'Maansverduistering' (subtitel 'Scenes uit het leven van de laatste
deejay') is het debuut van deejay/ producer Erick Overveen (30) Een vriendin van mij attendeerde mij op het boek dat - met name - in de radiowereld veel aandacht gehad heeft (omdat het zich daarin afspeelt)
Het verhaalt over een beginnende deejay die op zijn 19de naar Amsterdam verhuist om - geinspireerd door Rob Stenders (wel bekend) een radio revolutie te beginnen. Hij vindt dat de deejay meer vrijheid moet krijgen en weer zelf moet kunnen draaien en zeggen wat hij wil. Maar als hij eenmaal in A'dam is, raakt hij geobsedeerd door India (een soort moderne Lolita die gek is van de dichter Rimbaud) en i.p.v. zich te wijden aan zijn missie, belandt in de donkere onderwereld.
Het boek heeft veel vaart, het deed met denken aan Giphart, van Duijn en hier en daar aan Douglas Coupland, en overal voel je de donkere sfeer van herfstig A'dam tegen het decor van de Bijlmerramp, want het speelt zich voornamelijk af in het najaar van 1992. De bijfiguren zoals de travo Humphrey, en de pooier Jericho spreken erg aan. Maar ik vond vooral India intrigerend. zij is eigenzinnig en steelt de show. De roman staat ook bol van muziek (ook heel veel muziek die ik niet ken) maar het spreekt aan en Overveen dwingt je om verder te lezen.
Er is ook een maar en een behoorlijke (vind ik dan) Erick Overveen's manier van schrijven zit soms vol hyperbolen (dat 'Nederland balanceerde aan de rand van een zenuwinzinking' - als het gaat om de oorlog in Bosnië en de Bijlmerramp, lijkt me overdreven) en soms is het taalgebruik een beetje te popie jopie ('India verslijt mannen als inlegkruisjes' is zo'n vreselijk voorbeeld) maar over het algemeen is het goed ja zelfs prachtig geschreven. Een voorbeeld van zo'n prachtige zin is: 'Krevitz's stem zweefde over het rimpelloze water dat een soort maanspiegel vormde. Zo'n prachtige risotte kregen we niet meer.' Bovendien zijn de dialogen, goed tot heel goed. Radio 538 deejay Lindo Duvall vergelijkt ze met 'Pulp fiction' Ik zou zeggen; trek zelf die conclusie.
De auteur mag wel werken aan een rustigere stijl voor de toekomst. Maar in de sfeer van seks, drugs en rock'n roll komt het tot zijn recht.
Denies