Hoofdpersonen in het boek zijn Florentino Ariza en Fernanda Daza.
Hoofdthema in het boek is Liefde, maar ook ouderdom en eenzaamheid. Plaats van handeling: Zuid Amerika, 19e eeuw.

Het verhaal gaat over een liefde tussen twee jonge mensen. Fernanda is nog heel erg jong. Het is een ontroerende, ontluikende liefde waarin Florentino hartstochtelijke, soms zeer lange brieven schrijft aan Fernanda. Zij is erg onder de indruk van de jongeman en het komt enkele keren tot een vluchtige ontmoeting, waarbij ze hooguit enkele zinnen kunnen wisselen. Florentino is geen knappe man, hij ziet er ongezond uit. Dit roept tedere gevoelens op bij Fernanda. Hij is een ontzettende romanticus. Niet alleen zwelgt hij in zijn liefde voor haar, (hij speelt viool in het parkje vlak bij haar huis) maar als de liefde onmogelijk wordt gemaakt door de vader van Fernanda die wil dat ze een goede partij trouwt, kan hij ook in zijn verdriet goed zwelgen.

Als hun liefde wordt ontdekt, stuurt Fernanda's vader haar naar een tante. Ze maken een tocht door de bergen per muilezel. In die tijd slaagt Fernanda er in contact te houden met Florentino door middel van telegrammen die ze door haar nichtje laat aanbieden op het postkantoor.

Als Fernanda na 2 jaar terugkomt in haar dorp, trouwt ze uiteindelijk met de arts Juvenal Orbino. Orbino wordt beschouwd als een goede partij. Hij heeft invloed en is zeer kundig. Ze leert hem kennen als ze zelf ziek op bed ligt. Tijdens haar huwelijk heeft ze een goed en redelijk gelukkig leven. 

Florentino kan zich maar niet neerleggen bij het feit dat hij Fernanda
kwijt is en stelt zijn hele leven in het teken van het 'wachten op haar'.
Hij is er van overtuigd dat zijn tijd met haar nog zal komen. Hij heeft
regelmatig relaties met vrouwen, maar beschouwt zich wel trouw aan
Fernanda. Zo heeft hij op zijn oude dag een verhouding met een wel heel erg jong meisje van wie hij de voogd is. Dit loopt tragisch af. Hij legt zijn liefdesleven vast in dagboeken. In zijn vrije tijd schrijft hij voor
anderen liefdesbrieven. Hij is daar erg goed in.De manier waarop hij met zijn 'verlies' omgaat is af en toe behoorlijk obsessief.

Als de arts Orbino uiteindelijk sterft, (zonder te verklappen hoe, kan ik wel zeggen dat het hilarisch is), Florentino is dan al ruim 70, begint het pas goed voor Florentino. Hij zet alles in om Fernanda weer voor zich te winnen.

Het boek is prachtig beeldend geschreven. Het taalgebruik is erg mooi en poëtisch. De karakters zijn erg boeiend en de sfeerbeschrijvingen zijn bijzonder mooi.

Een aanrader om te lezen en te herlezen.

Dinie

it boek is werkelijk een van mijn all-time favorieten. Ik ben geen boek-herlezer, ik heb er meestal een hekel aan, maar dit boek heb ik misschien al 10-12 maal herlezen en nog krijg ik er geen genoeg van. Meer dan 'Honderd jaar eenzaamheid' vind ik dit boek zo mooi, zo romantisch en ook zulke mooie karakterbeschrijvingen bevatten. En hoe de karakters steeds meer bepaalde eigenschappen door de jaren heen versterken, zoals je meestal bij oudere mensen ziet. Voor mij het mooiste boek van Marquez.

De manier van veroveren, hoe een mooie oplossing gevonden wordt en de idylle van de verliefdheid vastgehouden wordt middels deze oplossing vind ik overigens ook erg prachtig. Deze man kan werkelijk toveren en scheppen met woorden!

Dinie, een mooie boekbespreking overigens!

Een goed boek. Alleen het verhaal begint met Orbino, die vrij uitgebreid wordt beschreven. En dan blijkt de rest van het boek over Florentino en Daza te gaan. Daar had ik even moeite mee. Ik vond de manier waarop het verhaal eindigt erg goed. Er waren hele mooie beschrijvingen van gedachten van mensen.