Spanning

In Zweden is de politie druk bezig met de beveiliging van premier Olof Palme. Palme heeft daar zelf geen boodschap aan, maar de politie krijgt veel signalen binnen dat diverse groeperingen het op Palme gemunt hebben.


Het boek begint goed. “ik wist dat hij inmiddels ontslagen was uit het therapeutisch centrum en bij zijn moeder was ingetrokken, daar onderhield hij een warme relatie met de afstandbediening, terwijl zijn moeder zich het vuur uit haar sloffen liep om hem gelukkig te maken.”


De psychopaat, waar Alex naar op zoek is, is een wrede man en zijn opdrachtgevers ook. Hij doet alles voor geld, chantage, ontvoering, moord. Dit komt ook in het verhaal tot uitdrukking en daar ben ik niet zo dol op. Ik heb er genoeg aan te lezen dat iemand ontvoerd en/of gedood wordt, maar hoef niet tot in detail te lezen hoe dat in zijn werk gaat.


De Acht gaat over een schaakspel dat de geschiedenis in zal gaan als het Montglane-spel. Het spel bevat een formule en wie hem ontcijferd kan beschikken over grenzeloze macht. Vele mensen raakten bezeten door het idee van deze formule en zijn er naar op zoek gegaan.


De Acht gaat over een schaakspel dat de geschiedenis in zal gaan als het Montglane-spel. Het spel bevat een formule en wie hem ontcijferd kan beschikken over grenzeloze macht. Vele mensen raakten bezeten door het idee van deze formule en zijn er naar op zoek gegaan.


Onder de indruk ben ik zeker. Een in originele décors opgezette thriller met ongewone thema's. Waar het conserveren van doden tot kunst wordt verheven en dat in een Moslim land als Turkije waar de doden binnen een dag begraven moeten worden volgens de wet.


In deze debuutroman van Barbara Nadel maken we kennis met rechercheur Cetin Ikmen, een man van middelbare leeftijd, vader van acht, en binnenkort zelfs negen, kinderen. Hij voldoet aan het stereotiep van de rechercheur: eigenzinnig, knorrig en lust graag een borrel.


In de pers vergeleken met 'De naam van de roos' van Umberto Eco en vijf sterren in de Detective- en Thrillergids van de VN, dus redenen genoeg voor dit boek om op mijn wensenlijstje terecht te komen.


Ik heb net gisteren Orion van Deon Meyer uitgelezen. Een thriller van een Zuid-Afrikaanse auteur. Moet zeggen dat het wel naar meer smaakte.

Het verhaal gaat over een ex-politierechercheur die door een advocate wordt ingehuurd om op zoek te gaan naar een verloren testament. Hij is uit het politiewerk gestapt om een reden, die lang onduidelijk blijft. Je weet als lezer dat het iets te maken heeft met de moord op zijn maat, maar zelf zegt Zatopek (vernoemd naar een beroemd atleet) Van Heerden dat dit niet de reden is.

Het verhaalt wordt in twee lagen verteld. Eén het verhaal naar het zoeken naar het testament, waarbij Zet (zoals zijn moeder hem noemt) al gauw allerlei vieze historie uit het gruwelijke verleden van Zuid-Afrika blootlegt uit de apartheidstijd. En twee het terugblikken van Zet naar hoe hij is geworden tot de man die hij nu is.


"Toen hij langs de kassa's liep, zijn kassière negerend die geïrriteerd zijn aandacht probeerde te trekken, steeg er een kilte omhoog in zijn maag. Met beheerste looppas - hij was nog niet in het stadium dat het hem niet kon schelen of hij zich belachelijk maakte - liep hij alle gangpaden door, langs bergen sinaasappelen, wc-papier, soep. Pas toen hij weer aan het beginpunt was liet hij alle fatsoen varen, vulde zijn benauwde longen met lucht en schreeuwde Kates naam."

Dit gaat over Stephen, een kinderboekenschrijver in de jaren '80 (met een wat 1984-achtige sfeer) die op zaterdagmorgen in de supermarkt zijn 3-jarige dochtertje kwijtraakt.


Subscribe to Spanning