Rascha Peper: "Spaans hondje" en nog meer ...

In Febuari 99 was er een prachtig boek op onze lijst - we raakten bijna niet uitgemeeld erover ...geniet mee met onze beginnende Peper verslavingen...

> Gisteren naar de bieb op zoek naar het Spaanse Hondje, maar alle examplaren waren uitgeleend/gereserveerd enzovoort dus ben ik gaan kijken voor andere boeken van mw Peper. Kwam thuis met een dikke boek van "Alle Verhalen". Ben op bld.20 van de Waterdame. Ach ik wil niet meteen met superlatives gaan gooien, maar het is gewoon - em, ze schrijft gewoon alsof het MAKkelijk is om zo goed te schrijven. Verder vond ik het wel interressant om te zien wie ze is (ik wist helemaal niet of Rascha Peper een man of vrouw was, zwart of wit, Spaans of Chinees). Een Nederlands vrouw van in de 30 (? - zoveel info staat er ook niet bij - dit verzin ik zelf van de foto) met intelligente lachende ogen en een Kirk Douglas kin. Ik geloof dat ik nu maar weer alles van haar moet lezen. Toch leuk om een nieuwe schrijfster te ontdekken zo via de Grrls - van wie kwam de eerste tip trouwens (nee - geen prijs deze keer - gewoon nieuwsgierig)

> He jammer van die prijs ;-) want heeeel lang geleden heb ik jullie warm kunnen maken voor Peper. De Waterdame is voor mijn trouwens nog steeds de topper. Ik vind het zo leuk te merken dat steeds meer grrls Peper lezen en er (tot nu toe) allemaal enthousiast over zijn.

> werkelijkheid met de mystiek kunnen mixen, de karakters kunnen observeren, hun taal kunnen verstaan en spreken ....oh boekhandel here I come voor meer Peper.

> Wat een prachtig boek. Ik heb zwaar de pest in over het feit dat het bijna uit is en ga steeds langzamer lezen. Zwaarmoedige Victor, briljante Felix met z'n Gilles de la Tourette, Pleuntje met de rooie lippen, hondje Knak (gezellig kwispelend op een hoge steiger - mooi beeld), alles-draait-om-de-buitenkant'-Ella .... Iemand ook bezig in Een Spaans Hondje? Vurtel vurtel!

> Heb net de eerste hoofdstuk uit. Al op bladzijde 2 wist ik niet of ik moest lachen of huilen. (Victor's overpeinzingen of hij wel of niet de hond mee kon nemen naar de begrafenis van zijn moeder - bang voor melodrama)

Aantal bladzijden verder lag ik gewoon dom te giechelen - prachtig omschrijvingen van hoe iedereen om de graaf staat en hoe ze met hun verdriet omgaan en daarna "De hond leek voornamelijk geïnteresseerd in de technische kant van de zaak: met de kop scheef was hij een en al aandacht voor de rolbewegingen van de touwen langs de katrollen. Uiteindelik gooide iedereen een schepje aarde op de kist; Jaspers zeven-jarig zoontje Pelle wel zes, het schepje moest hem afgenomen worden."

Maar wat is er precies aan de hand met Felix - is hij autistisch (?) ofzoiets? Die rare uitbarstingen en dan weer heel normaal - ik zie meteen Dustin Hoffman voor me in Rainman

>Spaans hondje heb ik vorig jaar met zeer veel plezier gelezen en direct tot boek van het jaar 98 uitgeroepen. Ik heb veel passages een paar keer achter elkaar gelezen omdat ik het taalgebruik zo mooi vond. Vooral het begin (die oude dame die steeds weer op de memoryknop van de telefoon drukt en dan denkt dat ze haar zoon spreekt) en het eind natuurlijk. O, wat prachtig!! Ik ga het binnenkort kopen, want ik wil het zeker nog een paar keer lezen.

> Ik zag Knak daar gewoon staan, niks wanhopig klauwend aan de kist, maar met de kop intelligent-scheef van 'nou effe oplette want hoe werkt dat nou precies'. Hahahahahaha.

> Over Felix - Ik dacht eerst dat hij het obligate mongoolse broertje was of zo. Maar tis dus Gilles de la Tourette. Heb je dat stukje al gelezen van dat-ie Pleuntje voorbereidt op hoe hij de liefde bedrijft? En haar (liefdevolle) reactiedaarop. Buitengewoon.

> En nog even een reactie op wat Els schreef over die oude mevrouw die steeds denkt dat ze haar zoon aan de telefoon heeft: moooooooooooooooi

> he. Komt dat niet later in het boek nog terug? Het is echt een boek waarbij je beurtelings (hard) lacht en (bijna) huilt. Of tegelijkertijd, dat is pas gek.

> Na alle leuke reacties over Spaans Hondje durf ik bijna niet meer te reageren. Want ik vond Spaans Hondje niet zo leuk.

> ik begon me net af te vragen wanneer er nou een negatieve meel over het hondje zou komen, want het is natuurlijk niet zo leuk als we allemaal helemaal met elkaar eens zijn. Maar van de rest van je meel begrijp ik eigenlijk niet wat je "niet zo leuk" aan vond.Vurtel vurtel...

> Niet zo leuk is misschien ook niet het juiste woord. Maar ik kan ook niet zeggen dat het echt slecht was. Ik heb het tenslotte wel uitgelezen. Maar ik vond het niet lekker lopen. Het was niet zo dat ik echt door wou lezen. Ik moest het te vaak weleggen.

> Ik moet even, voordat ik ga verklappen wie mij het meest aansprak in het boek, het volgende kwijt. Wat ik zo immens knap vind van Peper is dat alle personen en omstandigheden die zij beschrijft moeiteloos uit haar gedachten schijnen te komen. Het is alsof al die personen en omstandigheden vanuit haar werkelijkheid en niet vanuit haar fantasie geboren zijn. Zij creeërt een wereld waarin alles op zijn plaats is, polen en tegenpolen in persoonlijkheden, liefde en onmacht, begrip en onbegrip.

> Mijn stelling is altijd dat werkelijkheid subjectief is, maar met Peper's werkelijkheid wordt mijn subjectieve werkelijkheid toch wel verdraaid goed objectief benaderd. Wat ik hiermee bedoel is dat het allemaal zo tastbaar wordt gemaakt. Ik heb geen moment terug hoeven bladeren om op te zoeken wie wie was in het verhaal. De mensen die zij aan elkaar heeft gekoppeld _horen_ daadwerkelijk bij elkaar, ze zijn voor elkaar gemaakt, zij maken het verhaal. De tegenstellingen (in persoonlijkheden, waarnemingen en (on)werkelijkheid) zorgen ervoor dat het een groot geheel gaat vormen, geen stukje ontbreekt. De toevoeging van een te bouwen, ideeële, kathedraal en de hond als leidraad voor alles wat er gebeurt vind ik de sublieme ingrediënten in de menselijke soep waar alles om draait. Is het niet de zin van het leven om dat wat je gelukkig maakt, ook al denken anderen daar (in eerste instantie) anders over, proberen te bewerkstelligen, en door anderen te laten zien dat je daardoor zelf een gelukkiger persoonlijkheid wordt/bent geworden, je daardoor ook meer kunt betekenen voor die anderen?

(Nou, dit is van mijn kant toch wel een aardig staaltje filosofie dacht ik :-).

> Dan even de vraag beantwoorden wie mij het meest aansprak in het boek. Ik vond Pleuntje toch wel de numero uno in het geheel. Waarom? Omdat Pleuntje zichzelf is met haar opvallende uiterlijk: blauwe kousen, warrig haar, vindt de naam Pleuntje ook meer bij zichzelf passen dan Appolonia (was het geloof ik, maar ben tussentijds al weer -tig boeken verder) en ze heeft een opvallende persoonlijkheid. Zij houdt van Felix om wie hij is, observeert mensen, ziet wat er gebeurt zonder dat er een woord gezegd wordt en weet daardoor wat ze kan/moet doen om mensen op hun gemak te stellen. Zij zorgt er voor, samen met Knak, dat de broers Felix en Victor weer contact met elkaar krijgen, en de manier waarop ze dat doet vind ik alleen maar te prijzen.

> Dan nog even over Knak. Ja, Knak is alles wat hond en mens (en in ditverhaal Pleuntje) verenigt.

> ja - ze zijn er niet neergezet om een kunstmatig verhaal uit te werken - de verhaal komt door wat ze doen, wie ze zijn.

>> De toevoeging van een te bouwen, ideeële, kathedraal en de hond als leidraad voor alles wat er gebeurt vind ik de sublieme ingrediënten in de menselijke soep waar alles om draait.

> (Menselijke soep - heerlijk) En dat over de hond als leidraad - ja da's mooi - is niet te dik opgelegd (voordat mensen ga denken dat het een sentimenteel dierenverhaal is ofzo) hij komt gewoon af en toe ertussendoor - een soort vrolijke clown die natuurlijk alle problemen maar half volgt maar toch alles goed in zich opneemt voor zover hij dat kan en zijn eigen draai aan geeft.

> Dan even de vraag beantwoorden wie mij het meest aansprak in het boek.

> Ik vond Pleuntje toch wel de numero uno in het geheel. Pleuntje is inderdaad een heldin om nooit te vergeten. wat ze kan/moet doen om mensen op hun gemak te stellen. zelfs de helse Dobermans werden makke lammetjes onder haar vriendelijk doch no-nonsense benadering - prachtig hoe dat omgaan met die honden weer haar heldere karakter verder bevestigt

> Maar even wat anders - Als ik niet daadwerkelijk in het boek aan het lezen was vandaag (gelukkig vielen werken en lezen goed te combineren voor een groot deel van de dag) was ik bezig in mijn hoofd met de casting voor de film... (want die moet er komen natuurlijk...) Ik had al Dustin Hoffman in gedachten voor Felix (the Rainman connection) maar toch ben ik hier vanafgestapt. Dustin mag wel zwaarmoedig Victor spelen, maar Felix MoeT Arjan van Ederveen zijn!! Zie je het al voor je...?? En gladjanus Jasper moet dan maar door de prototype slijmbal Tom Cruise gespeeld zijn. En Pleuntje? Sylvia Millecam misschien? Ella? kweet het niet - ik ken heel toevallig een *echte* maar die is geen actrice... Sensible Lillian Linda de Mol? Wie heeft er nog ideeën hierover?

> Wil je a.u.b. snel iemand anders verzinnen voor de rol van onze fantastische Pleuntje!!

> Ik kom maar nog niet naar het staart van het Hondje... Ik wil eigenlijk nog geen afscheid nemen van Felix en Pleuntje en al. Nog 20 bladzijden ofzo en is het voorbij. Dan maar een hoop andere dingen ertussendoor doen, en af en toe een paar stukjes.

> Ik heb precies hetzelfde. Ben op pagina 288. Als ik nu ga lezen dan heb ik het over een kwartiertje uit. Ik moet dus nodig dat advies gaan afschrijven,

>>Het was niet zo dat ik echt door wou lezen. Ik moest het te vaak wegleggen.

> Had ik dat maar ook gedaan - had in nu nog minstens 100 paginas te gaan...

>> De reden dat ik het uitgelezen heb is omdat ik wilde weten wat er met het hondje en Victor zou gebeuren.

> maar het was toch duidelijk vanaf het begin waar ze zouden zijn?? Het ging toch meer om wanneer/of Felix ze trug zou vinden?

>> Soms vind ik het jammer dat een boek uit is. Dat had ik bij dit boek niet.

> Ikke wel. Maar ach - zo'n eind - er kan toch nog altijd een vervolg komen? (Of is dit heel flauw van me om zoiets te willen?) Een trilogy - dat is toch heel trendy tegenwoordig? Felix en Pleuntje zouden een geniale tweeling kunnen krijgen...Jasper zou heel tragisch onder een zandsculptuur bedolven kunnen worden... Victor zou Follies Unlimited kunnen oprichten... Knak zou een speels Spaans teefje kunnen ontmoeten en samen zouden ze een nieuwe oer-Europese hondenras kunnen stichten...

>> Zij zorgt er voor, samen met Knak, dat de broers Felix en Victor weer contact met elkaar krijgen, en de manier waarop ze dat doet vind ik alleen maar te prijzen.
>
> ach mens, hou toch op zeg! vreselijk was het - eindelijk op bladzijd 295 gebeurde het - wat Jacq al voor gewaarschuwd had - janken en lachen tegelijk...

> En een film, en een vervolg ... Theme-song? Musical (neeeeeeeee!!!)? Over die casting moeten we het dan echt nog eens hebben (Sylvia M. als Pleuntje - sorry hoor dat Kan toch niet) en die trilogie: als het maar meer is.

> Soms is het ook een gevoel. Hier zijn veel grrls die het wel goed/mooi vonden en mij sprak het niet aan.

> prima toch - ik begon me zorgen te maken dat het zoveel undiluted praise kreeg. Is toch niet goed als IedereeN iets goed vindt? Dan is er toch iets mis mee? Nee,ik ben zelfs Blij met je tegengas

> (Maar Arjan van Ederveen als Felix - mag dat aub Wel?)

> En ondertussen meer gedachten gehad over deel 2...
Jasper zou heel tragisch onder een zandsculptuur bedolven kunnen worden... (Maar was het een ongeluk? Of toch de resultaat van een slinkse samewerking tussen sensible Lillian and zeurpiet Lodewijk - die natuurlijk al jaren een zware, rijkelijk met schuld doorspekte verhouding hadden...)

> >Knak zou met een speels Spaans teefje een nieuwe oer-Europese hondenras kunnen stichten... (Knak en de Spousjes - volgende Nederpop sensatie?)

> En ik wil ook kennis maken met de rest van de familie van Pleuntje - want haar moeder is maar een burgerlijke tuthola dus waar komt haar Pleuntjeness vandaan?

> Moet je trouwens een *hondenmens* zijn om dit boek te lezen?

> nee hoor - Knak is eigenlijk maar een bijkarakter - daarom is de titel juist de leuker. De 'Menselijke soep' (gejat - weet niet meer van wie) met al die drijvende hapjes Rivella mensen - dáár gaat het om.

> > Moet je trouwens een *hondenmens* zijn om
dit boek te lezen? Dat zie ik het somber in. Ik ben een *kattenmens*.

> Ik ook, Ineke, maar laat het me je verklappen - deze hond met bijnaam Knak en later ook nog andere namen is eigenlijk een gekostumeerde (en zeer goed gegrimeerde, dat wel) kat.

> Het is wel een beetje gek, maar ik heb net gestemd op een PLeuntje.

> haha - nou ja, er zijn erger manieren
in ieder geval weer een promotie stunt voor Rascha Peper's "Een Spaans

> Drama en sensatie - stop de press - iemand gesignaleerd die er niets aan vond! Gisteren bij vriendin wie ik laatst jubelend ingelicht heb over mijn nieuwste nederlands ontdekking op schrijvers gebied. Op een gegeven moment zag ik een bieb editie van het hondje onder de tafel liggen tussen de stapels andere leesvoer.
En?

Ze durft me bijna niet aan te kijken ... Nou ja - ik vind het niet Erg of zo als mensen niet hetzelfde smaak hebben als ik, maar ik was echt verbaasd dat zij er iets negatiefs over zou kunnen zeggen en was heel benieuwd naar haar redenen. Die ze gelukkig heel goed uit kon leggen.

Zij vond (ff kijken of ik het goed genoeg begrepen heb om door te geven...) dat het ... iets groots was dat in een te kleine jasje was geperst. Wel met veel wonderschone zinnen maar die paste niet in het geheel - het verhaal was te mager om zoveel schoonheid te verdragen. Of zo. Zij vind dat Peper een beetje stikt in de beperkingen van de nederlandse taal. (zij is wél een nederlandse maar leest ook meestal engels).

Nou ja, wat het op neer kwam is dat ze het boek meestal met een gevoel van irritatie heeft gelezen. (en als ik het niet aangeraden had was ze allang mee gestopt) Zij vond het verhaal te mager om een sterke roman te maken - wilde meer weten over het achtergrond van Victor, zijn moeder. (Ja - ik wilde OOk mEEr natuurlijk, maar eigenlijk maakte het me niet uit waarover, als er maar mEEr was.) We hebben besloten dat we toch op andere manieren lezen - als ik een style mooi vind dan kan ik ook boodschappenlijsten geschreven in dat stijl met plezier lezen. Zij leest meer poëzie, en daar geniet ze vooral van style, maar in een roman wil ze toch wat meer conkreets. (Tja, ik vond het verhaal toevallig wel boeiend, maar dat kwam voor mij op de tweede plaats na het baderen in dat zijden taal gebruik) (Baderen in zijde?? - mixing your metafors a bit there...) Eigenlijk niet zo hEEl negatieve kritiek, maar het feit dat ze niet genOten heeft verbaasd me zo. (en trouwens ze vertelde ook dat dat Halidon verhaal van Felix' medicine klopte allemaal precies - ze is ook b-verpleegkundige en kent dat spul wel)

Ok, dat was het dan - een selectie uit onze Spaans Hondje mails. Ook over andere Peper boeken hebben wij tussendoor gesproken, maar om dat er OOk allemaal hier te zetten wordt te veel van het goede ben ik bang. Diverse Grrls hebben ook inmiddels Rascha Peper live ontmoet (boekenweek - veel optredens door het hele land) en ook daarover zijn de reakties heel positief. Prachtig mens die prachtig boeken schrijft - wat wil een Grrl nog meer??

Elma, maart '99

Nog meer over dit boek....: 

relevante links:

Veel informatie over Racha Peper op Boekentaal

schrijver: 

boektitel: 

Een Spaans hondje

isbn: 

9789046801581

genre: 

leeslijst: 

maand: