ook heel
poëtisch. Het deed me denken aan een Haiku. Gedichten
bestaande uit een paar regels die krachtig een geweldig beeld neer
kunnen zetten. Uit Lian's website wordt me net duidelijk dat zij
er opgewezen werd dat haar titels het ritme van een haiku hebben. Jammer
is dan dat daar bij de Nederlandse vertaling geen rekening mee is
gehouden. Het woordje 'het' weglaten en je hebt het zelfde aantal
lettergrepen als de oorspronkelijke titel.
Als je een reis naar Japan in je hoofd hebt lijkt me dit een boek
inzicht kan geven in de volksaard.
Nu ik het boek uit heb en op internet keek naar informatie over de
schrijfster kom ik er pas achter dat het boek deel drie is van een serie.
Wat het lezen betreft maakte dat niets uit, heb er niets van gemerkt.
Misschien dat het iets gemakkelijker geweest zou zijn om de ingewikkelde
structuur van de clans/kastes te begrijpen en de hoeveelheid namen te
verwerken, maar het was geen enkel bezwaar om het op zich te lezen.
Een absolute aanrader!
Eisjen
die het boek met een zucht van verlichting en grote tevredenheid heeft
neergelegd.
|
(...) een adembenemende geschiedenis van oorlog en
offers, gewelddadige dood, verraderlijke complotten, meedogenloze
natuurkrachten en het verlangen van twee jonge mensen die zelfs de
kleinste kans op geluk willen aangrijpen. Dit is het spannendste boek in
een serie die wereldwijd de verbeelding van lezers veroverd heeft. (...)
Gebonden, 351 pagina's
Verschenen: september 2006
Gewicht: 593 gram
Formaat: 218 x 144 x 35 mm
Luitingh-Sijthoff
Brilliance of the moon
The title comes from a Noh play by Zeami, The Fulling Block, which is
the play Kaede watches with Lord Fujiwara in Grass For His Pillow. Like
Grass For His Pillow the title contains five syllables. Across the
Nightingale Floor has seven. Last year an aquaintance, Professor
Shimizu, observed to me, 'The classic Japanese rhythm is in five
syllables and seven syllables.' Of course, this is the rhythm of the
haiku go shichi go. It made me go back and look at my titles and
texts and I realised how often I used this rhythm unconsciously. Many
people have commented on how "Japanese" the language in Tales of the
Otori sounds, and this may be one of the reasons.
Lian Hearn
I was born in England and [have since] emigrated to Australia. I
think the main influences on my writing were my rather disturbed teenage
years (I won't go into details) and studying modern languages (French
and Spanish) at Oxford. I love languages and words: to learn a foreign
language is to enter into a love affair with a country and its culture.
It is to become a different person and begin to think in a different
way.
(Van de officiële website van
Lian Hearn) |