Ik heb een sonnet uitgekozen van Edmund Spenser (1552-1599),
namelijk de sonnet LXXV uit
SONNET LXXV.
One day I wrote her name upon the strand,
But came the waves and washed it away:
Again I wrote it with a second hand,
But came the tide, and made my pains his prey.
"Vain man," said she, "that dost in vain assay,
A mortal thing so to immortalize;
For I myself shall like to this decay,
And eke my name be wiped out likewise."
"Not so," (quod I) "let baser things devise
To die in dust, but you shall live by fame:
My verse your vertues rare shall eternize,
And in the heavens write your glorious name:
Where whenas death shall all the world subdue,
Our love shall live, and later life renew."
Dit gedicht heeft een erg prettig ritme, een leuk thema (vergankelijkheid
vs. onsterfelijkheid), een mooi beeld (schrijven in het zand) en mooie
zinnen. En ik moet er altijd aan denken hoe mijn Lerares Engels dit
gedicht voorlas. Heel mooi, en inspirerend.
je kunt natuurlijk tegen het gedicht ingaan: is het niet erg toevallig
dat de geliefde vrouw komt te staan voor het vergankelijke, en dat de
man iets onvergankelijks kan maken in zijn dichtkunst? Anderzijds vind
ik het ook wel leuk dat juist de vrouw de meer nuchterre van de twee is.
jonna
Ach ja, de onsterfelijkheid die een gedicht brengt aan een mooie vrouw
die zelf natuurlijk vergankelijk is. Het is de romantiek ten top :-)
Ik
moest denken aan het Shakespeare-sonnet Shall I compare thee to a
summer's day? En dat gaat zo (volgens mij is het het meest gebruikte
sonnet bij engelse literatuurlessen):
Shall I compare thee to a summer's day?
Thou art more lovely and more temperate.
Rough winds do shake the darling buds of May,
And summer's lease hath all too short a date.
Sometime too hot the eye of heaven shines,
And often is his gold complexion dimm'd;
And every fair from fair sometime declines,
By chance or nature's changing course untrimm'd;
But thy eternal summer shall not fade
Nor lose possession of that fair thou ow'st;
Nor shall Death brag thou wander'st in his shade,
When in eternal lines to time thou grow'st:
So long as men can breathe or eyes can see,
So long lives this, and this gives life to thee.
Boekgrrl, opeens vol herinneringen aan twee jaren studie Engels, leuk!
Als
ik het me goed herinner, kregen wij dit gedicht van Spenser bij Engels.
Het klinkt in ieder geval erg bekend. Leuk!
Ik
had ooit een koektrommel waar dit gedicht op stond.... Het duurde even
eer ik wist waar het me zo bekend van voorkwam, maar ineens verschenen
al die koekjes voor mijn geestesoog!
Mooi, en inderdaad heel romantisch (heerlijk toch!)
>
Ik moest denken aan het Shakespeare-sonnet Shall I compare thee > to a
summer's day?
Dit sonnet lijkt een soort omkering te zijn ivt dat van Spenser: de
vrouw als eeuwigdurende entiteit, die alle mannen overleeft. Maar wel
als iets wat deze mannen zien ("as long as men can breathe or eyes can
see") - ja, het blijft toch ergens een beetje ambivalent, net als
Spenser m.i. Je kunt Spenser inderdaad makkelijk lezen als alleen een
romantisch liefdesgedicht, maar ondertussen zitten er allerlei adders
onder het gras over scheppingskracht enz. Hij heeft ook een liefdes-sonnet
over een spin, die een web rondom de geliefde vrouw spint. Het is
enerzijds over liefde, maar toch ook best wel geweldadig/dwingend enz.
Dat maakt het toch wat interessanter dan 'alleen' en romantisch gedicht.
Jonna
ik
hoef niet ver in mijn herinnering te zoeken. heb een echtgenoot die dit
gedicht luide over de golven roept wanneer we op de beach zijn .. en dat
is meer dan wekelijks ..
Tja,
daar kan geen koektrommel tegenop! :-)
Boekgrrl, die toch ook regelmatig op het strand maar nog geen neiging om
daar
poezie te gaan declameren....
>
ik hoef niet ver in mijn herinnering te zoeken. heb een echtgenoot die >
dit gedicht luide over de golven roept wanneer we op de beach zijn .. en
> dat is meer dan wekelijks ..
O, wat geweldig!
Jonna
dit
is een gedicht dat er zijn mag in al zijn verzet tegen vergankelijkheid.
niet alleen de alliteraties, de verwantschappen zoals vayne and in vaine,
maar ook het beeld van de getijden, de golven, het strand en tenslotte
de hemel, waarin hij haar naam en faam voor eeuwig schrijft. doet me
denken aan lucebert:
visser van Ma Yuan
onder wolken vogels varen
onder golven vliegen vissen
maar daartussen rust de visser
golven worden hoge wolken
wolken worden hoge golven
maar intussen rust de visser
ook hier zo'n spiegelbeeld van zee(aarde/wereld) en hemel, waarbij een
prent van escher zich opdringt.
M.C. Escher
Afbeelding uit de
M.C. Escher Officiële Webwinkel
Alle werken van M.C. Escher © 2006 the M.C. Escher Company BV – Baarn.
Alle rechten voorbehouden.
www.mcescher.nl
Beetje
mystiek gedicht lijkt me. Het WOORD wil deze wereld omgekeerd..............
Dacht ook heel even aan "DE GOLF" van HOKUSAI.... maar die omkering is
leuk.....
maar
de visser is toch geen sonnet of heb ik wat gemist?
>
Beetje mystiek gedicht lijkt me. Het WOORD wil deze wereld > omgekeerd..............
>
Vertel eens - hoe kom je aan deze associatie? 'Het Woord wil deze wereld
omgekeerd' is toch Oosterhuis, of niet? En het Woord is dan toch God, of
Gods Woord?
Of zit ik er nu helemaal naast?
nou
ja ik had wel een associatie met dat gezang van Oosterhuis..... alles
draait immers om in dat gedicht en bij de visser dacht ik inderdaad aan
God ja. Ja ik had zoveel associaties, o,a, aan Terschelling en het
OEROL festival
>
nou ja ik had wel een associatie met dat gezang van Oosterhuis..... >
alles draait immers om in dat gedicht > en bij de visser dacht ik
inderdaad aan God ja
Het was niet mijn eerste associatie - maar ik ga het nog eens goed op me
laten inwerken.
>
maar de visser is toch geen sonnet of heb ik wat gemist?
nee die visser is een visser ;-)
om iets je aan iets te doen denken is gelijke vorm of inhoud toch geen
voorwaarde? associëer er maar lustig op los, dat is prima.
|
The Edmund Spenser Homepage
ONE day I wrote her name vpon the strand,
but came the waues and washed it away:
agayne I wrote it with a second hand,
but came the tyde, and made my paynes his pray.
Vayne man, sayd she, that doest in vaine assay,
a mortall thing so to immortalize.
for I my selue shall lyke to this decay,
and eek my name bee wyped out lykewize.
Not so, (quod I) let baser things deuize,
to dy in dust, but you shall liue by fame:
my verse your vertues rare shall eternize,
and in the heuens wryte your glorious name.
Where whenas death shall all the world subdew,
our loue shall liue, and later life renew.
(Uit: Alexander Grosart's The Complete Works in Prose and Verse of
Edmund Spenser [1882])
Edmund Spenser (c. 1552 - 13 January 1599) was an English poet and Poet
Laureate. Spenser is a controversial figure due to his zeal for the
destruction of the Irish culture.
(Meer bij
Wikipedia)
Index Woensdag Gedichtdag |
