In deze debuutroman van Barbara Nadel maken we kennis met rechercheur Cetin Ikmen, een man van middelbare leeftijd, vader van acht, en binnenkort zelfs negen, kinderen. Hij voldoet aan het stereotiep van de rechercheur: eigenzinnig, knorrig en lust graag een borrel. Ook zijn meerdere, van wie ik de naam al weer vergeten ben, is nogal clichématig: bulderen, zich zonder kennis met het onderzoek bemoeien en laat zich vooral leiden door de mening van invloedrijke mensen. Maar hiermee hebben we de cliché's van het boek ook gelukkig wel gehad, de rest van Balshazzar's Daughter is een buitengewoon sfeervol en origineel verhaal.
In Istanbul, het werkterrein van Ikmen, wordt een oude Joodse man vermoord. Het geschilderde hakenkruis dat bij het lijk wordt gevonden, doet racistische motieven vermoeden. Maar er is meer. Deze man is vlak na de Russische revolutie uit Rusland gevlucht, samen met Maria Gulcu, die nu ook in Istanbul woont. Het onderzoek wijst al snel in de richting van haar familie. Maar ook de Engelse leraar Robert Cornelius is op het tijdstip van de moord in de buurt aangetroffen, en hij heeft weer een relatie met de kleindochter van Maria Gulcu. Dan hebben we nog de oud-werkgever van de vermoorde man, iemand met nazistische sympathieën. Kortom, vooralsnog meer vragen dan antwoorden, maar dat hoort natuurlijk ook in een dergelijk boek.\
De plot doet een beetje denken aan de plots van Robert Goddard: er heeft zich in het verleden iets afgespeeld dat doorwerkt in het heden en dat leidt tot een afschuwelijke climax. Het bijzondere aan de ontknoping is dat wij als lezer (dankzij de alwetende verteller) meer te weten komen dan Ikmen. Maar hij komt wel heel dicht in de buurt.
Ik vind het een veelbelovend debuut. De opvolger 'Still waters' is al
een tijdje uit. Die gaat absoluut op mijn 'wish list'.
Petra Otten