Het lichtatelier - Maria Kessels

Het boek Het lichtatelier van Marie Kessels is bescheiden. Niet alleen wat betreft de buitenkant, zoals de grootte en dikte van het boek en de vormgeving en het kleurgebruik van de voorkant, maar ook in het verhaal en de inhoud. Dat past dus heel goed bij elkaar.

Het verhaal gaat over Ilse die na de dood van haar geliefde papier gaat scheppen. Ze doet dat op haar eigen manier, wil maar beperkt weten hoe dat het beste technisch kan en gebruikt bijvoorbeeld een blender voor het klein maken van de grondstoffen. Deze grondstoffen hebben te maken met haar geliefde, bijvoorbeeld planten die op het veldje groeiden waar zij elkaar ontmoetten. Ook de papieren die worden gerecycled maken herinneringen los aan hun samenzijn. Ze noemt het papier scheppen rouwarbeid. (Hier moest ik denken aan de lezing van Connie Palmen over haar nieuwste boek Logboek van een onbarmhartig jaar, waarin ze het had over het geringe aantal boeken over rouwen. Door dit boek van Marie Kessels is er een boek toegevoegd aan de 'rouw-literatuur').

Ik kende de schrijfster niet, terwijl ze vanaf 1991 al publiceert en diverse prijzen heeft gewonnen. Ik vermoed dat je een liefhebber moet zijn van haar stijl om ook dit boek te kunnen waarderen. Op de achterflap staat namelijk: 'Meer nog dan enige eerdere roman van Kessels heeft Het lichtatelier de concentratie, het ritme en de zeggingskracht van poëzie'. Voor mij is dat ook het lastige van deze 'roman': het is geen afgerond verhaal, er wordt heel veel niet gezegd en verteld en je moet dus als lezer ook de concentratie opbrengen om het boek bijna als een gedicht tot je te nemen. Er wordt niet uitgelegd hoe ze elkaar hebben ontmoet en hoe hun afspraken tot stand komen, er wordt niet verder ingegaan op het gegeven dat Edgar bij zijn zus woont en die zus hem blijkbaar onder de duim heeft, hij is een vooraanstaand jurist met 'stijve' omgangsvormen waarbij zijn epileptische aanvallen mijns inziens invloed zouden moeten hebben op zijn werk en omgang met zijn collega's, maar dat vind ik niet terug.

Als ik probeer dat soort 'praktische vragen' los te laten (die wellicht deels worden beantwoord als ik het boek nog eens rustig zou overlezen), kan ik wel genieten van de mooi verwoordde observaties die ze heeft. Van de maatschappij, van mensen om haar heen, van de wereld van Edgar, van het maken van papier. Het is mooi taalgebruik en er zit een bepaald ritme in. Als je als lezer bereid bent je aan dit ritme aan te passen, word je beloond.


  Marike

Nog meer over dit boek....: 

boekcover: 

schrijver: 

boektitel: 

Het lichtatelier

genre: 

oorspronkelijke titel: 

Het lichtatelier

uitgever: 

jaar van uitgave: 

2012