Als Amélie Nothomb 22 is gaat ze terug naar haar geboorteland Japan met
het idee dat ze daar zal blijven voor de rest van haar leven.
"Frans geven leek me de meest efficiënte manier om Japans te
leren. Ik hing een advertentie op in de supermarkt: 'Bijles Frans,
aantrekkelijke prijs'."
Zo begint het boek. Dan meldt zich een 21-jarige jonge man die Frans
studeert, al in zijn derde jaar is en volgens Amélie het levende bewijs
van het slecht taalonderwijs in Japan. Hij komt nauwelijks uit zijn
woorden en slaat na een poosje volledig dicht. Dan begint Amélie in het
Japans en laat daarmee merken dat ze daar ook niet zoveel meer van kan.
Tot haar vijfde heeft ze Japans gesproken en daarna niet meer. Het ijs
is dan gebroken en de lessen, die bestaan uit gesprekken tussen de twee,
kunnen voortgang vinden. De lessen vinden altijd plaats in het café waar
ze voor het eerst hebben afgesproken totdat Rinri, haar leerling,
besluit dat het ook anders kan en komt haar vervolgens met zijn 'overdreven
witte Mercedes' ophalen en brengt haar naar allerlei plekken waarvan hij
denkt dat ze voor haar interessant kunnen zijn.
Ondertussen herontdekt Amélie ook zelf haar Japan.
"Een trein bracht me naar het stadje Kamakura, op een uur afstand
van de hoofdstad. Mijn herontdekking van een oud en stil Japan
roerde me tot tranen toe. Onder die zo blauwe hemel zeiden de
accolade vormige, met dakpannen beladen daken en de strakke
vrieslucht dat ze op me hadden gewacht, dat ze hadden gemist, dat
mijn terugkeer de wereldorde had hersteld en dat mijn rijk
tienduizend jaar zou duren.
Als ik lyrisch word, ben ik altijd megalomaan."
Amélie en Rinri blijven elkaar een behoorlijke tijd vousvoyeren omdat,
zoals Amélie uitlegt, zij zijn lerares is en dat in het Frans dan de
juiste verhoudingen weergeven. Dat duurt totdat hij besluit voor haar
een Zwitsers kaasfondue te bereiden.
"Voor mijn gefascineerde ogen maakte de jongeman de daartoe
geëigende koffer open en ik zag, gerangschikt in een onwrikbare
volgorde, tevoorschijn komen: een rechaud met intergalactische
stuwkracht, een caquelon met antiaanbakloog, een zakje met kaas van
geëxpandeerd polystyreen, een fles witte wijn met antivries en
soldaatjes van onbederfelijk brood."
Deze maaltijd die volledig naar niets smaakt en tot een zeer komische
situatie leidt, leidt er ook toe dat hij haar in zijn armen neemt om
haar niet meer los te laten.
De liefdesgeschiedenis tussen de twee wordt ontroerend, intiem en met
veel humor beschreven en duurt totdat Rinri haar, twee jaar later, ten
huwelijk vraagt. Vervolgens neemt Amélie de benen en keert terug naar
Brussel. Ondertussen heeft ze dan ook een verschrikkelijk jaar achter de
rug als werknemer van een groot Japans bedrijf en is ze een 'echte
Japanner' geworden door de Fuji te beklimmen. Echt een geweldig boek dat
op vermakelijke en liefdevolle wijze inzicht geeft in de leefgewoontes
van de Japanners.
Een aanrader!
Eisjen
Februari 2008
Verbaast
me niks, alle haar boeken zijn aanraders.
Ik
ben weer zo benieuwd.
Ga vanmiddag meteen het nieuwe boek halen.
Ben altijd erg blij met boeken van Amelie Nothomb.
