"Ik heb het boek meer dan twee weken geleden gelezen en het zit nog steeds in mijn hoofd. Ik kan het maar niet van me afzetten. Ik moet er telkens weer aan denken en steeds op de vreemdste momenten. Als ik onder de douche vandaan kom, op straat loop, 's avonds in bed kruip - altijd als ik niet bewust ergens mee bezig ben. Dat gebeurt niet zo vaak, weet je."
Auster (Paul)
Ik ben helemaal van mijn stuk. Ik heb nl. zo'n goed boek gelezen: Travels in the Scryptorium van Paul Auster. Nu moeten die grrls die nooit eerder iets van Auster lazen, dit echt niet direct gaan lezen, want het wemelt er van de verwijzingen naar zijn eerdere boeken. En zonder die kennis denk ik niet dat het verhaal overkomt. Ik las tot nog toe slechts twee andere boeken van Auster: Oracle night en New York Trilogy, beiden prima beschreven op onze site.
Ook Travels in the Scryptorium is weer nadrukkelijk geconstrueerd, dus als je daar niet van houdt zal dit boek je niet kunnen bekoren. Maar ikzelf? Ja, ik heb weer genoten!
O.k. Op termijn stelt elke grote schrijver je wel een keer teleur. Jammer genoeg gebeurde dit met de nieuwste Paul Auster: Man in the Dark (Man in het Donker, geen idee hoe het in het Nederlands heet). Het is uit en ja, het kostte behoorlijk wat moeite. Toch had ik mijn voorwerk gedaan. Ik had me door Paul Auster laten voorlezen in De Duif, vraag maar aan Elma. Ik was op die avond verschrikkelijk moe, en ik dacht dat het daardoor kwam dat het me niet kon boeien. Maar nee, het is erger. Wat mij betreft is Man in the Dark een onevenwichtig en misschien wel zeurderig boek.
Qua vorm. Bijvoorbeeld. We worden meegenomen in de wereld van de goochelaar Owen Brick, die door de slapeloosheid van August Brill uit zijn wereld wordt geparachuteerd in een parallelle wereld. Daarna is er het verhaal van Brill. Ze lopen door elkaar heen tot Brill het overneemt.
Qua stijl. Het verhaal van Brick is afstandelijk en dat van Brill is geëmotioneerd.
Maart '05 stond Orakelnacht van Paul Auster op het programma. In het Parool wordt het boek gerecenseerd onder de kop 'angstaanjagend sprookje vol dubbele bodems'.