Mist
Dees dag is lijk een moede man,
Die langs een strate, grijs en stil,
Zijn droefenis niet kroppen kan
Maar toch niet schreien wil.
Over de mulle wegen zweeft
Een waas van onverschilligheid...
Vrouw, die zich zonder liefde geeft
En heengaat zonder spijt.
Daar zoeft wat zonne-lichternis
Door 't miezerige mist-gordijn...
Een ziel, die niet zo triestig is,
Maar toch niet blij kan zijn.
'k Ben bang, dat ik eens zelve word
Gelijk deez overtrokken dag;
Een kind dat nimmer tegenmort,
Maar nooit meer zingen mag.
Alice Nahon (1896-1933)
uit: Op zachte vooizekens (1921)
Ach zo triest schreef ze vaak, die Alice. Maar ook zo mooi. Vooral dat:
Daar
zoeft wat zonne-lichternis. Door 't miezerige mist-gordijn...
Maar ze kon ook wel grappig en vrolijk schrijven hoor. Mocht je wat meer
van
haar willen lezen:
http://www.gedichten.nl/schrijver/Alice+Nahon
Alice Nahon 1896 - 1933) was een Antwerpse dichteres. Ze is misschien
wel
het meest bekend van de versregels van haar Avondliedeke:
't is goed in 't eigen hert te kijken,
nog even vóór het slapengaan,
of ik van dageraad tot avond,
geen enkel hert heb zeer gedaan, ...
Haar vader was Nederlander van Franse afkomst. Haar moeder, Julia
Gijsemans,
was afkomstig van Putte. Zij was derde in een gezin van elf kinderen.
Zij
leed aan chronische bronchitis en depressiviteit en bracht meerdere
jaren
door in diverse sanatoria, waaronder Tessenderlo. Toch schreef zij in
die
periode twee dichtbundels: Vondelingskens (1920) en Op zachte vooizekens
(1921). Na verblijven in Italië en Frankrijk ging ze vanaf 1927 werken
in de
stadsbibliotheek van Mechelen. Met de bundel Schaduw (1928) wil ze zich
afzetten tegen haar zoetgevooisd imago en tegen de kritiek van onder
andere
Paul van Ostaijen. In haar laatste levensjaar woonde ze in de
Carnotstraat
in Antwerpen.
Anne
juni 2007
Mooi. Die moede man die zijn droefenis niet kroppen kan, maar toch niet
schreien wil. En die laatste twee regels liegen er ook niet om. Rustig
ritme, geen vernieuwingsdrang tegen de klippen op. Of was ze in haar
tijd
toch modern? Volgens Paul van Ostaijen vast niet.
> Die moede man die zijn droefenis niet kroppen
kan, maar
> toch niet schreien wil. En die laatste twee regels liegen er ook
> niet om.
Wat vind je van deze metafoor dan?
"Vrouw, die zich zonder liefde geeft
En heengaat zonder spijt"
Biografisch van haar moeder of van haarzelf? Vroeg dood of gescheiden?
Wil
ik altijd meteen weten :)
In mijn studietijd de discussie of de lezer wat heeft aan biografische
achtergrond, of beter zonder kan doen Ik herinner me de naam Leavis
http://en.wikipedia.org/wiki/F._R._Leavis
> In The Great Tradition Leavis attempted to set
out his conception of the
> proper relation between form/composition and moral interest/art and
> life. This proved to be a contentious issue in the critical world, as
> Leavis refused to separate art from life, or the aesthetic or formal
> from the moral. He insisted that the great novelist's preoccupation
with
> form was a matter of responsibility towards a rich moral interest, and
> that works of art with a limited formal concern would always be of
> lesser quality.
En Swann and Sidgwick, goed boekje:
http://www.worldcatlibraries.org/wcpa/top3mset/2470115
Ook I.A.Richards:
http://www.factmonster.com/ce6/people/A0841815.html
Allemaal wel uit de tijd dat hoogleraren allemaal mannen waren en
dachten dat schrijvers m/v ook allemaal mannen waren
De inhoudsopgave van die boeken geeft weer ernstig te denken. Oef. :(
> Rustig ritme, geen vernieuwingsdrang tegen de
klippen op.
Heel erg vormvast, en daardoor vind ik het mooi.
