Blijven lachen in tijden van nood.
Het is een boekje (208 blz. inclusief wat recepten) met korte stukjes. Toch vormen al die stukjes een geheel. Meestal in het heden, soms in hetverleden, zo krijg je een aardig beeld van het leven van Sascha Meyer. De stukjes zijn niet perse altijd samenhangend maar toch vond ik het prettig om te lezen.
Ik denk vaak na over wat er zou gebeuren als ik helemaal geen geld meer heb.Wat er zou gebeuren als ik mijn baan zou kwijt raken. Dat is precies wat er met Sascha is gebeurd.
In mijn hoofd is er toch soms een wat geromantiseerd beeld van armoede, maar Sascha maakt duidelijk dat er niets romantisch aan is. Het afhankelijk zijn, het dankbaar moeten zijn, akelig.
Toch kon ik me goed voorstellen dat ze zich soms niet kon inhouden, toch die ene ring kopen, toch even naar de Bijenkorf omdat ze nog wat kan kopen op haar creditcard. Dan telt ze weer even mee. Want daar had ze echt last van, dat ze nu zonder baan, 100x had gesolliciteerd en zelfs nog nooit voor een
gesprek was uitgenodigd. Het leek wel alsof ze niet meer meetelde, alsof haar leven er niet meer toe deed - heel confronterend.
Ook haar gang naar de voedselbank, grappig beschreven maar je voelt de pijn. De onlogica, in 1 doos zitten 4 pakken melk, in een andere doos geen pak melk. Maar ook dat een ander dus bepaald wat jij eet, zo'n bizar gegeven.
De conclusie is dat je maar blij mag zijn dat je een baan hebt en je eigen geld verdient. Ook al is het soms krap, maar dat je zelf kunt bepalen wat je eet morgenavond.
Ik kocht dit boekje ook om haar te steunen. Toch geweldig dat het haar is gelukt om een boek uit te brengen.
Ik heb een aantal recensies gelezen waar veel commentaar is op dit boek en de nieuwe arme (Sascha). Dat haar kind nog op paardrijles zit en haar eten van de voedselbank komt. Maar juist dat snap ik, juist dat spreekt mij aan. Het is geen boekje over armoede, het is een boek over de nieuwe arme.
Gerda