Kinderboek

Gistermiddag kwam ik terug van de stad in ontzettend slechte humeur - ben ik gelijk op de bank geploft met vers gekocht kadoboek-voor-favoriete-kleuter en een grote zak spekjes. Ik vind spekjes eigenlijk best vies, maar ach, ze lagen daar wel en het leek me een passende hap om te nuttigen tijdens het lezen van een kinderboek. Ik kan toch niet aan een nieuwe grote-mensen-boek beginnen tot ik Paradise (Toni Morrison) een beetje meer 'verwerkt' heb in mijn hoofd, dus dan maar Lola de Beer met een zak van die gore nederlands snoepgoed erbij.

Eerst even over het uiterlijk van het boek.


Ik heb niks met huisdieren. Als boerenkleindochter heb ik geleerd dat dieren op het erf leven en mensen binnen. Zeker ook door de antipathie van mijn moeder voor het niet-pratende wezen behoor ik inmiddels ook tot het gilde der 'huisdieronverschilligen'. Ik snap het echt niet. Wat is er nou lollig aan zo'n hond? Doe geen moeite om te reageren, mijn muur van onbegrip is te hoog :-) "Hij doet niks, hoor!" Waar heb je zo'n beest dan voor? Nog onbenulliger vind ik katten. "Zo lekker zelfstandig". Tsja, dat zijn mijn buren ook, maar die laat ik niet in mijn huis hun behoefte doen. 

Dat ik hiermee op zielen trap, ik weet het. Misschien evenzozeer als ikzelf toen ik aan een collega desgevraagd meldde dat het niet goed met mijn moeder ging, nee, in de vakantie was zelfs gebleken dat ze niet meer beter zou worden. Zij moest mij toen vertellen dat zij ook een rotvakantie had gehad, haar kat was erg ziek geweest.


Dit boek schreef Cornelia Funke drie jaar vóór De dievenbende van Scipio. Hierin krijgt de fantasiewereld de grootste rol, maar hij bestaat parallel aan de werkelijke wereld; de tocht die gemaakt wordt is feitelijk te volgen op onze wereldbol. Mensen zijn aanwezig, maar blijven figuren aan de rand, met uitzondering van hen, die geloven in fabeldieren en oude toverkrachten.


Ik heb dit weekend het boek 'De jongen in de gestreepte pyjama' gelezen, geschreven door John Boyne. Ik had nog nooit van deze auteur gehoord. Is waarschijnlijk zijn debuut. Ik vond het een beklemmend, aangrijpend boek. Minpuntje: Het boek wordt geschreven vanuit het perspectief van de 9-jarige Bruno. Zijn taalgebruik en gedachtengang is soms wat wijs voor zijn leeftijd. Maar als je je daar overheen kunt zetten, is het beslist een aanrader.

Ik zag op de achterflap dat het boek is genomineerd voor de Ottakar's Children's Book Prize. Lijkt me een prijs voor een jeugdboek, maar dat is het volgens mij niet. Aan de boekcode te zien is het literaire fictie en de uitgever (Arena) geeft ook geen jeugdboeken uit. Wellicht is het in de oorspronkelijke taal (Engels) als jeugdboek uitgekomen, maar hier door de uitgever anders geclassificeerd.


Een straatjongen wordt enkele nachten op een rij wakker omdat hij zo vreemd gedroomd heefty. Het leek wel echt: iemand riep hem om naar de Zwarte Molen te komen. Als het weer gebeurt, besluit hij er eens te gaan kijken, al wordt het hem afgeraden. Op de molen aangekomen gaat hij aan de slag als molenaarsknecht. Het is hard werken, hij is iedere dag weer gebroken en uitgeput, en er gebeuren vreemde dingen, maar hij heeft er ook vrienden, en goed onderdak en eten is ook veel waard, vindt hij. Hij blijft.. En de molenaar blijkt een tovenaar, de knechten zijn de tovenaarsleerlingen, zoals hij er zelf na drie maanden ook een wordt. Het zint hem niet erg dat de molenaar zo'n tiran is, en dat er onder de knechten gespioneerd en verklikt wordt.


Een prachtig kinderboek ontdekt: De prinses met de lange haren van Annemarie van Haeringen. Lief verhaal, met woordgrapjes, herkenbaar (een prinses wil ook wel eens alleen zijn - tekening van haar met haar blote bips op de w.c.), fantasierijke tekeningen van dat lange haar dat in vele cirkels rond haar ligt over waaronder je kan slapen tijdens koude nachten in de bergen. Voor een meisje van 2,5 (en 36) heel leuk!

'k heb het al vele malen aan mijn twee-jarige dochtertje voorgelezen. Ik vind de mooiste zin: "dat is genoeg rijkdom voor een land, besluit ze". Hiermee doelt de prinses op de sterke man die haar koffers (met haar haren erin) draagt en van wie ze houdt. Dit als reactie op haar vader die haar haar wil exploiteren en haar met een hebberige vadsige keizer wil laten trouwen!


Leuk idee (om kinderboeken op de maandelijkse leeslijst te zetten (oktober 2004)- red.). Ik wil ook graag meedoen. Ik heb dit boek overigens al gelezen. Is zeer de moeite waard. Nog even mijn samenvatting over Brief voor de Koning:

"Het is een van de drie boeken die de kinderen van hun Opa hebben gekregen om te lezen in de afgelopen zomervakantie. Als tieners is het natuurlijk niet hip om naar de bieb te gaan en boeken te lenen, maar lezen doen ze alle drie graag en ze hebben dit boek dan ook verslonden. Ik zelf vond naast het spannende verhaal ook opmerkelijk dat dit verhaal al zo lang geleden geschreven is. Deel twee hebben we gelukkig ook in huis."


Met ingang van november 2004 lezen een aantal boekgrrls regelmatig een kinderboek. Allereerste in de rij is het bekroonde Brief voor de Koning van Tonke Dragt.

Het verhaal speelt zich af in de riddertijd. De zestienjarige schildknaap Tiuri onderbreekt tegen alle regels in de nachtwake voorafgaand aan zijn ridderslag. Hij gaat in op het verzoek van een vreemdeling, om een geheime brief te bezorgen aan een onbekende ridder. Het verzoek blijkt een heel gevaarlijke opdracht wanneer de ridder in kwestie vermoord wordt. Tiuri zal nu in zijn plaats de boodschap moeten bezorgen bij de koning van het naburige rijk. Onderweg wordt Tiuri achtervolgd, bedreigd en gevangen genomen. Toch weet hij zijn opdracht tot een goed einde te brengen met de hulp van onverwachte bondgenoten. Tijdens zijn reis leert Tiuri veel over zichzelf, en over ware ridderlijkheid.


Subscribe to Kinderboek