En weer werd ik er plots door overvallen, dat heb je met (overigens
heel leuke) verplichtingen die slechts tweemaal per jaar voorkomen.
Gelukkig weet ik altijd wel een gedicht dat mij bijzonder bekoort.
Vandaag een van Marjoleine de Vos, columniste bij NRC Handelsblad, waar
zij iedere maandag onderaan de opiniepagina een wonderschone column
schrijft. Ook heel poëtisch, vooral veel handelend over filosofisch
getinte onderwerpen. Ze gaan veel over het menselijk tekort op een
bijzonder elegante manier beschreven. Als ik jullie nu nog niet
nieuwsgierig heb gemaakt: lezen die column, de moeite waard. Ik knip ze
vaak uit en dat zegt voor een zeer slecht archiveerder als ik wel wat.
Marjoleine schrijft ook geregeld in de vrijdagbijlage een stuk over eten,
ze is ook een goede kok die aards kan schrijven over het hemelse wat
eten toch is (vind ik dan).
Dan nu het gedicht. Het gaat over eten. En over erotiek. Ik kende het al
toen ik het laatst op de wand van een restaurant in Wageningen (Drinks
and Bites) zag staan. Het mooie vind ik de wulpsheid die er uitspreekt,
het zintuigelijke wat eten (bereiden) is, dat spat van de pagina. Het
gedicht komt uit de bundel 'Zeehond graag'.
Met gretige borsten staat begeerte aan het aanrecht
zoent het zaad uit de tomaten, kijkt naar het zwellen
van beslag onder vochtig doek. Haar hand liefkoost
de haas van een jonge stier, zijn zoekende tong
is gemaakt voor de hare, verzaligd streelt ze
zijn ballen de pan in. Hartstocht
is een keukenprinses met aanraakbare huid,
donzig als deeg, geurig als boter, een weerloze
van bot bevrijde eend die naakt wil zijn
als een olijf in olie, een perzik op sap.
Ze wil zich ontleden op het hakblok, betast worden
door gulzige vingers en gloeiend verslonden.
Een vis zijn, zwemmend in roomsaus
gewiegd, gekend, begeerd, genoten.
Ben benieuwd wat jullie ervan vinden....
Irma
Een
gedicht om van te smullen, het druipt van lekkerte. Het water loopt mij
om de tanden.
Ik
moet bekennen dat ik het gedicht afschuwelijk vind. Ben geen principiële
vegetariër, heb niet eens huisdieren, maar kan toch met geen
mogelijkheid een doodgemaakt dier op die manier bezongen zien. Doet me
denken aan die Duitse kannibaal. Wél mooi beschreven. Des te naarder.
Ik
griezelde ook ervan maar kon niet zo snel de juiste woorden vinden om
uit te leggen waarom. Maar dat verheerlijking van dode beesten heeft
iets
heel naars inderdaad.
Vooral het stukje:
'Haar hand liefkoost de haas van een jonge stier, zijn zoekende tong is
gemaakt voor de hare, verzaligd streelt ze zijn ballen de pan in.'
Gatverjakkes! ik krijg hier vreselijk beelden van 'tongen met een koe' -
ver van erotisch lijkt mij! En ik vrees dat de meeste mannen het idee
van gebakken ballen ook niet al te erotisch op zouden kunnen nemen... En
ja, ja, ik weet dat je gedichten niet letterlijk moet lezen, en dat 'zijn
zoekende tong is gemaakt voor de hare' is heel slim bedacht wat
taalgebruik betreft, maar alsnog blijf ik zitten met die eerste smerige
beeld! ;-/ Als ik dit op een muur in een restaurant zou tegenkomen zou
ik niet weten hoe snel ik een andere eetgelegenheid kon vinden.
Ik vind het eigenlijk te ver gaan: iets met die suggestie van
liederlijke interactie tussen mens en een dood dier, dat vast liever op
de wei in de distels stond te trappen... Een weerloze eend, die naakt
wil zijn, kom op! Moet toegeven dat de inhoud van het gedicht mij deze
keer de vorm van het gedicht over het hoofd doet zien - al heb ik wel de
indruk dat het aardig suggestief is.
Nou
nou liederlijk zelfs:-) Ik vind het eigenlijk vooral grappig. Krijg er
geen 'honger' van maar het bederft de (eet)lust ook niet.
Het
is een ludiek gedicht, dat zag ik erin.-)
ik
zie geen inhoudelijk verband met eten of dood vlees. het is een
verrukkelijke metafoor voor wellust en lust.
-de geurige boter een platitude
-ontleden op het hakblok, betast worden door gulzige vingers etc. slaat
op de begeerte/hartstocht zelf en niet op het 'dode' dier, althans zo
lees ik het.
-zwemmend in roomsaus gewiegd, gekend, begeerd, genoten. gewiegd en
gekend vind ik hier niets bijdragen, overbodig.
een fraai stukje tekst. zo 'lust' ik er nog wel eentje.
mwa,
jij vindt het een verrukkelijke metafoor. Die wellust en lust bevallen
me wel, Marjoleine ook, maar de metafoor niet. Dat ken zei de hen.
Dit
gaat wel van dik hout enz. Zo voel je je als je verliefd bent, want dit
gaat niet over het hemelse wat eten is, maar over het hemelse wat sex
is. Erotiek? Geef mij het Hooglied maar.
Ik hou ook meer van het rijzende beslag in de warme keuken bij de oma
van Isabel Allende.
Hoe
krijg je dat voor mekaar ;-)? Jonna, die het gedicht misschien te zwaar
leest wegens opgegroeid in de jaren tachtig met al dat Battaillaanse
gedoe.
Ja,
dit gedicht 'lust mij wel', al ben ikzelf een sober mens en dus? een
sobere cook. Maar 'k moest meteen denken aan m'n zus, inderdaad zo'n
zintuigelijk, genotterig kookmens. "Alles lekker met je handen husselen,
Mart" luidde een voorschrift bij een recept.
Nou,
je gedicht heeft de hele week door mijn hoofd 'gespookt'. Ik legde
steeds de link met de film van Peter Greenaway:
the cook,
the thief his wife and her lover. In deze nogal surrealistische film
speelt koken en eten een belangrijke, zo niet de hoofdrol. Ooit maar _een_
keer gezien maar onuitwisbaar in mijn geheugen gegrift. Met dezelfde
mengeling van fascinatie en afschuw die het door jou ingestuurde WG
opriep.
