Ik ben nu in deel twee van Gabaldon bezig, en het is weer smullen. Het begint met Claire, die terug is in de twintigste eeuw, zo'n twintig jaar later. Ze bezoekt met haar dochter Schotland. Frank is overleden, en ze wil proberen om haar dochter te vertellen over haar echte vader, Jamie Fraser. Maar hoe ga je dat uitleggen, dat de vader van je dochter een 17de eeuwse Schotse clansman was, zonder dat ze je voor gek verklaart.
Claire probeert om Gaile Duncan, de heks uit het eerste deel, waarvan ze wist dat het ook een twintig-eeuwse dame was, terug te vinden. Of dat gaat lukken weet ik nog niet. Ik ben nu in het gedeelte dat Claire nog in de 17de eeuw is, met Jamie, en ze is zwanger. Het is weer spannend en ontroerend en romantisch.
Ik vind het zo mooi beschreven, de gevoelens die de twee voor elkaar hebben, geloofwaardig en om jaloers op te worden. Een voorbeeld: