De auteur:

Jacqueline Harpman (1940) is één van de weinige bekende Franstalige Belgische schrijfsters. (Naast Amélie Nothomb natuurlijk). Geboren in Brussel, verhuist zij op jonge leeftijd naar Casablanca waar zij een groot deel van haar jeugd doorbrengt. Toch keert ze met haar familie weer terug naar Brussel waar ze Medicijnen gaat studeren aan de ULB. Tuberculose strooit echter roet in het eten en het zal nog ettelijke jaren duren voordat zij daadwerkelijk haar studies voltooid heeft. Vanaf het moment dat ze kon schrijven was ze gepassioneerd door literatuur en de menselijke psyche. Deze twee elementen hebben eigenlijk haar hele leven en oeuvre beïnvloed. Ze is onder andere lid van de Association psychanalythique internationale en heeft in 1996 de Medicis prijs gekregen voor haar boek Orlanda, dat ik bij een volgende gelegenheid zal bespreken.

Voor meer biografische gegevens verwijs ik graag naar bovenstaande link Jacqueline Harpman

Het boek:

De auteur beschrijft een 2,5 uur durende treinreis van Parijs naar
Brussel waarin een gesprek plaatsvindt tussen een man en een vrouw. Cornélie komt zojuist terug van de begrafenis van haar ex-man en neemt de TGV terug. Tegenover haar komt een Fransman te zitten, Henri, die voor zaken ook naar Brussel afreist. Tijdens die bewuste treinreis vertellen ze elkaar markante gebeurtenissen uit hun eigen leven.Wat begint met banaliteiten ontaardt zich in een ware psychoanalyse van de twee personages.

Zij leidt een leven van een single op leeftijd gevangen in een net dat balanceert tussen werk en een paar occasionele minnaars. Tijdens haar gesprek met Henri komt ze er achter dat ze tot dusver nooit haar eigen keuzes heeft gemaakt, maar zich constant heeft laten leiden door haar (ex-)man en de kinderen. Henri leidt, op het eerste gezicht, een perfect leven: bestuurslid van een groot bedrijf, getrouwd en een échte pater familias, maar achter die schijn van clichéachtige gelukkigheid schuilt een groot geheim dat het ware geluk in de wegstaat.

Langzamerhand komen ze erachter dat ze meer met elkaar gemeen hebben dat gedacht. maar dan komt de trein aan in Brussel en het gesprek is nog niet ten einde gekomen wat nu?

Persoonlijke mening:

Dit is een échte aanrader voor lezeressen die geïnteresseerd zijn in
psychoanalyse. Ik moet eerlijk zeggen dat ik me er een beetje doorheen heb moeten worstelen. Alle diepgewortelde angsten en onverwerkte ervaringen van de twee personages worden tot in detail ontrafeld en geanalyseerd.

Dank je wel voor je uitvoerige boekbespreking. Ook een korte beschrijving van het leven van Jacqueline Harpman vond ik informatief want ik wist werkelijk niets van haar. Ik heb een boek in de kast staan van haar dat ik nog steeds wil lezen: Het strand van Oostende (La plage d'Ostende) welke genomineerde werd voor de Prix Fémina in Frankrijk en verscheen in 1991. Het lijkt me een boeiende schrijfster, dus jou boek en dat van mij gaat op de stapel: hoognodig lezen. Heb jij het boek in het frans gelezen omdat je de franse titel noemt?

"Het strand van Oostende" is ook een meeslepend drama volgens de
achterflap: Emilienne, jong als ze is, valt ten prooi aan een meedogenloze hartstocht die haar dwingt de regels van de tijd en het milieu waarin ze leeft met voeten te treden. Geduldig en koelbloedig bereidt ze de verovering voor van de enige man in haar leven: een leven dat ze echter nooit met hem zal kunnen delen. De prijs die zijzelf en anderen voor hun liefde moeten betalen, is hoog.