In de eerste helft van 2002 stond onder andere 'De zevende ontmoeting' van Wassmo op de leeslijst. Hierop terecht gekomen naar aanleiding van de leeservaring van een onzer:
2002 1e helft
Schimmenrijk, heb ik gekregen van mijn buurvrouw, ze had dit speciaal voor mij uitgezocht. Dat wist ik toen ik het kreeg niet. Net voordat ik het kreeg was mijn broer overleden en ik sprak daar met haar veel over en ook over de dood in het algemeen.
Toen ik in het boek ging lezen werd ik helemaal stil van binnen. Het is erg ontroerend hoe in dit boek over de dood wordt geschreven. Het toeval wil dat mijn schoonzus ook Lisa heet, ook iemand die met de dood in aanraking kwam. Alleen mijn schoonzus Lisa wist wel hoe en waar haar man was overleden. Anders wil je denk ik ook op zoek naar het hoe en waarom. Net als in het boek. Ik vind het prachtig beschreven. Vooral hoe de Etrusken met de dood omgingen.
Ik ben nu halverwege in De Voorlezer. Het verhaal over zijn jeugd is net verteld. Nu mag het wel een keer beginnen. Ik krijg een staart van alle vooruitverwijzingen. Blijkbaar krijg ik over een kwartiertje, zittend in de bus, te horen wat Hanna's verleden is. Mooi uitgegeven boekje! Ik trof de harde kaft van Ambo met schutblad.
Ik ben dus nog niet lyrisch, maar het leest prettig.
Mij valt zijn enorme observatievermogen op. Alles wordt zo ongelooflijk minitieus beschreven.
Mooi boek dit! Het gaat over een volwassen man (Michael) die terugkijkt op de relatie die hij als scholier had met Hannah, een volwassen vrouw. Zij verdween spoorloos maar tijdens zijn studie zag hij haar weer, op een nogal onverwachte plaats.
Daar houdt het alleen niet bij op. Dit boek gaat ook over schuld en hoe makkelijk het soms lijkt om een schuldige aan te wijzen, maar hoe complex het eigenlijk ligt. Daarin doet dit boek denken aan de film Winterschläfer, van (de -ook al Duitse- regisseur van Lola Rennt) Tom Tykwer.
Ik heb net Kerewin van Keri Hulme gelezen en blijf in lichte verwarring achter. Prachtig boek, daar niet van, maar heb soms het idee dat ik een paar bladzijden uit het boek mis. De ontknopingen volgen zo snel op elkaar en er blijft zoveel te raden over. Vind ik over het algemeen wel aardig, maar hier hindert het me toch.
Degenen die niet tegen geweld in boeken kunnen, moeten Kerewin maar ongelezen laten. Het werd destijds in mijn RL clubje uiterst verontwaardigd ontvangen. Ik werd zo ongeveer als onmens gezien omdat ik het een goed boek vond!
Was een van de twee maandboeken van de boekgrrls in april 2002. Bij de aanbeveling was op de discussie al een voorschotje genomen:
"Op de achterflap van het boek staat de -tegenwoordig vrijwel onvermijdelijke- toevoeging 'literaire thriller'. Irritant zoiets, want wat betekent het eigenlijk? En wat betekent het als het er níet bij staat? 'Spoorloos in Italië' gaat behoorlijk ver in 'meerduidigheid' (iets wat literair meestal hoge ogen gooit ;-)) Een alleenstaande moeder van een zesjarige dochter vertrekt onverwacht naar Florence en keert niet op de verwachte tijd terug. Ze heeft geen gsm bij zich. Afwisselend wordt beschreven hoe achtergebleven vrienden die op het kind passen reageren en wat de hoofdpersoon zou kunnen meemaken: of ze is ontvoerd, of ze heeft zich door een nieuwe minnaar laten verleiden langer te blijven. Wat is waar, wat is een angstscenario in het hoofd van de achtergeblevenen?"
In maart 2002 was dit boek aan de beurt. De grrl die het nomineerde schreef nog blijmoedig:
Ik heb Perpetuum Mobile op de leeslijst gekregen omdat ik vind dat dat nou een Dorrestein is die ook niet fans zouden moeten lezen.
Nou, gelezen is het. Maar voor een aantal grrls bleek het nogal een opgave:
Allereerst werd er wat algemene informatie over Paulo Coelho gespuid:
Paulo Coelho heeft trouwen een leuke website. Is die alvoorbij gekomen? inclusief bibliografie, te downloaden teksten, interviews, etc
De boekenweekmailstroom begon al met wat heerlijke mails van Ineke over haar collectie boekenweekgeschenken.
Het geschenk van 1940
Het oudste boekenweekgeschenk dat ik in huis heb, komt uit maart 1940, net voor het uitbreken van de oorlog dus. Net als in '38 en '39 heette het 3 novellen en de auteurs van '40 waren Egbert Eewijck, Jan Campert en M. Vasalis. Het voorwoord werd geschreven door Emmy van Lokhorst en Victor van Vriesland, die vertelden " (te) hebben getracht uit de rijke verscheidenheid onzer hedendaagsche letterkunde een op zichzelf boeiende selectie te maken..." Heerlijk hè zulke taal.
