Gezondheid/ Maatschappij

In januari 2007 was dit de roman die als maandboek werd gekozen. Blijkens de citaten gaven veel lezers de voorkeur aan de uitgave in de oorspronkelijke, engelstalige versie. Everyman.

Om te beginnen een korte samenvatting van deze roman, volgens de aanbeveling die werd geschreven. Zodat we weten waar het ook al weer over ging. Aansluitend zijn onze leeservaringen zoveel mogelijk geclusterd.

***
Alleman is een kleine, sobere roman over ouder worden, aftakelen en doodgaan. De hoofdpersoon is een amerikaanse man van joodse origine. Was succesvol in de reclame - business. Hobby: schilderen. Drie maal getrouwd, drie kinderen uit twee huwelijken. Geboren in New Jersey als jongste zoon van een juwelier. Zal overlijden als hij 72 jaar is.


Was dit boek niet het maandboek van december?Ik heb er nog niemand over gehoord. In ieder geval hier wat ik er verleden maand over schreef:

On Chesil Beach

Het is begin jaren zestig. De generatie van het grote Britse Rijk heeft afgedaan:

Edward and Florence's shared sense that one day soon the country would be transformed for the better, that youthful energies were pushing to escape, like steam under pressure, merged with the excitement of their own adventure together. The sixties was their first decade of adult life, and it surely belonged to them.

Florence en Edward zijn zojuist getrouwd en staan op het punt hun eerste huwelijksnacht door te brengen. Florence is nog maagd en gruwt bij de gedachte aan wat er te gebeuren staat. Over die angst heeft ze nooit met Edward durven praten:


Eindelijk is ie er dan, de samenvatting van dit boek
Ik was er al twee keer eerder aan begonnen, maar dan kwam er weer wat tussen en moest ik weer opnieuw beginnen.
Ik heb geprobeerd het overzichtelijk te houden maar dat er hier en daar wat door elkaar heenloopt is onvermijdelijk.
De op zich interessante bijdragen over googol en ´I am the walrus´ heb ik er uit gelaten omdat het niet in het licht van de betekenis van het boek ter sprake kwam. En natuurlijk omdat de samenvatting al lang genoeg is geworden. Misschien moet er wel een samenvatting van de samenvatting worden gemaakt.

--------------------------------------


"Vijf uur 's middags. Straks zal het exact vijf uur 's middags zijn in de kille novemberregen, als de bestelauto van boekverkoper Vollard (Etienne) die met hoge snelheid over de weg raast, in volle vaart een klein meisje aanrijdt dat zich plotseling voor zijn wielen gooit." 

Zo begint het mooie maar tragische boek, dat de Prix du livre Inter 2003 heeft gewonnen, een prijs die bepaald wordt door de luisteraars van Radio France Inter. 

Vollard is een grote, dikke boekverkoper, maar niet alleen dat: altijd al heeft hij boeken verslonden, en hij gaat gebukt onder de last van het niet kunnen vergeten van al die teksten. Als kind werd hij gepest, hij was een stil kind. 

Het meisje Eva dat hij aanrijdt, is een eenzaam, stil meisje, door haar moeder steeds weer meegenomen, nergens is ze thuis. Ze raakt in coma na de aanrijding, en zal nooit meer spreken. 


Wat gebeurt er met ons als we verliefd, huilerig, prikkelbaar of ronduit onuitstaanbaar zijn? '
The truth about hormones' vertaald door Sanne van Vuuren
London 2005 /   ISBN 9058313581


Tom Naegels is journalist bij een Vlaamse krant, en heeft in dit boek enkele persoonlijke ervaringen verwerkt. Zijn opa -bompa- is bijna negentig en ligt in het ziekenhuis. Hij heeft besloten dat hij dood wil, maar ook in België kan dat niet zomaar. Het hele proces van de paperassen moet doorgewerkt worden voor euthanasie mogelijk is. Dus eet bompa niet meer. Tom gaat vaak bij hem op bezoek en ziet de aftakeling aan, waarbij hij zich steeds herinnert hoe strijdlustig zijn opa altijd was. Een van de dingen waar hij over tekeer kon gaan waren de asielzoekers, de buitenlanders die hele wijken van Antwerpen in bezit hebben genomen, ten koste van de Antwerpenaren zelf. Wat komen ze hier doen, vindt opa, wij Belgen hebben dit land ook zelf opgebouwd en zo gemaakt dat we er rustig en voorspoedig in kunnen leven. Moeten die buitenlanders daarvan komen profiteren? Laat ze in hun eigen land alles gaan opbouwen, precies zoals wij gedaan hebben!


Beste grrls,

Een succesvolle greep uit het 'enorme' AKO-aanbod op Amsterdam CS:
Voorbije dagen van Gretta Mulrooney, Sirenepocket, 14,95. (oorspronkelijke titel: Araby) Rory, een Londense fysiotherapeut (geb.1962), kind van Ierse ouders die in Londen woonden, maar teruggingen naar Ierland, schetst een portret van zijn excentrieke, lastige maar grappige moeder. Ze is ernstig ziek en hij vertrekt naar Ierland om haar en zijn vader bij te staan. Het is een debuutroman, 'humoristisch en ontroerend', zegt de achterflap, die nu eens gelijk heeft. Waarom kunnen Ieren en Russen ernst en humor zo mooi combineren, maar Nederlanders nooit ofte nimmer? Het aardige was dat ik in deze moeder ook wel iets van mijn eigen moeder herkende. In de jaren vijftig en zestig konden huisvrouwen met een teveel aan energie weinig kanten op- nu zouden ze dat in hun werk buitenshuis kunnen gebruiken.


De Verdronkene Margriet de Moor's nieuwste - is een magistraal boek. Qua compositie, qua thema, qua karakters, qua grote lijnen en details. Zo'n boek waar je in begint, snel inkomt en aan het eind steeds langzamer gaat lezen. 

Er is een verhaal. Armanda en Lidy zijn zussen. Armanda vraagt haar oudste zus in haar plaats naar haar petekind in Zeeland te gaan, zodat zij naar een feestje kan. Met Lidy's man. Want halfbroer van haar beste vriendin.


Ik heb weer een boek gelezen waarvan ik zeker weet dat hij hoog  eindigt in mijn top-10 van dit jaar: Strangers, van Taichi Yamada.  Een PRACHTIG boek! Het is mooi geschreven, spannend en ontroerend.  Het is me lang niet gebeurd dat ik in de trein bijna zat te huilen...

Het is een slim concept: Hideo Harada, tv-scriptschrijver, verloor op  12-jarige leeftijd zijn ouders maar komt 36 jaar later een stel tegen dat sprekend op hen lijkt -- even oud als zijn ouders toen ze verongelukten. Niet alleen is dat intrigerend, spannend ('wat is hier aan de hand?') en ontroerend, maar ook een erg aantrekkelijke gedachte voor lezers die zelf geen ouders meer hebben. Toch krijg je nooit het idee dat het een verkooptruc is: het is gewoon een mooi, integer verhaal.


Deze roman, een mengsel van 'literatuur, psychobiografie en psychotherapeutische pedagogiek', is zo spannend dat ik ergens op pagina 200 (van de 389) in 'wanhoop' de laatste bladzijde maar gelezen heb...


Subscribe to Gezondheid/ Maatschappij