P.A. de Genestet: In de bibliotheek van een liefhebber


In dit gedicht hoor je een bepaald moment de boeken denken en hierbij slaat dan ook een beetje mijn fantasie op hol. Als ik de bieb binnen kom, geef ik de boeken gedachtenmogelijkheden (een goed woord??) en denk, wat zullen ze denken, daar komen weer die grijpgrage handen ?? En zien zij misschien in onze handen opengesperde kaken?? Heb hier toch wel veel plezier mee. Hoop dat ik dit een beetje bij jullie kan overbrengen. Gré


In de bibliotheek van een liefhebber

Geleerdheid grijnst van alle kanten
Hier door een stemmig donker heen:
Ach! met de eerwaarde folianten
In perkament, als achtbre tanten,
Ben ik, zo jong, niet graag alleen.

Hu! ijzegrimmige kwartijnen,
Gij staart mij zo verschriklijk aan,
Als waar' hij erger dan profaan,
Die aan uw saaien schuifgordijnen
Zijn wufte handschoen durfde slaan.

't Is boek van onderen tot boven!
Hier groeien boeken uit de grond;
Ai help! Ik voel mij zo bestoven,
Als relden al die filosofen
Gelijk uit hun papieren mond!

Hij, die dees achtbre rijen schikte,
Bouwde eens aan Babels toren mee;
Hier hebt gij de oudheid, stof op snee!
En - hoe ik van die titlen schrikte -
Verwarring is hier 't groot idee.

Ik zou vergeefs mijn vrienden zoeken,
Ik heb geen moed en geen pleizier;
Het is of gij uit alle hoeken:
Mij toebromt, o pedante boeken:
'Gij zijt geen boek, wat doet gij hier?'

Hoor! De oude grenen kasten kraken,
De meester komt... het vunze stof
Dampt naar de zoldring duf en dof!
Ik mag mij uit de voeten maken,
Ik voel een bitse schouderklop,
Ik zie twee opgesperde kaken...
De boekeneter eet mij op

1849



Een originele keuze is De Genestet! Wat een grappig gedicht is dit. Moest erg lachen om: 'Gij zijt geen boek, wat doet gij hier?'


wat een leuk gedicht is dit! Je ruikt gewoon de boeken in dit gedicht. Ik krijg hierbij ook 't gevoel dat de boeken over me kletsen als ik me omgedraaid heb...misschien is dat ook wel zo. Ik moet bekennen dat ik nog nooit iets heb gelezen van Genestet. Toch maar eens doen, blijkt nu. Bedankt!
 


 

 


Petrus Augustus de Genestet was Nederlands remonstrants predikant en dichter en werd op 21 november 1829 geboren in Amsterdam. Zijn vader heeft hij nooit gekend, en zijn moeder verloor hij op jeugdige leeftijd. Hij werd opgevoed door zijn grootmoeder. In 1859 stierven zijn vrouw en zijn jongste kind. Hij schreef heel wat melige poëzie, maar net zoals die
andere dominee, Nicolaas Beets, slaagde hij er toch in om ook enkele mooie beklijvende gedichten te schrijven. De Genestet die een zwakke gezondheid had, stierf aan tering.


Index Woensdag Gedichtdag

Boekgrrls

Laatste keer bijgewerkt: 02/12/05  Eisjen

Terug naar top pagina