Vertaling Joris Vermeulen
De roman "Mijn vader" van Abecassis is een monoloog van een vrouw die terugkijkt op haar relatie met haar vader. De roman start op het moment dat haar vader al 2 jaar dood is. Door het verhaal wat volgt, blijkt dat haar vader op allerlei mogelijk manieren haar leven willens en wetens doch ook weer onbewust heeft beinvloed. Zij is zich daar kort na het overlijden van haar vader nog onbewust van. Zij komt daar pas achter na het overlijden van haar vader nadat zij een brief ontvangt van haar halfbroer Paul, waarvan zij het bestaan nooit heeft vermoedt. Ze heeft zelfs dezelfde naam als de eerste vrouw van haar vader, Helena, de moeder van Paul. Ook daar had ze geen weet van.
Paul komt naar Parijs waar zij woont en samen bezoeken zij een gezamenlijk vriendin van hun vader in de hoop meer te weten te komen over hun vader en zijn zwijgen naar beide kinderen toe over elkaars bestaan. Paul heeft zijn vader nooit gekend. In Italie, waar Paul woont, komen ze door het lezen van een brief achter de reden van hun vaders zwijgen. Door de openbaring van een voor haar onbekend deel van het leven van haar vader kantelt haar wereld en haar beeld van haar vader en wat erger is, ook haar relatie met haar vader. Pas 2 jaar na zijn overlijden raakt zij haar vader pas echt kwijt.
De roman begint te lezen als een uiting van liefde van een dochter voor haar vader, maar heeft een niet alledaags einde doordat Paul in figuurlijke zin een vader heeft gevonden en Helena heeft verloren. Het boek eindigt dan ook wat dramatisch. Al lezend word je meegenomen in het ritme van het verhaal, maar nu ik het boek er weer wat op na sla, komt het soms wat pathetisch over. En ook wat ongemakkelijk.
Mijn aandacht was op deze schrijfster gevestigd door een mail van een van de boekggrls over een van de andere boeken van deze schrijfster "De verstotene". Nadat ik "Mijn vader" had gekocht, zag ik op het omslagblad de andere titels van Abecassis staan en realiseerde ik me dat ik al eerder iets van haar had gelezen, nl. "Het Qumran-mysterie", maar dat heb ik destijds met een dikke min beoordeeld. Geen idee meer waarom... "Mijn vader" is wel een mooi boek, maar soms stond het me tegen en dan m.n. die delen waaruit bleek hoe de vader min of meer onbewust zijn dochter claimde. Maar eigenlijk bevestigt dat ook wel het talent van Abecassis. Ingetogen legt ze de wat ziekelijke relatie tussen een vader en een dochter bloot. Een beetje onbevredigend is het dat helemaal niet duidelijk word wie en waar de moeder van Helena is, in de roman word daaraan geen letter besteed.
Helene, de ik-figuur, was dus de dochter, maar eigenlijk voor haar vader ook tegelijkertijd de moeder, de verloren zoon van en de verlaten eerste vrouw van haar vader. "Hij was op leeftijd toen hij overleed, en ik heb hem mijn hele leven verzorgd alsof hij een kind van mij was. Ik die zijn zoon wilde zijn, ben zijn moeder geworden, zonder te weten dat ik de naam van zijn vrouw droeg.... Nu is mijn vader dood en ik betreur mij leven, mijn leven dat ik in zijn gezelschap heb doorgemaakt met het goedmaken van zijn verleden, met sterven, met begraven van mijn leven".
Kortom, mooi boek, maar voor mij geen topper (om maar even een recente veel gebruikte term te gebruiken).
Marjan P.