Flaubert (Gustave)

Emma is dood. Akelig realistisch (nieuw! geen zacht, hemels sterven in kaarslicht) is ze ten onder gegaan aan een hap arsenicum. Dat is nu twee dagen geleden en ik heb me er niet toe kunnen zetten om een ander boek te pakken.

Dames, het herlezen van Flauberts Madame Bovary is me niet in de kouwe kleren gaan zitten. Wat een magistraal boek! Wat een schrijfstijl! Die man was zijn tijd ver vooruit en deed dingen met taal, waarvan hij nog niet eens kon weten dat ze later in een ander (kunst)genre de normaalste zaak van de wereld zouden worden.

Het verhaaltje laat ik voor wat het is. Emma trouwt met Charles Bovary, een doodgoeie net-niet-dokter, verveelt zich te pletter, leest en leeft met romantische boekjes, neemt minnaars, richt haar man beroepsmatig en financieel ten gronde en pleegt na het uitspreken van het faillissement zelfmoord. So far, so good.


Subscribe to Flaubert (Gustave)