De ondertitel van het boek is "een drama in het Victoriameer", en ik durf er bijna niets over te vertellen, er zitten hier immers biogrlls die veel meer van dit boek begrijpen dan ik... Toch meer een poging, in de hoop dat ik geen bokken schiet.

Gedragsecoloog Tijs Goldschmidt brengt zo'n 12 jaar door aan het Victoriameer waar hij een bepaalde vis -furu- bestudeert. Terwijl hij steeds meer soorten ontdekt, blijken er ook soorten uit te sterven. Als hij zoekt naar de oorzaak komt hij erachter dat er nijlbaars is uitgezet in het meer, en die eten de furu op. Als dat alles was, was het misschien niet zo schokkend, maar door een emmer baars verandert het leven van de Afrikanen die immers afhankelijk zijn van de vis ingrijpend. Er zijn tal van nevenaffecten, bijvoorbeeld: het aantal muggen neemt toe (dus de malaria) omdat de insectenetende furu verdwenen is..
Behalve veel wetenschappelijke feiten, vertelt Goldschmidt ook over het moeizaam communiceren met de Afrikanen, de compleet andere manier van leven. En hij vertelt over zijn ontdekking dat het misschien wel de vrouwtjesvis is die bepaalt hoe en wanneer zich een nieuwe furu-soort ontwikkelt. Zij blijkt in bepaalde ecologische omstandigheden een voorkeur te hebben voor een mannetje met een bepaalde tekening, zodat andere mannetjes uit het beeld verdwijnen.

Het is allemaal best ingewikkeld, moeilijk na te vertellen, maar heel logisch als je het leest. En..men hoeft niet alle hoop op te geven: die vrouwtjes zijn heel inventief!

Marjo